Review: Metal Gear Solid Delta: Snake Eater is de beste versie

Er zijn maar weinig games die mij zo aan het hart gaan als Metal Gear Solid 3: Snake Eater. Dat maakt het ergens raar om deze remake te recenseren. Dit is een getrouwe versie van een van mijn favoriete games, dus ja, natuurlijk heb ik van iedere seconde genoten. Misschien is het een groter compliment dat Metal Gear Solid Delta óók een goede remake is.

Delta oogt mooier en speelt vloeiender dan het origineel, maar probeert inhoudelijk trouw te blijven aan het bronmateriaal. En dat werkt. Deze remake voelt niet lui, maar respectvol. Revolutie is hier ook niet nodig, want het bronmateriaal is zelfs ruim twintig jaar later nog steeds uniek. Het spannende sluipen, de krankzinnige eindbazen, de debiele radiogesprekken; maar weinig games hebben het na 2004 nagedaan. 

Tijdens het spelen van Delta werd ik opnieuw verliefd op de stijl en toon. Deze game mengt geopolitiek drama zo moeiteloos met koddige bullshit, dat het indrukwekkend is. Een man die schreeuwt als een woestijnkat en met revolvers jongleert is óók spil van de val van het communistische Russische regime. Ik kan geen game noemen die de grens tussen ernst en schijtlolligheid zo goed bewandelt - Death Stranding of de Yakuza-games daargelaten.

Maar misschien zegt jou dat als lezer niet zo veel. Nadat bedenker Hideo Kojima in 2015 brak met uitgever Konami, heeft de Metal Gear Solid-serie fors aan relevantie ingeleverd. Mogelijk ben jij dus onbekend met deze franchise. In dat geval: speel deze remake. Deze vijftien tot twintig uur durende stealth- en actiegame in de Russische jungle is steengoed. En dankzij de nieuwe menu’s, besturing en camera is dit de beste versie van deze fenomenale game.

Geen kopie, wel nostalgie

Toch had ik na de aankondiging van Delta in 2023 mijn bedenkingen bij een remake. Heb ik nou echt behoefte aan nóg een versie van Metal Gear Solid 3? Omdat Kojima niet meer bij de reeks betrokken is, voelt een remake ook een beetje riskant. En eerlijk is eerlijk: Konami staat tegenwoordig niet meer bepaald bekend om zijn vele of geweldige games. Toch was ik al na een uurtje spelen om: ik heb, nogmaals, van iedere seconde genoten.

En ja, natuurlijk speelt nostalgie daar een grote rol in. Tijdens het einde zat ik bijkans melancholisch naar dat veld met bloemen te kijken. Deze remake is voor mij nooit los te trekken van mijn geschiedenis met het origineel. Tegelijkertijd doe ik Delta daarmee tekort. Ja, dit is een getrouwe remake, maar het is zeker geen exacte kopie. En dat zie je meteen, want Delta ziet er schitterend uit dankzij de Unreal Engine 5. 

De trailers doen de grafische kwaliteiten op de een of andere manier geen recht aan. Het licht dat door de bladeren valt, de reflecties in het water en ook zeker de nieuwe personagemodellen: Metal Gear Solid Delta: Snake Eater is echt een lust voor het oog, vooral in tussenfilmpjes. Daar staat wel iets tegenover. De game draait vrij matig op de pc, waarop ik de game heb getest. De laadtijden vallen mee, maar ik telde af en toe plotse framedrops – zeker richting het einde.

Bovendien is het buitengewoon raar dat de game enkel speelbaar is op 30 of 60 frames per seconde - net als de consoleversie. Dat gedoe hoop je anno 2025 niet meer op de pc tegen te komen. Wat dat betreft houdt Konami de traditie van slechte Japanse ports in stand. Overigens schijnt ook de consoleversie te kampen met framerateproblemen, zeker op de PlayStation 5 Pro. Dat heb ik niet kunnen testen.

Perspectief

Veel andere verbeteringen betreffen quality of life-updates. Het wisselen van je camouflage hoeft niet meer in een menu, maar kan gewoon met de vierpuntsdruktoets. Je ziet dan ook meteen welke ‘camo’ het beste resultaat oplevert. Dat geldt ook voor items en wapens. Je kunt ze allemaal snel selecteren met de d-pad. Bij die items zit nu ook een kompas dat je altijd laat zien welke kant je op moet. 

Dat zijn geen grote aanpassingen. Je moet deze remake in perspectief zien: dit is geen complete rework. Vergeleken met bijvoorbeeld de recente Resident Evil-remakes is Delta veel traditioneler en veiliger. De audio klinkt wellicht beter, maar de dialogen zijn bijvoorbeeld hetzelfde als in het origineel. Ook animaties zijn niet aangepast. De game is mooier en klinkt beter, maar bij vlagen zit je gewoon naar de versie uit 2004 te staren.

