Het is geen geheim dat ik kan genieten van simulatiegames die als saai gezien kunnen worden door gamers die er niets mee hebben. Denk aan spellen als Euro Truck Simulator, Two Point Museum, Cities: Skylines, Microsoft Flight Simulator en uiteraard de Jurassic World-games. En Powerwash Simulator dan? Nee, die dan weer niet echt.
Stel je voor dat je in plaats van een lekker potje competitieve gaming kiest voor schimmel, roest, modder en de zoveelste ranzige gevel. Want dat is exact waar je voor kiest in Powerwash Simulator. Het moet zogenaamd relaxed, chill, verslavend en bevredigend zijn om dit schoon te maken. Dit voel ik echter maar gedeeltelijk, ook in dit tweede deel.
Tuinslang
Je stapt als speler in de rubberlaarzen van een hogedrukreiniger in opleiding. Maar waar je je in het eerste deel voelt als de stagiair met een tuinslang met ergens een knik er in, behoor je nu tot de schoonmaak-elite met een luidruchtige machine en veel meer opties die respect afdwingen. De game heeft daarbij ook een stapel nieuwe locaties gekregen, grotere omgevingen die schoongemaakt moeten worden, meer verschillende soorten vuil en grotere klussen.
Ook de graphics hebben duidelijk een poetsbeurt gehad, wat daadwerkelijk helpt. Reflecties zijn bijvoorbeeld veel strakker en dit geeft de illusie dat je dingen nu nóg schoner kan maken. Mooiere graphics met een functie, dat is sowieso best verfrissend natuurlijk. En hoewel de opzet vertrouwd is, krijgt de game door de verbeterde graphics en mogelijkheden wel een klein next-gen randje.
Bling-bling
Je krijgt in Powerwash Simulator 2 opdrachten, verspreid over 38 levels in totaal. De doelstellingen die je per level onder handen moet nemen variëren enorm, van gevels en vloeren tot voertuigen en vreemde dingen (no spoilers) die allemaal vies zijn en met de verschillende hulpstukken weer ‘bling-bling’ moeten worden. Klinkt simpel, en dat is het ook. Maar perfectie is verdomd lastig!
En dat is waar de gameplay een beetje breekt voor me. Grote oppervlaktes schoonspuiten is inderdaad bevredigend, omdat je meteen resultaat ziet. Dit spoort aan om verder te gaan en het is heerlijk om het braindead te spelen. Maar vooral in de latere levels gaat het echt om details schoonmaken en daar wordt het te priegelig voor me. Je moet dan echt op ooghoogte gaan zitten met het vuil, superkleine opzetstukjes gebruiken en er vanuit iedere richting op spuiten. Na vijf minuten kutten heb je dan een hendel van een voertuig of een kleine richel schoongemaakt. Dat is niet relaxed meer, dat begint op werken te lijken.
Meditatiesessie
Er zit ruim 25 uur aan gameplay in Powerwash Simulator 2 en ik heb de game in stukjes van steeds ongeveer een uur gespeeld. Waar andere spelers spreken over een soort meditatiesessie tijdens het spelen, kreeg ik dit gevoel eigenlijk alleen maar aan het begin van een level en aan het eind. Op het begin gaat alles namelijk lekker snel en op het einde zie je het totaalplaatje van wat je hebt schoongemaakt en krijg je zin om te checken waar het volgende level uit bestaat. Maar alles er tussenin? Eerlijk, ik vind het maar saai.
Het is ook eigenlijk iedere keer dezelfde routine, ondanks dat de opdrachten flink verschillen. Je maakt eerst de grote oppervlaktes met je brede opzetstuk schoon en gaat vervolgens meer op de details letten, naarmate de oppervlaktes kleiner worden. En dan maakt het uiteindelijk dus helemaal niet zoveel uit wat je aan het schoonmaken bent: de ervaring blijft steeds hetzelfde. Deze gameplayloop is niet interessant genoeg om mijn aandacht voor langere tijd vast te houden.
Gedeelde progressie
Wél superleuk is dat Powerwash Simulator 2 in coöp gespeeld kan worden. Wat daarbij écht helpt, is dat de progressie wordt gedeeld. Je hoeft dus nooit meer in je ‘eigen’ game stukken opnieuw schoon te maken die je in coöp al hebt gedaan. Wat je samen schoonmaakt geldt voor beide spelers en zo kun je daadwerkelijk gaan samenwerken, zonder dat je je tijd verspilt. Een vriend van me vond dat detailwerk bijvoorbeeld juist wel leuk en zo hadden we ieder onze eigen taak. Toegegeven: toen heb ik echt wel dikke lol beleefd aan de game. Spuiten met z’n tweeën is immers altijd leuker dan in je eentje! Wait, whut?
Ik voel dan ook geen pure haat, maar ook niet echt liefde voor Powerwash Simulator 2, ondanks dat ik zie dat het op alle punten is verbeterd ten opzichte van het eerste deel. Ga er dus maar blind vanuit dat als je hebt genoten van het origineel, je heel blij wordt van deze opvolger. Maar als je het net als ik allemaal niet zo boeiend vond, vind je dat nu ook nog steeds niet. Het is gewoon heel veel meer van hetzelfde. Het is een stressvrije game, die een hoop werk is! Ik presteer dan ook nog steeds prima onder druk, maar dan liever op een deadline dan op een deurklink.
Powerwash Simulator 2 is verkrijgbaar voor PlayStation 5, Nintendo Switch 2, Xbox Series X en S, pc en Xbox Game Pass. Voor deze review is de game op PS5 gespeeld.
Powerwash Simulator 2 is letterlijk als een luxe hogedrukspuit: strak, krachtig en met allerlei opzetstukken. Maar als je het relaxte gevoel niet krijgt van schoonmaken, blijft het een verplichte poetsbeurt. Hierdoor wilde ik tijdens het spelen na iedere tien minuten nog steeds op mijn telefoon kijken. Met de juiste partner aan je zijde in coöp wordt het ineens wél leuk. Dus in coöp? Zeker! Solo? Meh.
