Review: Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 laat me weer anders naar de wereld kijken

Bij de zelfscan slaat Marvin per ongeluk z’n bakje aardappelsalade omver. Het maakt een draai van 360 graden en landt netjes in zijn mandje. “Kickflip!”, denkt-ie met een domme grijns op zijn gezicht. Ja, hij zit weer eens veel te diep in een Tony Hawk-game. Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4, ditmaal.

Onderweg naar huis – ik sprint naar buiten, uit angst dat een supermarktmedewerker mijn salade-euforie zag – valt elke stoep me op. Net als elk bankje, elke voorbijrijdende auto en de rolstoeltoegang bij het gemeentehuis. Dat zijn namelijk perfecte plekken om even te grinden, achter te hangen of er een manual uit te gooien. Als ik een nieuwe, góéde skategame kan spelen, dan ontkom ik er niet aan. De wereld wordt voor mij één groot skatepark, terwijl ik zeker weet dat ik minimaal beide enkels, een arm en een ruggenwervel of vijf breek als ik daadwerkelijk op een board stap. Gelukkig wacht thuis Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 op me. Dat is zo’n goede skategame. 

Grotere uitdaging

Het is alweer vijf jaar geleden dat ik voor het eerst in Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2 dook, en wat een genot was dat. Pure nostalgie met een moderne uitstraling, en dezelfde gameplayloop die me decennia geleden al aan mijn pc-scherm gekluisterd hield. De remake was een geweldige manier om oude tijden te herleven, maar die ‘nieuwigheid’ is er na vijf jaar wel af. THPS 3 + 4 stond dus voor een grotere uitdaging, ook omdat ik de originele delen 3 en 4 een stuk minder gespeeld heb.

Het goede nieuws is dat je totaal geen nostalgie nodig hebt om keihard te kunnen genieten van deze arcade skatechaos. Even de puike tutorial uitspelen, en je rijgt voor je het doorhebt tientallen manuals, grinds, grab- en fliptricks aan elkaar, terwijl de score in het hoekje van je scherm door ratelt. Voor mij – ik heb aardig wat uurtjes in de remake van 1 + 2 zitten – duurde het minder dan een uur voor mijn vingers er weer sneller combo’s uit toverden dan mijn brein kon bijhouden. Totaal niet realistisch natuurlijk, maar dat boeit de dopaminereceptoren in datzelfde brein he-le-maal niets.

Bal ontmoet haai

THPS 3 + 4 gaat vrolijk verder waar de vorige remake eindigde. Alle levels uit de skategames uit 2001 en 2002 zijn terug, en zien er mooier en kleurrijker uit dan ooit. De remake speelt verder exact als zijn voorganger, en dat is maar goed ook, want deze simpele benadering van skaten is werkelijk tijdloos. Daarbij is er gelukkig meer om te doen dan alleen combo’s eruit pompen: elk level heeft weer een aantal (vaak grappige) doelen om te behalen.

Letters verzamelen, politiepetjes jatten, een haai omver kegelen met een massieve bal: het kan allemaal in Tony Hawk-land. Gaandeweg leer je de levels steeds beter kennen en maak je gebruik van sluiproutes en teleports, en krab je jezelf meermaals achter de oren hoe je nou weer bij die laatste collectible moet komen. Om vervolgens via een wallride, een grind en nog een wallride bij een gebouw omhoog te gaan, en genadeloos op je bek te klappen. En het nog een keer probeert. En nog een keer.

Verrek, herhaaldelijk op je bek gaan om iets te kunnen doen op je board? Het is net echt skaten! Alleen kom ik er in Tony Hawk steevast achter dat ik gewoon een lift naar boven of een elektriciteitsdraad heb gemist waar ik overheen kan grinden. Wel pas nádat ik een half uur mijn hoofd tegen een digitale muur heb aan geslagen, natuurlijk. Maar het is het allemaal waard, met al die leuke dingen die je kunt ontgrendelen. Tig grafische filters, bizarre skateboards en outfits voor je skater (gemaakt van chocolade, bijvoorbeeld) en natuurlijk geheime personages staan op je te wachten, en ik hóú ervan om alles systematisch vrij te spelen. Iets te veel, eigenlijk, getuige dat ik deze review een paar uur geleden al in had moeten leveren, maar om vier uur ‘s nachts nog enthousiast door een waterpark zat te grinden.