Neem de map, die nog steeds op onduidelijke wijze laat zien waar je heen moet. Dat kan een probleem zijn, want je krijgt sommige cinematics enkel te zien als je naar bepaalde plekken loopt. De game laat soms niet op de map zien waar je precies heen moet. Bovendien kun je cinematics niet triggeren als je zojuist door vijanden gespot bent. De game legt niet alles uit. Je merkt aan dat gebrek aan sturing dat dit een oud spel is.

Delta is zich daar gelukkig bewust van. De game schotelt af en toe vage hints voor die impliceren wat je het beste kunt doen om verder te raken in het verhaal. Die hints zijn optioneel en uit te schakelen, wat een goede oplossing is. Ik denk niet dat fans van het origineel het hadden gewaardeerd als de map of de sturing tijdens missies was aangepast. Dit blijft Kojima’s werk. ‘Optioneel’ is dan de beste oplossing waar je op kan hopen.

Aanpassen

Ik ben persoonlijk nooit zo gefocust op het behoud van het origineel, maar ik begrijp de zorgen. De ‘authenticiteit’ van deze remake ligt vanwege het vertrek van Kojima onder een vergrootglas. Online lees ik analyses dat deze remake het daarom op veilig speelt. Daar ben ik het niet volledig mee eens. Delta maakt echt wel wat keuzes die invloed hebben op de oorspronkelijke look en feel, maar die keuzes kun je dus zelf terugdraaien.

Zo komt het nieuwe Unreal Engine 5-jasje met een heel schoon en helder stijltje, terwijl het origineel groengeel oogde. Door fans wordt die look weleens ‘piskleurig’ genoemd. Dat neemt een beetje weg van dat broeierige randje van het origineel. Die filter heeft daarmee invloed op de sfeer tijdens bepaalde scènes, zeker richting het einde van de game. Gelukkig kun je dus op ieder moment terugschakelen naar die pisgele kleur met de Classic-filter in de opties. 

Een tweede grote aanpassing is de nieuwe besturing. Die heeft veel invloed op hoe de game speelt, maar is net als de filters volledig optioneel. In het oude spel hing de camera diagonaal boven Snake. Daarom kon je niet vrijuit in het derdepersoonsperspectief rondkijken. Met de nieuwe besturing kan dat wel. Dan hangt de camera achter Snake, een beetje zoals in moderne actiegames. Je kan dan richten en schieten met de triggers. 

Sneller schieten

Het sneller kunnen richten voelt echt veel moderner. Dat is een groot geschenk voor de pacing van de gameplay. Soms speelde ik Snake bijna als een soort Rambo 0.1. Ik koprolde pardoes kamers binnen en nam de tegenstanders direct onder vuur, om daarna gebukt naar de volgende kamer te hobbelen. Dat is allemaal leuk, maar heeft een neveneffect. Hoewel ik weinig op de balans in deze remake heb aan te merken, is deze versie wat makkelijker.

Konami weet dat zelf ook, lijkt het. Bij sommige wapens dalen kogels nu met een boogje af naar beneden, waarschijnlijk zodat je vijanden op lange afstanden niet te makkelijk kan omleggen. Ook schakelt de game voor sommige momenten alsnog naar het oude perspectief omdat… nou ja, het spel daar nou eenmaal voor gemaakt was. Je merkt op zulke momenten dat deze game niet voor modern camerawerk gemaakt is.

Vooral tegen eindbazen is dat voelbaar. De baasgevechten die draaien om richten, zoals bijvoorbeeld tegen The Fear, stellen minder voor als je op ieder willekeurig moment klakkeloos door je vizier kunt kijken. Ook in de normale levels wist ik me regelmatig uit penibele situaties te redden met goedkoop richtwerk. Daar staat tegenover dat je nooit een volwaardige Rambo kan zijn. Snake is nog altijd log en traag, en je munitie is schaars.

Is dat überhaupt belangrijk? Mwoah. Snake Eater was altijd al een makkelijke Metal Gear Solid-game, dus zoveel verschil maakt ‘nog iets makkelijker’ nu ook weer niet. Bovendien zal dat alleen ervaren rotten opvallen. Als jij een nieuwe speler bent, hoef je maar één ding te weten: je moet dit spel eens in je leven gespeeld hebben. En er is eigenlijk geen betere versie van deze game dan Metal Gear Solid Delta: Snake Eater. Grijp je kans schoon.

Metal Gear Solid Delta: Snake Eater is vanaf 28 augustus beschikbaar op Xbox Series X en S, PlayStation 5 en pc. Voor deze recensie is de game getest op de pc.