Japan is geobsedeerd met een nieuw soort vechtgames. De tweedimensionale arena's zijn omgeruild voor 3D-omgevingen, waarin een personage vrij kan rondlopen. We zagen de Naruto-games daar al vol van gebruikmaken, waarna andere animegerelateerde titels het voorbeeld volgden. De nieuwste JoJo-titel doet dat ook.

De kans bestaat dat je JoJo's Bizarre Adventure niet kent. Deze Japanse animatieserie is een van de lastigst doorprikbare franchises uit het oosten, vol met ruw getekende vechtersbazen, spin-offs en tijdsprongen in het verhaal. JoJo volgt het leven van de Joestar-familie, waarbij iedere serie een ander familielid in de schijnwerpers zet.

©GMRimport

Door die structuur is JoJo verdraaid lastig te volgen. Inmiddels zijn er al ruim honderd hoofdstukken van de manga verschenen, waarvan sommige zijn vertaald naar meerdere series. In deze series komen af en toe dezelfde personages voor, maar worden ook continu nieuwe mensen geïntroduceerd. In de meest recente delen wordt er zelfs een alternatief universum gevolgd, waarin bekende personages ineens totaal iets anders doen.

JoJo's Adventure: Eyes of Heaven sluit aan op deze verwarrende verhaalstructuur. De game begint vlak na Stardust Crusaders, oftewel het derde deel van de reeks. De verhaalmodus van het spel verwacht dat je volledig op de hoogte bent van wat er in Stardust Crusaders is gebeurd. Dat geef je drie opties: je kunt een oude manga uit de jaren '80 opzoeken om bij te lezen, een tv-special uit de jaren '90 opvissen of de serie-remake uit 2014 kijken. Gemakshalve kies je waarschijnlijk voor het laatste.

©GMRimport

De serie uit 2014 is het kijken waard, maar niet omdat het spel hierdoor zoveel leuker wordt. De verhaalmodus stelt namelijk op zo'n beetje iedere manier teleur. Het plot is een slap excuus om je tegen alle hoofdpersonages te laten vechten, met daartussen eindeloze, suffe filmpjes om de boel aan elkaar te rijgen. Af en toe mag je ook rondlopen door de spelwereld, waarbij de omgevingen kaal en oninteressant zijn. De verhaaloptie voelde bij het doorspelen als een verplichting, waar we amper wat lol uit konden krijgen.

Matige Power Stone

We zouden Eyes of Heaven zijn verhaal kunnen vergeven, als het daadwerkelijke vechtsysteem goed in elkaar stak. Een goede fighter valt of staat immers bij zijn gameplay. Het verhaal is een randzaak, als je een uitdagende en prikkelende manier hebt om het tegen vrienden en online tegenstanders op te nemen. Helaas stelt de nieuwe JoJo-game ook op dit vlak teleur.

Bij JoJo heb je alle knoppen die je kunt verwachten voor sprongen, snelle en zware klappen. Met een van de trekkers ingedrukt kun je met de knoppen ook speciale vaardigheden naar buiten schieten. Zo kan het ene personage stroomschokken gebruiken, terwijl een ander razendsnelle klappen achter elkaar er uit schiet. Dat is de eerste paar minuten geinig, maar de game blijft constant op de oppervlakte. Er zijn amper combo's die je met veel oefening eruit kunt rammen om efficiënt te werk te gaan. Gevechten komen daarom neer op één ding: zo snel mogelijk je favoriete aanvallen aantikken.

©GMRimport

©GMRimport

De 3D-arena's zorgen vooral voor frustratie. Door slecht camerawerk val je geregeld van flatgebouwen, terwijl de gevarieerde omgevingen weinig toevoegen. Levels voelen aan als blokkendozen en het bereiken van je tegenstanders is daardoor vervelend. De terloops geplaatste objecten om mee te gooien hebben zelden effect, omdat een stapje opzij zomaar is gemaakt. Eyes of Heaven leent allerlei elementen uit de klassieker Power Stone, maar weet hier nooit efficiënt gebruik van te maken.

Een speciaal combosysteem had soelaas kunnen bieden, maar doet dit helaas niet. Personages kunnen met een druk op de knop 'samenwerken' om één tegenstander te bevechten, om er later een speciale superaanval uit te gooien. Helaas is dit systeem lomp en onduidelijk, waardoor het gissen is of je aanval wel lukt.

©GMRimport

Wanhopig verzamelen

Heb je het verhaal van JoJo doorlopen, dan kun je enkel nog tegen de computer of online tegenstanders vechten om extra spullen vrij te spelen. Zo kun je personages meer uitspraken van de serie laten doen of extra outfitkleuren kiezen. In een solide vechtspel zijn dat prima manieren om je bezig te houden, maar bij JoJo zijn ook deze extraatjes geen goede reden om verder te blijven spelen.

Het gebrek aan lokale multiplayer maakt de game compleet irrelevant. Er is hierdoor zelfs geen manier om met een krat bier en vrienden op de bank er nog wat leuks van te maken.

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.