Days Gone is een veilige game in een onveilige spelwereld

PU.nl

25 april 2019 - 12:01

Days Gone is een veilige game in een onveilige spelwereld

Verhalen over hoe mensen na een zombie-apocalyps proberen te overleven en een nieuwe samenleving proberen op te bouwen zijn al vaker gedaan, en goed ook. Bend Studio weet dat. De ontwikkelaar probeert met Days Gone dan ook niet het wiel opnieuw uit te vinden, en levert een veilige doch vermakelijke openwereldgame af – met een glansrol voor een verweerde tweewieler.

Motormuis Deacon staat voor een tweesprong: tijdens een zombie-uitbraak – ze heten ditmaal ‘freakers’ – kan hij met een helikopter mee die op het punt staat te vertrekken naar een veilig kamp. Er is echter maar plek voor twee personen, en laat Deacon nu net op pad zijn met zijn gewonde vrouw Sarah en zijn maat Boozer. Hij besluit zijn vrouw op de helikopter te zetten – die kan de hulp immers het beste gebruiken – en Boozer te vergezellen om ook zijn overlevingskansen te vergroten.

Days Gone haalt dan een Last of Usje uit: de game geeft je de controle over Deacon een paar jaar na het incident. De helikopter met Sarah aan boord is kort na vertrek neergestort en Deacon heeft het verlies nooit helemaal verwerkt. Ondertussen hebben hij en Boozer, en met hen alle overgebleven mensen, een nieuw leven opgebouwd in een met freakers overspoelde Verenigde Staten.

©GMRimport

De hechte vrienden overnachten veilig in een door hekwerk omringde toren en doen ondertussen hier en daar klusjes voor de diverse kampen met overlevenden die om hen heen zijn opgetrokken. Hun vrijgevochten bikerbestaan begint Boozer en Deacon op te spelen, maar een vertrek zit er niet in: door enkele ongelukkige situaties hebben ze de hulp van de mensen in de kampen hard nodig – maar voor wat hoort wat.

Groetjes uit Oregon

In Days Gone los je allerlei klussen op voor vooraanstaande figuren uit de verschillende kampen. Dat doe je in de Amerikaanse staat Oregon, een open spelwereld die met veel variatie en detail is vormgegeven. Je hebt echt het gevoel dat je door een verdorven stukje Amerika loopt of rijdt, waar de tand des tijds de diverse gebouwen laat afbrokkelen en de natuur grote gebieden heeft overgenomen. Het verhaal begeleidt je langs de verschillende kampen en laat je zo stapsgewijs de verschillende gebieden verkennen, van bossen en zompige moerassen tot zanderige vlaktes. Het is dan ook een genot om met je motor de spelwereld te verkennen, niet in de laatste plaats omdat je blikken metgezel tegelijk log en realistisch aanvoelt en zich soepel laat besturen.

Het lichte survivalaspect en het rijden op je trouwe motor door een geloofwaardige spelwereld, zijn meer dan genoeg reden om telkens terug te keren naar de game
-

Of, nou ja, genot: de spanning is regelmatig om te snijden, aangezien de wereld is overspoeld met freakers. Eén zo’n mensenetend monster kun je met een voorzichtige sluipaanval of door er bot op in te hakken met gemak aan. Ze reageren op zicht en geluid, dus rondsluipen is aan te raden, maar echt slim zijn ze niet. Achter elke hoek kan zich echter een grote groep freakers verschuilen. Deze zogenaamde ‘hordes’ bestaan soms wel uit honderden zombies en kunnen op elk moment, dus ook tijdens missies, de kop opsteken. Het is onmogelijk om deze hordes in je eentje uit te schakelen en de strategie die je had om een missie te volbrengen moet op dat moment dan ook hevig aangepast worden. Vaak loont het om gewoon het hazenpad te kiezen, om op een ander moment terug te keren.

©GMRimport

Born to be wild

Een hoogtepunt van Days Gone is die eerdergenoemde motor. De tweewieler gaat al snel als je kindje aanvoelen. Hij kan kapot en moet dan gemaakt worden, of komt al snel zonder brandstof te zitten. Dan is het zaak om op tijd te tanken bij een verlaten tankstation of in een kamp, of om onderweg misschien een achtergelaten jerrycan te spotten. Dit is echt belangrijk: rijdt je motor niet meer, dan is het verdraaid lastig om te vluchten van grote groepen freakers of agressieve bendes en wilde dieren, en de spelwereld is veel te groot om te voet te doorkruisen. Je motor blijft altijd staan waar je hem hebt achtergelaten, dus zorg wanneer je afstapt dat je hem makkelijk terug kunt vinden.

