Darksiders Genesis is simpel en uit balans
Darksiders Genesis is in veel previews vergeleken met actie-rpg’s als Diablo en Torchlight, maar dat is niet helemaal terecht. Het is eerder het vertrouwde Darksiders dat je kent, maar dan vanuit een ander perspectief.
Games als Diablo zijn namelijk opgezet als een groot loot-festijn, waarbij het vinden van nieuwe spullen en het steeds maar sterker worden het hele punt van het spel is. In Genesis vind je nauwelijks loot, word je niet merkbaar sterker en is het beleven van een avontuur je enige drijfveer.
Dat is niet per se slechter of beter, maar het maakt de opzet wel een stuk simpeler. Als War of zijn broer Strife doorloop je een aantal levels en slacht je alles af wat op je pad komt. Vaak eindigt een missie met een eindbaasgevecht, waarin je net even wat meer tactiek nodig hebt dan het hersendode geram tegen de normale vijanden. Daarna is het door naar de hubwereld, waar je een aantal items en upgrades kunt kopen, en op naar de volgende missie.
©GMRimport
Geen eigen smoel
De enige ‘loot’ die je tegenkomt zijn de zielen van de monsters die je verslaat. In een uitgebreid schema kun je die activeren, maar ze geven slechts een kleine boost waar je nauwelijks iets van merkt. Denk aan extra’s als ‘1% meer damage’ of ‘0,2 seconden langer de tijd om te ontwijken’. Als je genoeg van dezelfde ziel verzamelt, worden die cijfers nog iets hoger, maar het is nooit iets om over naar huis te schrijven.
Geen loot, weinig statistieken en ook nog weinig keuzes in de vaardigheden die je kunt gebruiken: Genesis heeft een stuk minder aanpassingsmogelijkheden dan een Diablo. Zoals gezegd is die vergelijking dan ook totaal oneerlijk. Darksiders is simpeler van opzet en dat is niet per se erg. Sterker nog: het is juist wel prettig dat het zo makkelijk te begrijpen is. Na een paar minuten weet je precies wat de bedoeling is.
Ook voelt de game gewoonweg niet helemaal af, omdat je om de haverklap tegen een technisch probleem aanloopt
-
Vooral als je coöperatief speelt, komt dat goed tot uiting. Al snel raas je samen met een co-op-buddy door de levels heen, terwijl je links en rechts monsters tot moes slaat. War en Strife spelen ook echt anders, waardoor je goed moet samenwerken. War is een lompe vechter en bestuurt eigenlijk precies hetzelfde als in Darksiders 1. Met een groot zwaard zwaait hij wild om zich heen. Strife heeft minder HP, maar is een stuk sneller en kan vijanden vanaf een afstand bestoken. Met verschillende soorten munitie in zijn pistolen doet hij op meerdere manieren veel schade.
©GMRimport
Gevechten zijn een worsteling
Niks mis met een simpele opzet dus, maar dan moet de combat wel staan als een huis. Dat is in Genesis helaas niet het geval. Gevechten voelen warrig en eentonig, omdat je eigenlijk alleen steeds op dezelfde knop aan het rammen bent. Vijandelijke aanvallen zijn makkelijk te herkennen en met een goed getimede dodge eenvoudig te ontwijken.
Ook zijn er een aantal verbijsterende designkeuzes gemaakt, zoals de stijlvolle afmakers. Als een vijand genoeg schade oploopt, kun je hem met een druk op de knop executeren. Daardoor begin je echter aan een lange animatie die je niet kunt onderbreken. Je bent dan wel eventjes onkwetsbaar, maar in de tijd dat jij met de afmaker bezig bent, kan een vijand makkelijk een aanval inzetten. Net als je klaar bent met je executie, word je dan plots geraakt, zonder dat je daar veel aan kunt doen.
Daarnaast voelt de combat niet in balans. War heeft bijvoorbeeld een krachtige aanval waarmee hij vijanden in een groot gebied om hem heen kan raken. Tijdens een groot deel van het spel is die aanval echter zo sterk, dat iedereen om hem heen meteen dood neervalt. En anders zijn ze wel gewond genoeg om gelijk geëxecuteerd te kunnen worden. Deze vaardigheid kun je niet oneindig vaak achter elkaar uitvoeren, maar wel vaak genoeg om de uitdaging een beetje te laten verdwijnen.
Ook voelt de game gewoonweg niet helemaal af, omdat je om de haverklap tegen een technisch probleem aanloopt. Zo konden wij meerdere keren sterke vijanden op ons gemakje van een afstandje doden, omdat ze vast bleven zitten achter een onzichtbaar stukje van de omgeving. Daar bleven we zelf trouwens ook nog wel eens achter haken wanneer we probeerden om een aanval te ontwijken, waardoor we ineens toch geraakt werden.
Doordat je niet het gevoel hebt echt sterker te worden, bijvoorbeeld door loot of statistieken, mist Darksiders Genesis urgentie. Het verhaal is daarbij niet meer dan een kapstok om je van de ene eindbaas naar de andere te loodsen. Het is best leuk om er in de coöperatieve stand met een vriend in vijftien uur doorheen te beuken, maar de ervaring blijft niet hangen.
Darksiders Genesis is getest op een pc. De game verschijnt op 5 december op pc en Google Stadia, en op 14 februari 2020 voor Xbox One, PlayStation 4 en Nintendo Switch.
Darksiders Genesis voelt aan als een B-game. Daar is niks mis mee en het rechtvaardigt ook de lagere prijs. Toch hadden we wat meer balans en urgentie mogen verwachten.
- Leuke coöperatieve actie, makkelijk te begrijpen
- Simpel en ongebalanceerd, technische problemen, weinig aanpassingsopties
