Review: Robocop: Rogue City - Unfinished Business is een overvloed aan kogels

Pakweg twee jaar na de verrassing die Robocop: Rogue City was, is het tijd voor een klein toetje: ontwikkelaar Teyon komt met de standalone uitbreiding Unfinished Business. Compleet in stalen harnas keert Detroits synthetische superagent terug voor nog ’n rondje. Blij toe dat we na dé verrassing van 2023 nog eens plaats mochten nemen in de achtbaanstoel!

Robocop: Rogue City is een van de meest over het hoofd geziene games van 2023. Hou je van Verhoevens satirische sci-fi-vehikel? Stop met lezen en ga die game spelen! Het is zo’n titel die je in het eerste decennium van deze eeuw zou verwachten. Een Black-achtige first-person shooter waarin het bloed rijkelijk vloeit, ledematen in het rond vliegen en de destructiemechaniek uitblinkt.

Zonder blikken (haha, pun intended) of blozen knal je het beton van pilaren, als ware het de stukken vlees die net zo makkelijk van lichamen worden gescheiden. Tegelijkertijd zet ontwikkelaar Teyon in het origineel een naar Verhoevens standaarden geloofwaardige versie van een dystopisch Detroit neer. De straten voelen daadwerkelijk vuil aan en de criminelen die de stad bevolken zijn net zo verdorven als ze in de jaren tachtig en negentig zijn neergezet. Tot zover mijn epistel over het origineel. Zie nu, de op zichzelf staande uitbreiding: Unfinished Business.

Robocop: The Dredded Raid Snowpiercer is hier

Want ook na het einde van de basisgame is er nog genoeg gespuis dat op buitengewoon gewelddadige wijze uit de onderbuik van Detroit moet worden gesneden. Ditmaal is een grootschalige aanval op het politiebureau van de stad aanleiding voor onze blikken diender (wederom gespeeld door OG-acteur Peter Weller) om wederom in actie te komen. Het merendeel van Murphy’s collega’s is meedogenloos uitgemoord en het is tijd voor good ol’ fashioned wraak, maar uiteraard is Robocops belangrijkste missie - bescherm de burgers - onverminderd belangrijk.

En in gevaar zijn die brave burgers absoluut. Megabedrijf Omni Consumer Products (OCP) heeft namelijk weer eens een vastgoedparel uit de grond gestampt: de Omni Tower. De megalomane flat wordt overgenomen door huurlingen en uiteraard leidt de aanval op de politie onze held naar de betonnen OCP-kolos.

Daar begint één lange shootout die, weliswaar opgedeeld in hoofd- en zijmissies, een uur of tien doorgaat. Vanaf de begane grond knal je je een weg naar het penthouse, terwijl je uitvogelt hoe het leven in de Omnitower eruitziet en – verrassing – dat alles lang niet zo jofel verloopt als OCP de inwoners voorschotelt. Een weinig origineel concept dat je kent uit actiefilms als The Raid: Redemption, Snowpiercer en Dredd, maar in het geval van Robocop is dat helemaal niet erg. Teyon weet inmiddels wat werkt in dit universum en gooit werkelijk alle remmen los.

De blaffer boven de observatie

Met een arsenaal aan verschillende wapens en alle nodige skills uit het origineel tot je beschikking, bestorm je de toren om those asking for trouble (Robocops woorden, niet de mijne) met gelijke munt te betalen. Robocops eigen, upgradebare Auto-9 keert uiteraard terug, net als alle andere wapens uit het origineel. Tel daar de bekende mogelijkheden om vijanden en andere objecten weg de smijten én een gloednieuw wapen bij op, en je hebt meer dan genoeg creatieve mogelijkheden om vijanden naar het hiernamaals te blazen.

Dat alleen al is genoeg voor fans van het bronmateriaal en de basisgame om een geweldige tijd te beleven, maar Teyon doet zijn best om meer afwisseling te bieden door meer speelbare personages te introduceren. Dat levert een paar moddervette verrassingen op waar zelfs onze eigen Paul Verhoeven van zou glimlachen, al doet de game in zijn kern niet veel anders. Het recherchewerk uit het origineel wordt grondig ingedamd om plaats te maken voor simpele actie.

Bijna net zo soepel als het origineel

Hoewel dat voor sommigen zal vervelen na een uur of zes, moet ik zeggen dat ik het na de mindfuck van Death Stranding 2 wel even lekker vond om goed te ontladen. En ja, wat werkt dan beter dan magazijnen aan kogels en ladingen raketten? Gelukkig gooit Teyon je gedurende de achtbaanrit verschillende soort vijanden om de oren (waaronder de gloednieuwe drones), waardoor je vaak genoeg even moet nadenken hoe je bepaalde situaties benadert. Gebruik ik hier m’n afketsbare kogels, mijn slowmotion-skills of ga ik als een Speedy Gonzales van cover naar cover om als winnende uit een schietpartij te komen?

Gelukkig valt er ook in Unfinished Business nog genoeg te lullen met inwoners en medestanders, dus de lichte rpg-elementen uit de basisgame keren terug. Roleplay erop los als de volgzame robotagent, of volg de lijn van Verhoeven waarin Alex Murphy wel degelijk aanwezig is diep in de synthetische kern van zijn blikken schil. Net als in de basisgame heb je hier en daar keuzes om de uitkomst van missies te beïnvloeden, maar de impact is ditmaal nog minder groot dan in de basisgame. In een game waar je toch al vooral aan het knallen bent klinkt dat logisch, maar ik moet toegeven dat het me lichtelijk teleurstelde.

Hetzelfde geldt voor de performance, die vooral richting het einde van de campaign te wensen overlaat. Geen onbekend fenomeen, zo weet ik nog van twee jaar geleden, maar je hoopt toch dat Teyon er met een compactere spelwereld beter mee omgaat. Desondanks kijk ik terug op een lekker toetje van een onvergetelijke ervaring, wat ik niets anders kan omschrijven als een warm weerzien.

Robocop: Rogue City - Unfinished Business is nu verkrijgbaar op pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S. De basisgame is niet benodigd om deze losstaande uitbreiding te kunnen spelen. Voor deze review is de PS5-versie gespeeld.