Misschien heb je al wat mensen horen praten over Disco Elysium. Wellicht heb je hier en daar al opgevangen dat dit stiekem een van de beste games van het jaar is. Of wellicht is deze review de eerste keer dat je de woorden ‘Disco’ en ‘Elysium’ naast elkaar hebt zien staan. Hoe dan ook zouden al deze mogelijkheden naar dezelfde toekomst moeten leiden: eentje waarin je Disco Elysium speelt.

Disco Elysium is een heel raar spel. De hoofdpersoon is constant met zijn eigen hersenen in gesprek. Hij heeft 24 verschillende statistieken waar hij zijn vaardigheidspunten in kwijt kan, en die bepalen welke delen van zijn hersenen het vaakst aan het woord komen. Met een hoge score voor Drama is hij bijvoorbeeld heel theatraal en fluistert zijn brein hem vaak in of iemand liegt of niet. Met een sterke Encyclopedia weet hij ineens allerlei nutteloze feiten over de wereld om zich heen. Maar er zijn ook wat abstractere statistieken: Inland Empire maakt hem gevoelig voor het bovennatuurlijke, en Electrochemistry verleidt hem steeds om drugs te gebruiken.

©GMRimport

Heel raar

Hoe dat werkt, wordt al gelijk aan het begin van de game duidelijk. De hoofdpersoon wordt met een gigantische kater wakker na een bijna dodelijke hoeveelheid alcohol en is zijn geheugen compleet kwijt. Een speler met veel intelligentie hoort van zijn Encyclopedia gelijk in welke stad hij is. Heeft hij juist veel verbeelding, dan kan hij een denkbeeldig gesprek voeren met de stropdas die aan de ventilator hangt.

Ja, zo raar is Disco Elysium. Via gesprekken met anderen, leer – en beslis - je meer over jezelf. De eerste persoon die je naamloze held tegenkomt, spreekt hem aan met “agent”. Aha, ik ben dus een politieagent, denkt hij bij zichzelf. Tenminste, als jij dat wil. Je kunt hem ook laten denken dat hij een vergeten rockster is, vroeger wereldberoemd was, maar nu van zijn sokkel gevallen. Als je wilt kun je jouw personage als een volslagen idioot spelen.

©GMRimport

Lappen tekst

De game speelt als een klassieke rpg, denk bijvoorbeeld aan Planescape: Torment. Van schuin boven zie je je held door de wereld lopen, van de ene gesprekspartner naar de andere. Wat volgt is een soort mix tussen een visual novel en een point and click adventure. Je doet niet veel meer dan rondlopen en ellenlange gesprekken voeren, met meerdere boeken aan dialoog om doorheen te ploegen.

Dat klinkt misschien vermoeiend, maar Disco Elysium is glorieus goed geschreven. We hebben nog nooit zo vaak hardop gelachen. Het is niet alleen goed geschreven ‘voor een game’, maar daadwerkelijk een literair hoogstandje. Welke dialoogoptie je ook kiest, je wordt altijd beloond met sfeervolle omschrijvingen, scherpe opmerkingen en geestige vondsten.

Deze gesprekken kunnen bovendien de meest bizarre wendingen nemen, vooral omdat de held steeds in de rede wordt gevallen door delen van zijn eigen brein. Wie zichzelf toestaat om verdwaald te raken in dialogen, wordt rijkelijk beloond. Een onzinnig gesprek met een cafémanager mondt bijvoorbeeld uit in scherpe vragen over waarom zijn barvrouw ontslag heeft genomen. Oh, hij heeft haar mee uit gevraagd, en ze voelde zich verplicht om ja te zeggen omdat hij haar baas was? Waarom vind je dat eigenlijk zo belangrijk? Dan krijg je ineens de keuze: omdat je een extreme feminist bent.

