Toen Pokémon aan het einde van de jaren negentig in de Westerse wereld een ongekende rage voortbracht, gingen velen er van uit dat deze bevlieging van korte duur zou zijn. Wie vandaag de dag een willekeurig schoolplein bezoekt zou haast zeggen dat de tijd sindsdien heeft stilgestaan. Pokémon is namelijk springlevend en in 2019 nog net zo relevant als twintig jaar geleden.

Door deze populariteit en het ongekende succes van de Nintendo Switch was het aftellen totdat we een nieuwe Pokémon-game op deze veelzijdige spelcomputer mochten verwelkomen. Na voorproefjes in de vorm van Pokémon Let’s Go Pikachu en Let’s Go Eevee is het de taak van Pokémon Sword en Shield om de huidige Nintendo-hardware van een volwaardig Pokémon-avontuur te voorzien. Dat avontuur is er één dat zich zeker heeft laten inspireren door het succes van Pokémon Go en de eerdere Switch-titels, maar dan mét alle vertrouwde elementen van vroeger.

©GMRimport

Vertrouwd, maar net iets beter

De kern van de serie is in Pokémon Sword en Shield dan ook onveranderd: als kersverse pokémon-trainer trek je erop uit om zoveel mogelijk toffe wezentjes aan je verzameling toe te voegen en op te voeden in een poging het samen tot pokémon-meester te schoppen. Om die titel te behalen moet je kampioen van de Pokémon League worden en daarvoor moet je weer eerst acht bijzonder getalenteerde gymleiders verslaan. Deze verhaallijn is al zo oud als de serie zelf – niets nieuws onder de zon dus. Tijdens je reis door de nieuwe Galar-regio staat deze tocht naar de kampioenstitel echter meer centraal dan voorheen.

Dat levert dan ook een bijzonder prettig gestroomlijnde ervaring op. Met één enkel doel voor ogen is er opeens merkbaar meer ruimte voor vrije verkenning en het ontdekken van de vele Pokémon die overal in de wereld te vinden zijn. Tevens zijn er vele kleine verbeteringen toegevoegd die er voor zorgen dat je avontuur niet nodeloos wordt onderbroken, tenzij je daar zelf voor kiest. Zo zijn er geen speciale vaardigheden nodig om irritante wegversperringen te omzeilen - ook al komt het hier en daar nog steeds voor dat het spel je verplicht de goede kant op wijst. In elke Pokémon-center kun je zonder verdere voorwaarden je pokémon een nieuwe naam geven, aanvallen laten vergeten of juist weer laten herinneren. Voor het wisselen van teamleden hoef je daar dit keer dan juist weer niet naar toe. Nu kun je je pokémon op elk gewenst moment omwisselen vanuit het hoofdmenu. Hetzelfde geld overigens voor het terugreizen naar eerder bezochte gebieden.

Ook wat betreft het kweken en trainen van Pokémon wordt het spelers dit keer makkelijker gemaakt. Veel van de diepgaandere elementen die voorheen verscholen zaten achter onduidelijke spelmechanieken zijn nu veel toegankelijker. De meeste spelers zullen hier weinig van merken, maar voor liefhebbers van het competitieve element van Pokémon is het een verademing dat aspecten zoals abilities, natures en individual values nu ontzettend eenvoudig aan te passen zijn.

Gotta catch ‘em all...

Al die kleine verbeteringen komen de ervaring enorm ten goede, maar zijn ondergeschikt aan de magie van de spelwereld en de fantastische monstertjes die er in te vinden zijn. Het gevoel een grote wereld te mogen ontdekken, waar in elk bos en op elke vlakte weer nieuwe, onbekende wezens opduiken, is tijdloos. In Pokémon Sword en Shield zit het wat dit betreft wel goed. De Galar-regio is een gebied waarvan de vormgeving en folklore duidelijk zijn gebaseerd op het Verenigd Koninkrijk. Dat betekent dat je je tijdens je reis begeeft door industriële gebieden, grasvlaktes vol met schapen – pardon, Wooloo - en glooiende heuvellandschappen die ieder op indrukwekkende en geheel karakteristieke wijze in beeld worden gebracht.

De pokémon die dit idyllische eiland bevolken zijn eveneens geïnspireerd door de natuur of legendes die we met onze overzeese buren associëren. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de eerdergenoemde Wooloo, een aandoenlijk schaapje, of de misschien nog wel liever Yamper, die sprekend lijkt op een Welsh corgi. Met bijpassende nieuwsgierigheid drentelen deze beestjes door de grasvelden van Galar, waar spelers ze al van veraf kunnen zien lopen. Door pokémon op deze manier in het spel te verwerken voelen ze veel meer als een organisch deel van de spelwereld.