Ook in de rest van de game wordt het survivalelement lichtjes doorgetrokken. Ammunitie is, zeker in het begin van het spel, schaars en de game motiveert je om met allerlei spullen die je onderweg vindt melee-wapens, molotovcocktails en medkits te maken. Days Gone legt niet zoveel nadruk op realisme als State of Decay (je hoeft niet constant een kamp in leven te houden bijvoorbeeld) of Red Dead Redemption 2 (eten of jezelf wassen is er niet bij) maar vindt hierin een fijne balans tussen realisme en speelvriendelijkheid. De schaarste van items en ammunitie en de kostbaarheid van je bike zorgen er in combinatie met de vijandelijke spelwereld voor dat je je nooit écht op je gemak voelt buiten een veilig kamp. Precies zoals het hoort.

©GMRimport

The Walking Days Gone

Op wat irritante random events na – na tien keer door een sniper van je motor af te worden geknald of weer eens door een groep bandieten gevangen te worden genomen ken je dit soort situaties wel – bestaat de hoofdmoot van het spel uit de verhalende missies. Deze missies worden aangekleed met uren aan tussenfilmpjes vol uitmuntend acteerwerk. De verschillende kampen zijn gevuld met kleurrijke personages die vaak koel en egoïstisch overkomen, een vereiste om het in deze wereld te overleven. Maar zo nu en dan sijpelt er een straaltje menselijkheid door, wat deze emotionele momenten des te meer impact geeft.

Ook de manier waarop Deacon langzaam maar zeker meer te weten komt over het gedrag van grote groepen freakers weet te boeien. Zijn vriendschap met Boozer en het rouwen om zijn vrouw laten het hoofdpersonage aanvoelen als een mens van vlees en bloed. De emotionele hoogtepunten van een The Last of Us worden niet bereikt, maar enkele scenes weten voorzichtig in de buurt te komen.

©GMRimport

Het verhaal kan de eentonigheid van de missies zelf echter niet verhullen. Na een aantal uur begint op te vallen dat je in Days Gone vooral dezelfde dingen aan het doen bent. Rijd van A naar B, vernietig de freaker-nesten in een gebied, red een ontvoerde kampbewoner of volg een researchteam van de overheid in ouderwets verplichte stealth-secties. Het verhaal bekleedt tientallen uren en het had het spel ten goede gekomen als de kwantiteit was teruggeschroefd en meer focus was gelegd op de kwaliteit van de individuele missies. Days Gone doet nu vaak denken aan de televisieserie The Walking Dead: een verslag van een routinematig post-apocalyptisch leven met hier en daar een grootse gebeurtenis.

Ook de perfecte afwerking die we van de grote PlayStation 4-exclusives gewend zijn ontbreekt hier. Prima graphics en besturing ten spijt steken zo nu en dan bugs de kop op. We hebben enkele missies opnieuw moeten opstarten omdat de game het onmogelijk maakte om verder te komen. Ook kwam de motor een paar keer vast te zitten in de omgeving en dook de framerate al rijdend door specifieke gebieden voor korte momenten omlaag. Bend Studio heeft inmiddels een patch uitgebracht en werkt aan een tweede, maar deze was niet beschikbaar tijdens het leeuwendeel van onze speelervaring. Het moet dus nog blijken of de patches deze problemen oplossen.

©GMRimport

Toch weer op die trouwe motor klimmen

En toch. Ondanks de bugs en ondanks de soms wat eentonige gameplay, is het moeilijk om de controller weg te leggen bij Days Gone. Dat is vooral te danken aan de interessante personages en het overkoepelende verhaal waar de game aan opgehangen wordt. Je wíl verder. Ook het lichte survivalaspect en het rijden op je trouwe motor door een geloofwaardige spelwereld, zijn meer dan genoeg reden om telkens terug te keren naar de game. Days Gone is meer dan zijn som der delen, hoe bekend die delen inmiddels ook zijn.

Days Gone is vanaf 26 april exclusief verkrijgbaar voor PlayStation 4. Voor deze recensie is de game op een PlayStation 4 Pro gespeeld.

Lees ook onze beginnersgids van Days Gone, waarin wordt omschreven hoe je de zombie-Apocalyps overleeft

Uitstekend

Conclusie

Days Gone is een smeltkroes van verschillende openwereld- en zombiegames. Ondanks een gebrek aan variatie in gameplay, zorgen het sterke acteerwerk, het rondrijden op je motor en de lichte survivalelementen voor een ervaring die je tot het einde wil uitzitten.

Plus- en minpunten