©GMRimport

Gedachtenkronkels

Op dit soort momenten ontgrendel je Thoughts, gedachten die je als een soort perks kunt inschakelen om jezelf sterker (of zwakker) te maken. Vaak duurt het een paar uur om die gedachten helemaal te verwerken en de volledige bonus vrij te spelen. In dit geval krijgt je agent een Inexplicable Feminist Agenda om te overpeinzen. Terwijl hij denkt, krijgt hij een bonus op zijn autoriteit wanneer hij met mannen praat. Als het gedachteproces is voltooid, verdient hij een hogere empathie en is zijn hang naar drugs verminderd.

De game is echter niet alleen hilarisch, maar nodigt ook uit tot diepere gedachten. De stad Revachol gaat gebukt onder politieke strubbelingen en veel inwoners van de armste wijk waar je patrouilleert, hebben een miserabel leven. Bovendien woedt er onrust onder de bevolking en staken vakbondsleden in de straten om megacorporaties op hun knieën te dringen. Maar ja, de baas van de vakbond is dan weer een corrupte megalomaan, dus wiens kant moet je kiezen?

©GMRimport

Wat is dit voor spel?

Allemaal leuk en aardig, denk je nu misschien, maar wat doe je nou eigenlijk in dit spel? Zijn er gevechten? Is er een verhaal? Goede vragen. Het antwoord is tegelijk ja en nee. Er is niet echt sprake van gameplay, buiten het verkennen van de wereld en praten met mensen. Er is geen vechtsysteem, al kun je wel doodgaan. Je hebt gezondheidspunten en moraalpunten, en als die op nul komen te staan, is het afgelopen.

Het is bijvoorbeeld niet zo verstandig om ruzie te zoeken als je weinig punten in fysieke vaardigheden hebt gestopt. Tijdens een gesprek kan de held soms voor een gewelddadige oplossing kiezen, maar dat pakt niet altijd goed uit. Voor zijn moraalpunten moet hij vooral zijn mentale gezondheid in de gaten houden. Smeken en huilen gaat ten koste van zijn Morale, maar bijvoorbeeld ook het gebruik van drugs en alcohol.

Het hoofdverhaal is in essentie heel simpel: samen met zijn nieuwe partner (althans, door zijn geheugenverlies herkent hij hem niet) moet de held een moord onderzoeken. Hij loopt echter al snel tegen allerlei problemen aan, al is het maar omdat hij niet bij het lijk kan komen zonder te kotsen. Overal waar hij loopt, wordt hij afgeleid door allerlei andere zaken. Een kind vraagt hem om speed, een tuinier ziet er verdacht uit, en misschien moet hij zijn vermiste penning en geweer eens gaan zoeken. En waarom ook niet: uit het niets kan hij ineens beslissen dat hij een soort cupido is en eerdergenoemde cafémanager en barvrouw aan elkaar koppelen, ondanks haar verzoek om dat toch vooral niet te doen.

Niet alles wat hij wil doen, lukt ook daadwerkelijk. Zelfs met de allerhoogste statistieken is hij nog altijd afhankelijk van de dobbelstenen. Voor grote beslissingen krijgt hij namelijk te maken met kansberekening: voordat hij bijvoorbeeld een gevaarlijke sprong probeert te maken, of iemand wil intimideren, zie je hoe groot de kans is dat dat lukt. Vervolgens bepalen virtuele dobbelstenen zijn lot.

Het maakt de game soms wat willekeurig, maar dat is niet zo erg. Juist als iets mislukt, gebeuren vaak de grappigste dingen. Zo probeerde onze vergeetachtige held om een geloofwaardige naam voor zichzelf te verzinnen, maar kwam hij na een onwelgevallige dobbelsteen met ‘Raphaël Ambrosius Costeau’ op de proppen. De toehoorders geloofden er geen snars van, maar je kan wel de hele game volhouden dat dat toch echt zijn naam is, als je wilt.

©GMRimport

Overweldigend

Het is allemaal even goed geschreven, maar het kan wel een beetje veel zijn. Aangezien je niks anders doet dan lezen en klikken, zijn al die lange lappen tekst soms wat overweldigend. Er is geen afwisseling met andere gameplay - lezen en keuzes maken is alles wat je doet. En hardop lachen, hadden we dat al gezegd? Verder vallen er wat kleine foutjes uit de toon, zoals een handjevol spelfouten. In een game met zoveel schrijfwerk, valt dat nauwelijks te verwijten.

