In FAR: Lone Sails ga je als een klein, potig mannetje op reis in een complexe machine die zich het best laat omschrijven als een treinzeilboot. Waar je precies heengaat of waarom je bent vertrokken komt aanvankelijk niet aan bod. Sterker nog: de game bevat geen tekst of dialoog. Je bent continu in je uppie en je bent hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor je zeilboottrein.

Je hijst de zeilen, houdt de motor draaiende en stapt af en toe uit om een puzzeltje op te lossen. Recht-zo-die-gaat is de enige juiste weg. Veel complexer dan dat wil FAR: Lone Sails niet zijn, al leent dit spel zich prima voor complexe analyses.

©GMRimport

Zeil achterover

Na drie uur stopt de motor met draaien. Terwijl ik dit typ staar ik naar de melancholische aftiteling en voel ik zoveel warmte vanbinnen dat ik er een beetje van begin te walgen. Het concept van FAR: Lone Sails heeft iets prachtigs. Je bent steeds alleen in een grote machine in een grote desolate, ogenschijnlijk post-apocalyptische wereld. En hoewel je steeds bezig bent om die machine draaiende te houden, heeft FAR: Lone Sails uiteindelijk meer gemeen met mediteren dan met gamen.

Je raakt in een heerlijke flow, in een wonderschone wereld, in een onverklaarbaar rare machine. Dat is echt een kwaliteit. Zeker omdat de game niets doet waarvan je zeil achteroverslaat. Je legt een zeer rechtlijnige reis af en moet heel af en toe een puzzel oplossen, maar écht nadenken is niet aan de orde. Toch prikkelt de game je continu, juist door je alle tijd te geven de audiovisuele pracht en praal op je gemak te absorberen.

Jij, je machine, het landschap: alles voelt op zijn plek. FAR: Lone Sails is een eenzaam avontuur, maar heeft een heel romantisch randje. Het is een game vol emotie, al zegt de game eigenlijk weinig. Om ‘m maar even in te koppen: het draait om de reis, niet de bestemming.

Hoewel de spelvariabelen zelden veranderen, veranderen de omstandigheden continu. Over ijs, in een storm, in de lucht of op het water: steeds maar weer dwing je je treinzeilboot tot presteren. En presteren zul je. De zeilen van je vaartuig zorgen ervoor dat je altijd een beetje vaart maakt, maar als je die zeilen niet kunt gebruiken (of als je zo snel mogelijk wilt gaan), dien je de motor draaiende te houden. In de machinekamer stook je brandstof op die je bijna overal in de spelwereld vinden kunt.

©GMRimport

Reilen en zeilen

Maar vrees niet, FAR: Lone Sails voelt geen moment als werk. Er is geen game-over-scherm. Er is geeneens prestatiedruk. Nee, je hoeft enkel die machine draaiende te houden. Die loop is vermakelijk genoeg.

Er kan brand uitbreken en er kunnen onderdelen van je zeiltrein kapotgaan, maar zulke problemen zijn in een handomdraai gefikst. Soms blokkeert iets de weg of moet er een brug worden geopend. Dan word je gedwongen uit te stappen. Toch mogen die puzzelmomenten het woord ‘puzzel’ niet dragen. Dergelijke passages dienen vooral ter afwisseling. Het gebrek aan uitdaging maakt sommige (lange) wandeltochten wel een beetje saai, maar ze horen er wel een beetje bij. Ze benadrukken hoe eenzaam deze reis is.

Het benodigde management tijdens je reis is intensief genoeg om je spelende te houden, maar nooit zo complex dat je zaken uit het oog verliest. Dat rijmt met de sfeer. De weergaloze soundtrack, de mooie stijl, het getik en geratel van je machine en de luchtige spelmechanieken maken van FAR: Lone Sails een esthetisch meesterwerk. Al na een minuut spelen wil je graag van deze game houden. Het is zo fijn dat vervolgens niets die liefde in de weg staat. FAR: Lone Sails is veel meer dan bezigheidstherapie.

Ik weet het, ik ben vaag. Ik snap dat je wilt weten met welke game FAR: Lone Sails zich het best laat vergelijken. Maar dan ben je hier aan het foute adres. Ik wil FAR: Lone Sails niet naast een andere game leggen. Dat is de vibe van deze game onwaardig. Als het dan toch zou moeten, zou ik de game vergelijken met een integere knuffel of omhelzing. Of met het drinken van een warme kop chocomel voor de open haard. Of met het geluid van tikkende regen op het dak van een bestelbusje of strak tentzeil.

Ik weet het ook niet. Laat je eens verrassen. Het is maar 15 euro.

FAR: Lone Sails kost 15 euro en is sinds deze week uit op PlayStation 4 en Xbox One. Daarnaast is de game al een tijdje verkrijgbaar op pc.

Laatste reviews:

Voormalige Rare-componist Grant Kirkhope heeft uitgelegd waarom hij denkt dat de komst van een nieuwe Banjo-Kazooie-game onwaarschijnlijk is.

