Na het succes van Assassin’s Creed 4: Black Flag leek Skull and Bones een inkoppertje: neem alles wat die game goed maakte, laat de Assassin’s Creed-connectie los, en je hebt een prima piratengame. Na jaren van ontwikkeling, revisie en uitstel is het dan ook bijna knap hoe ondermaats Skull and Bones is.

Skull and Bones speelt zich af in de Indische Oceaan aan het einde van de zeventiende eeuw. Het is een wetteloos stukje aarde waar koloniale handelsschepen afgeladen met kostbare goederen uit De Oost af en aan varen. Een perfecte setting voor een lekker piratenleventje dus.

In de boot genomen

Jammer genoeg richt Skull and Bones zich alleen op het zeevaardersaspect van het piratenleven. Het is niet zozeer een piratengame, maar meer een piratenbootgame. Missies bestaan louter uit goederen afleveren, veroveren, of een specifieke boot naar de kelder jagen. Alle missies lijken daardoor op elkaar: je vaart naar het kruisje op de kaart, doet daar je ding, en vaart het hele eind weer terug om je missie in te leveren.

Veel games bestaan natuurlijk uit een herhaling van zetten. Zeker games met een online component, zoals Skull and Bones, gedijen bij een eenvoudige gameplayloop. Skull and Bones presenteert die cyclus echter dusdanig zoutloos, dat verveling sneller op de loer ligt dan scheurbuik op een VOC-schip.

Tussen wal en schip

Grafisch is Skull and Bones echt even slikken. Van het onscherpe schuim vol ruis op de toch al tamme golven, tot de witte wazen in de lucht die voor wolken door moeten gaan: werkelijk niets in deze game spreekt tot de verbeelding. De grootste doorn in het oog is de beschamend ongedetailleerde, door pop-in geplaagde kustlijn. Het doet denken aan twee, misschien zelfs wel drie consolegeneraties terug, toen je aan de grafische kwaliteit kon zien welke delen van een gebied buiten de begaanbare zone lagen. Een vergelijking die hout snijdt, want in Skull and Bones kun je niet zomaar even aanmeren om ergens aan land te gaan.

Over hout snijden gesproken: aangezien je niet overal van je schip kunt, kap je hout en delf je ertsen direct vanaf je boot door met de juiste timing op een knop te drukken. Deze manier van grondstoffen verzamelen is bijzonder knullig uitgewerkt en voelt als een mechaniek die als placeholder werd toegevoegd en per ongeluk het eindproduct heeft gehaald.

Alleen in bepaalde nederzettingen kun je aan land. Ook aanmeren geschiedt dan weer met een druk op de knop, waarna je naar de betreffende locatie wordt geteleporteerd. Deze afgebakende locaties doen meestal ook meteen dienst als een soort sociale hub waar je andere spelers ontmoet. Dat zijn dan ook gelijk de enige personages die enig teken van leven vertonen. NPC’s hebben nog het meeste weg van geanimeerde poppen in een pretpark: ze zitten gevangen in een enkele animatie die zich eindeloos herhaalt.

Druk op de Enter-knop

De game moet het dus voornamelijk hebben van de zeegevechten. Die zijn alleraardigst uitgewerkt, vooral omdat je verschillende soorten wapens op verschillende plekken op je schip kunt plaatsen. Heb je bijvoorbeeld op de boeg twee lange afstandskanonnen staan, dan kun je deze alleen afvuren als je recht op je doelwit afvaart. Vaar je langszij, dan kun je alleen de kanonnen aan bak- of stuurboord afvuren. Die verschillende wapens geven je zeeslagen net even wat meer cachet.

De wapens openen ook deuren tot samenwerking als je met iemand een piratenteam vormt. Er zijn zelfs ‘wapens’ waarmee je elkaar kunt repareren door op elkaar te vuren. Een beetje raar, en misschien wel het zoveelste teken aan de wand dat weggeeft dat Ubisoft ook niet goed wist wat het nou met Skull and Bones aan moest, maar we staan het maar oogluikend toe. Een ‘genezend’ kanon is immers geenszins het grootste probleem van deze game.

De zeeslagen worden eerder ontsierd door de manier waarop je andere schepen entert. Net als zoveel in deze game gebeurt dat namelijk met een simpele druk op de knop, waarna je tijdens een korte animatie onkwetsbaar bent voor andere schepen. Bij een epische zeeslag met meerdere tegenstanders is het dus erg eenvoudig om ze een voor een te ‘verwonden’ en vervolgens te boarden, wat meteen een soort insta-kill is. Kom je toch in de penarie, dan is vluchten ook nog een optie: de snelheid van je schip kent twee standen en heeft daardoor soms meer weg van een motorboot dan een groot zeilschip.

Ooglapje voor het bloeden

Wie zich door de zee van middelmatige knulligheid heen worstelt, ontgrendelt vooral nieuwe wapens, upgrades en cosmetische items voor z’n schip of piraat, of geld om diezelfde items mee te kopen. Een kapstok om je progressie wat meer betekenis te geven is nagenoeg afwezig. Aan de hand van een flinterdun verhaal ontmoet je slechts een handvol standaardpiraten zonder ook maar een greintje persoonlijkheid, die je meestal wat orders toesnauwen en daarna vriendelijk verzoeken op te rotten naar je eigen schip. Regelmatig krijg je een optie om een bepaalde reactie te kiezen waarmee nog heel even de schijn wordt opgehouden dat je nog ergens invloed op hebt, maar in de praktijk doen die keuzes helemaal niks.