Puristenpraat

Voor echte Tony Hawk’s Pro Skater-puristen valt er wel wat te zeiken, zeker in het geval van de levels uit deel 4. Die zijn namelijk ietwat uitgekleed om beter aan te sluiten op de andere drie games. Je kunt niet meer vrij rondskaten – wees gerust, er is wel een free skate-modus zónder doelen en tijdslimieten - en ook niet babbelen met de pro skaters die in het origineel allerlei taken voor je hadden om uit te voeren. Die taken zijn verdwenen, en vervangen door een stel goals zoals je ze kent uit de andere games.

Ik stoorde me daar geen moment aan, al moet ik wel zeggen dat het Zoo-level nu aanvoelt als een slap aftreksel; de ziel is eruit nu het een ietwat saaie competition-map is geworden. Geen neushoorns die tegen elkaar aan rammen, geen mensen in dierenoutfits waar je achteraan moet skaten, alleen een simpel doel om de hoogste score te behalen. Een kleine smet op de vrees, want daar staat tegenover dat ontwikkelaar Iron Galaxy enkele doelen heeft verbeterd of anderzijds aangepast. Op het schiplevel hoef je bijvoorbeeld niet simpel dingen kapot te maken door her en der te grinden, maar staan er nu een paar leuke skill-challenges op je te wachten.

Nóg een zeikdingetje dan: ook de soundtrack is bij lange na niet zo goed als vroeger. Minder dan twintig procent van de oorspronkelijke soundtrack keert terug, en dat is erg jammer, want die soundtrack slápt. Desalniettemin zitten er in de nieuwe versie slechts twee tracks die ik direct skip, en met nieuwe toevoegingen als Denzel Curry, Run the Jewels, Mastodon en de Doom-OST heb ik na een paar dagen skaten nog niet de behoefte om er mijn eigen playlist bij te pakken.

Heerlijke (water)flow

Iron Galaxy heeft zelf ook wat levels gemaakt. In Waterpark skate je bijvoorbeeld door een verlaten waterpretpark, met honderden meters aan buizen waar je overheen kunt grinden en tal van attracties waar je in kunt duiken om naar leuke plekken te teleporteren. In Pinball skate je door een pinbalmachine, terwijl niemand minder dan een gigantische Tony Hawk boven je uit torent en af en toe in z’n handen klapt als je een sicke combo uitvoert.

De flow in die levels is om je vingers bij af te likken, en ik heb er dan ook al meermaals miljoenen punten aan elkaar geregen. Niet omdat ik nou zo goed ben, maar omdat de obstakels zo heerlijk zijn ingedeeld. Wat mij betreft gaat Iron Galaxy hiermee door, en maken ze nog veel meer eigen levels, want dit smaakt absoluut naar meer. Mocht je daar niet op willen wachten, dan kun je natuurlijk zélf los met de uitgebreide level-editor, die ongetwijfeld nog eens honderden uren aan skateplezier kan opleveren.

Hopelijk krijgen we hierna een remake van Tony Hawk’s Underground 1 en 2, want dat zijn de games waar ik direct aan terugdenk als ik de naam Tony Hawk hoor. Van mij mag ontwikkelaar Iron Galaxy er dan weer mee bezig, want ze laten met Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 zien dat ze de geest van het origineel kunnen behouden, en tegelijkertijd de nodige dingen kunnen moderniseren. Ga ik in de tussentijd terug naar de supermarkt, want de helft van m’n aardappelsalade is uit het bakje gelekt.

Tony Hawk’s Pro Skater 3+4 is nu verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One, Nintendo Switch 2, Nintendo Switch en pc. Ook staat de game op Xbox Game Pass. Voor deze review is de game op de PS5 gespeeld.