Eerder dit jaar liet Kirkhope, die de hoofdcomponist was van de Banjo-Kazooie-games, op social media weten dat hij geen hoop had er ooit een nieuwe game in de platformreeks uit zou komen. "Ik heb het al eerder gezegd, maar... ik heb geen hoop dat er een nieuwe Banjo-game komt. Daarbij zouden alle fanatieke fans het spel meteen haten en bekritiseren, hoe goed het ook is. Dat werkt nooit."

In een interview met Eurogamer heeft Kirkhope meer uitleg gegeven over waarom hij geen nieuwe Banjo-Kazooie verwacht. "Het is gewoon onwaarschijnlijk. Ik weet niet hoeveel mensen weg zijn bij Rare, ik ken er wel een paar, en het voelt alsof het huidige Rare daar geen zin in heeft. Microsoft zou Rare de verantwoordelijkheid geven en de studio zou al het harde werk moeten doen. En het gaat ook om geld. Ik heb iets van honderdduizend volgers op mijn Twitter, en dat is de 'Banjo-bubbel'. Als dat alle fans zijn, dan gaat het geen geld opleveren. Je hebt miljoenen mensen nodig die je game kopen, en je moet een compleet nieuwe generatie warm laten lopen voor je game."

Kirkhope denkt daarnaast dat Rare de game nooit zou ontwikkelen, dus dat er een andere studio gevonden moet worden die de typisch Britse humor begrijpt. "De humor van Banjo is een essentieel onderdeel en is erg Brits. Dat is niet makkelijk na te bootsen voor mensen die niet Brits zijn. Je hebt een team nodig met de juiste passie en humor." Kirkhope geeft wel toe dat ontwikkelaars als Toys for Bob en Moon Studios hebben aangegeven dat ze een nieuwe Banjo-game zouden willen maken. "Maar zou Microsoft dat willen? Zouden ze mij erbij betrekken? Ik weet het niet, waarschijnlijk niet."

Kirkhope laat er in ieder geval geen twijfel over bestaan dat hij zou meehelpen aan een nieuwe Banjo-game: "Direct. Soms willen mensen een franchise terugbrengen en niet de oude rotten erbij betrekken. Dus misschien willen ze een nieuwe componist. Maar ik zou het graag doen. Ik weet niet of ik nog meer Banjo in mij heb, maar ik zou er zeker mijn best voor doen."

Banjo-Kazooie en het vervolg Banjo-Tooie verschenen oorspronkelijk op de Nintendo 64, al zijn de games later ook op Xbox (via Rare Replay en los) en Nintendo Switch Online uitgekomen. Er kwam ook een derde deel op Xbox 360 uit, genaamd Nuts and Bolts (in Nederland bekend als Boutjes en Moertjes).

Moon Studios heeft 'The Breach' uitgebracht, een nieuwe content-update voor de early access-versie van No Rest for the Wicked.

Volgens Moon Studios brengt The Breach de early access-versie van No Rest for the Wicked dichterbij het eindresultaat waar de studio naar toe werkt. De update bevat nieuwe gebieden, wapens, vijanden en verhalen. Zo zullen nieuwe missies en filmpjes het verhaal van de game uitbreiden. Daarbij zijn er twee nieuwe met de hand gemaakte gebieden te verkennen: Lowland Meadows en Marin Woods. Ook zijn er twee nieuwe dorpen met NPC's te vinden, namelijk Hunter's Vale en Marin Village.

Verder wordt een endgame-mechanisme toegevoegd genaamd de Plague System, wordt het voedselsysteem in verband met de honger die personages kunnen ervaren op de schop genomen en wordt er meer diepgang aan gevechten toegevoegd. Er zijn ook meer dan honderdvijftig wapenopties, nieuwe uitrusting, vijanden en bazen te vinden. Tot slot is er een Hardcore-modus toegevoegd met permadeath. De patch notes zijn hier te vinden.

No Rest for the Wicked kwam vorig jaar via Steam Early Access uit. Deze release werd uitgebracht door Private Division, een label van Take-Two. Afgelopen november werd dit label echter verkocht door Take-Two, samen met bijna alle bestaande en aankomende games - met uitzondering van No Rest for the Wicked. Moon Studios heeft inmiddels laten weten de game zelf uit te geven.

No Rest for the Wicked is een actie-rpg met een duisterdere en realistischere vormgeving dan de Ori-spellen, die ook van Moon Studios komen. De game speelt zich af in het jaar 841, en de koning is overleden. Zijn arrogante zoon Magnus neemt de kroon over, en een plaag genaamd de Pestilence keert na duizend jaar terug.

Spelers kruipen in de huid van een Cerim, die onderdeel uitmaakt van een groep heilige strijders met speciale krachten die alles op alles zetten om de Pestilence tegen te houden. Ondertussen moeten spelers zich een weg banen door politieke intriges. Daarbij is de spelwereld met de hand gemaakt, wat het geheel een schilderachtig uiterlijk geeft.

De early access-versie van No Rest for the Wicked is speelbaar via Steam. Op een later, nog onbekend moment moet de uiteindelijke versie uitkomen op pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Mogelijk volgt er ook een Switch 2-versie.