Als je nu nog steeds met vraagtekens boven je hoofd zit, valt er weinig meer te zeggen. Die vraagtekens horen bij de game en maken het juist zo leuk. Onze politieagent is ervan overtuigd dat hij een communistische held is die vijftig jaar geleden overleed, is vergeten waar hij woont en heeft besloten dat hij een zwerver is (Hobocop!) en sluipt ’s nachts weg om bewijsmateriaal te stelen. Gewoon, omdat wij dat zo besloten hebben.

Disco Elysium is meer een boek dan een game, en dan ook nog eens een boek dat de hele tijd allemaal absurde zijweggetjes neemt. Je moet je aandacht er daarom bijhouden en kan niet zomaar wat tekst overslaan, al is het maar omdat je dan de snedigste grappen mist. Wie er echter goed voor gaat zitten, vindt in deze game een parel vol briljante momenten. Speel Disco Elysium.

Disco Elysium is nu beschikbaar voor pc en verschijnt in 2020 voor PlayStation 4 en Xbox One.

Takahisa Taura, een van de prominentere ontwikkelaars bij de Japanse studio PlatinumGames, is vertrokken bij het bedrijf.

Er gaan al geruime tijd geruchten dat diverse topmensen binnen PlatinumGames zijn vertrokken bij het bedrijf. Taura was een van de ontwikkelaars waar de geruchten de ronde over deden, aangezien hij alle vermeldingen gerelateerd aan PlatinumGames eind vorig jaar van social media haalde.

In het meest recente nummer van het Japanse gametijdschrift Famitsu (via Genki) heeft Taura nu bevestigd inderdaad te zijn vertrokken bij PlatinumGames, en zijn eigen bedrijf genaamd Eel Game Studio te hebben opgericht. Meer informatie gaf hij vooralsnog niet. Taura is vooral bekend van zijn werk als regisseur van Switch-spel Astral Chain en als de ontwerper van Nier: Automata.

Ondanks de aanhoudende berichten van talent dat PlatinumGames verlaat, liet het bedrijf eerder dit jaar weten positief naar de toekomst te kijken: "We blijven nieuwe uitdagingen aangaan om games te creëren die mensen verrassen en vreugde brengen. We kijken uit naar jullie blijvende ondersteuning van Bayonetta en PlatinumGames!" Als snel voegde het bedrijf daad bij woord toen Ninja Gaiden 4 werd onthuld, dat Platinum samen met Team Ninja ontwikkelt. Onlangs werd ook een vacature van het bedrijf gespot waarin gerefereerd wordt naar een online actiegame.

Voel je de wind al door je haren blazen, terwijl je rondscheurt op een motor? We mogen hopen van niet, want motorrijden zonder helm is levensgevaarlijk. Wie echt geen risico wil lopen kan ook virtueel gaan crossen in een game als MotoGP 25. En laat dat nou precies de game zijn die we deze week samen met bol weggeven.

In MotoGP 25 kun je kiezen tussen een realistische simulatie van het motorrijden, of een meer arcade-ervaring waar vooral het rondjes rijden centraal staat. In de Pro Experience moet je daarbij ook een oog houden op de brandstofmeter, verschillende onderdelen van de racebanen en dergelijke elementen die invloed hebben op het verloop van de race. 

Verder bevat de game een carreer-modus die jou in het midden van een raceweekend neerzet. Ook zijn er nieuwe online modi als estafetteraces en is het uiterlijk van jouw tweewieler ook vrij voor jou om je innerlijke ontwerper los te laten.

Dus wat moet je doen om MotoGP 25 te winnen? Ga naar de website van bol, vind de productcode in de url (bestaande uit zestien cijfers) en vul die hieronder in het invulformulier in! Vergeet ook niet je naam en emailadres in te vullen, dan sturen we je zo snel mogelijk een code om de game fysiek op bol.com te bestellen!

Doet het invulformulier het niet? Druk dan hier.