Toegegeven, aan je schip sleutelen is een spaarzaam lichtpuntje in Skull and Bones. Je sloep uitrusten met een gaaf boegbeeld of nieuw setje zeilen blijft verrassend lang interessant, hoewel een deel van deze objecten helaas wel achter een betaalmuur zit. Dat blijft bij games die voor het volle pond in de winkel liggen, toch een discutabel punt. Gelukkig zijn er meer dan genoeg items in-game te verdienen, waarvan een deel pas via endgame-content. Teleurstellender is dat je een deel van je aanpassingen tijdens het varen nauwelijks ziet, omdat je nou eenmaal niet vrij over je schip kan lopen of je schip in de haven kan bewonderen.

We kunnen nog eindeloos doorgaan met het opsommen van grote en kleine minpunten. Zoals dat de sea shanties soms ingeblikt klinken, dat je personage in de nederzettingen onprettig snel rent en amateuristisch geanimeerd is, of dat onze Xbox een enkele keer bevroor tijdens het spelen. Maar onder de streep doen die minpunten er eigenlijk al niet meer toe. Skull and Bones is op vrijwel ieder vlak knullig, ondermaats en uiteindelijk zonde van je tijd.

Skull and Bones is nu uit voor pc, PlayStation 5 en Xbox Series S en X. Voor deze recensie is de game gespeeld op Xbox Series X.

Microsoft heeft een remaster van de eerste Gears of War aangekondigd. De game, die de ondertitel Reloaded draagt, verschijnt op 26 augustus op meerdere platforms, waaronder de PlayStation 5.

Dat deelt Microsoft in een blogpost op Xbox Wire. Gears of War: Reloaded is een opgepoetste versie van de eerste Gears of War die in 2006 uitkwam op de Xbox 360. Het betreft dus geen remaster van de volledige oorspronkelijke trilogie, waar eerder geruchten over gingen. De vernieuwde versie ondersteunt een resolutie van 4K en heeft ondersteuning voor 120 frames per seconde in de multiplayer. De verhalende modus draait in zestig frames per seconde. Ook zijn de schaduwen en reflecties verbeterd.

De game komt op 26 augustus uit op Xbox Series X en S, PlayStation 5 en pc. Het is de eerste keer dat een Gears of War-game speelbaar wordt op een PlayStation-console. Daarbij ondersteunt het spel cross-play en cross-progression tussen alle platforms. De remaster gaat veertig dollar kosten. De prijs in euro's is nog niet bekend, maar zal ongeveer op hetzelfde neerkomen. The Coalition, Sumo Interactive en Disbelief zijn verantwoordelijk voor de ontwikkeling.

Het is niet voor het eerst dat de eerste Gears of War een remaster krijgt. In 2015 verscheen Gears of War: Ultimate Edition op Xbox One en pc. Eigenaren van deze versie - die hem vóór de aankondiging van Reloaded digitaal hebben aangeschaft - krijgen een gratis upgrade naar Gears of War: Reloaded. Uiteraard is de game ook op dag één te spelen via PC Game Pass en Xbox Game Pass Ultimate.

Reloaded bevat alle content die Ultimate Edition bevat, waaronder een bonushoofdstuk voor de singleplayer en alle multiplayermaps en -modi. Het verhaal is in co-op te spelen. Dat kan zowel online als in splitscreen.

Om de game te spelen, is inloggen met een Microsoft-account niet vereist. Alleen als spelers gebruik willen maken van cross-progression en alle mogelijkheden van cross-play is het wel nodig. Alleen met een Microsoft-account is het mogelijk om spelers op andere platforms uit te nodigen en je progressie over te dragen naar een ander platform.

Bekijk hieronder enkele screenshots van Gears of War: Reloaded:

Electronic Arts heeft een uitgebreide gameplayvideo van de aankomende racegame F1 25 gedeeld.

In de vijftien minuten durende video komen diverse parcoursen voorbij, waaronder een gespiegelde versie van de Oostenrijkse track, en het circuit in Melbourne. Daarbij wordt de focus gelegd op de nieuwe LIDAR-technologie waarmee circuits er nog realistischer uitzien.

In F1 25 kunnen spelers in de MyTeam-modus hun eigen F1-team managen. Spelers kunnen bijvoorbeeld kiezen waar de Research & Development-afdeling zich op richt, maar ook onderhandelen met coureurs om ze in het team te krijgen. Ook keert de Braking Point-campagne terug, waarin Konnersport ditmaal voor het kampioenschap racet wanneer een dramatische gebeurtenis chaos schopt binnen het team.

Dankzij verbeterde graphics en een nieuwe belichtingstechniek ogen parcoursen nog realistischer, en ook weersomstandigheden zijn nog echter. Ook de audio van de game is verbeterd, met meer gepraat via de radio en natuurlijk commentaar. De Audio2Face-technologie van Nvidia zorgt voor realistischere gezichten.

F1 25 verschijnt op 30 mei voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en pc. Mensen die de Iconic Edition van de game reserveren krijgen drie dagen eerder toegang tot de game. Met de Iconic Edition krijgen spelers ergens na release ook toegang tot nieuwe hoofdstukken gebaseerd op de F1-film met Brad Pitt die in juni uitkomt, alsmede extra's rondom Lewis Hamilton.

De F1-reeks wordt ontwikkeld door Codemasters, dat tegenwoordig onderdeel uitmaakt van Electronic Arts. Onlangs bleek nog dat er een onbekend aantal ontslagen vallen bij de ontwikkelaar, en dat de ontwikkeling van WRC-rallygames wordt gepauzeerd voor onbepaalde tijd.