Naast normale flora en fauna zijn er ook pokémon te vinden die zijn gebaseerd op eenhoorns, kobolden en andere bovennatuurlijke wezens. Het grote merendeel van deze nieuwe ontwerpen is zeer geslaagd. Zowel de pokémon als de Galar-regio zelf zijn de onbetwiste sterren van de games. Met zoveel leuke ontwerpen is het haast onmogelijk om je slechts tot een zestal pokémon te beperken, al helemaal wanneer de uitstekende balans waarmee nieuwe gezichten en oude bekenden door de spelwereld zijn verspreid ervoor zorgen dat elke route of nieuw gebied weer iets nieuws en onverwachts biedt.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

…Nou ja, bijna dan

Ondanks het feit dat er boordevol bekende pokémon de revue passeren, is er toch een redelijke kans dat je persoonlijke favorieten ontbreken. In Galar is er klaarblijkelijk geen ruimte voor meer dan achthonderd verschillende wezens, waardoor een groot deel van de welbekende Pokédex aan het einde van het spel ongevuld blijft. Tijdens het spelen vormt dit geen probleem: er zitten alsnog zoveel verschillende pokémon in en het is fijn dat op deze manier de nieuwe wezens ook de kans krijgen om te schitteren. Het is daarnaast ook niet bepaald een nieuwe ontwikkeling: in eerdere spelwerelden van de serie was de set inheemse pokémon ook telkens beperkt. Pas na het doorlopen van de verhaallijn ontgrendelde je de mogelijkheid je Pokédex uit te breiden, vaak door middel van het overzetten van Pokémon uit eerdere spellen.

Maar het is juist door het ontbreken van die laatste mogelijkheid dat menig fan al voor de release van het spel in rep in roer werd gebracht. Game Freak heeft al bekendgemaakt dat ook in een later stadium het overzetten van Pokémon uit andere spellen niet mogelijk wordten dat de beschikbare Pokédex daadwerkelijk beperkt blijft tot wat je tijdens je avontuur tegen het lijf kunt lopen. Dat is een behoorlijke domper voor een game uit 2019, waarvan je mag verwachten dat er tal van mogelijkheden zijn om in deze behoefte te voorzien. Onoverkomelijk is het niet, maar het geeft een onprettige nasmaak aan een game die ondanks zijn onmiskenbare charme op technisch vlak gebied al niet een hoogvlieger is.

©GMRimport

Babystapjes

Game Freak weet met Pokémon Sword en Shield wel een prima Pokémon-avontuur af te leveren, maar slaagt er niet in wezenlijke vernieuwingen aan te brengen. De spellen mogen dan uitkomen op de Switch, toch voelen ze een beetje aan als veredelde 3DS-titels. Pokémon hebben bijvoorbeeld nog steeds halfslachtige gevechtsanimaties en steden zijn vaak wat leeg en stil. Een van de voornaamste nieuwe speltoevoegingen, het Dynamax-systeem, weet ook weinig indruk te maken. Pokémon kunnen alleen in bepaalde gevechten Dynamax activeren, waarna ze reusachtig en veel krachtiger worden. Hoewel dit maar drie beurten duurt, is de toename in kracht is absoluut significant. Door het te negeren schiet je jezelf dus in de voet. Dat is interessant voor gevechten, maar spreekt verder niet tot de verbeelding. Pokémon worden – op enkele specifieke uitzonderingen na – alleen maar heel groot en dat is vooral suf. Na de introductie van Mega-evoluties en Z-Moves voelt dit echt als een tegenvaller.

De Wild Area is wat dat betreft een stuk geslaagder. Het gebied functioneert als een soort vrij toegankelijke Safari Zone waar veel te verkennen valt en allerlei zeldzame en continue wisselende pokémon te vinden zijn. Het gevoel van vrijheid en de mogelijkheid om hier telkens terug te keren en iets nieuws te vinden is een welkome verfrissing. De Wild Area is echter alsnog relatief klein en op visueel vlak ook niet heel gevarieerd, waardoor het er alle schijn van heeft dat het slechts een experiment is om een echte open wereld aan een Pokémon-game toe te voegen. Binnen de Pokémon-franchise gaat alles nou eenmaal met babystapjes. Game Freak acht de serie duidelijk nog niet helemaal klaar voor een daadwerkelijke open wereld, maar wellicht is de Wild Area een mooie voorzet voor de toekomst.

©GMRimport

Onverminderd fascinerend

Als de ontwikkelaars net iets meer aandacht hadden besteed aan de afwerking van hun nieuwe ideeën, dan hadden Pokémon Sword en Shield zomaar de ultieme Pokémon-games kunnen zijn. In de huidige vorm grijpen de spellen echter naast die titel. Dat zegt overigens meer over de kwaliteit van de serie in zijn algemeen, want tenslotte gaat het nog steeds om ontzettend vermakelijke spellen. De technische onvolmaaktheden en het gebrek aan echte vernieuwing storen gelukkig nauwelijks. Uiteindelijk gaat Pokémon immers om het verzamelen van toffe, lieve, stoere of koddige monstertjes die onze harten weten te stelen - en daarin zijn Pokémon Sword en Shield onverminderd fascinerend.

Pokémon Sword en Shield zijn vanaf 15 november beschikbaar op Nintendo Switch. Voor deze review is Pokémon Shield gespeeld.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Terwijl de releasedatum van Hollow Knight Silksong nog altijd niet bekend is, werd wel bevestigd dat de game vanaf 18 september speelbaar is in ACMI, het nationale museum van schermcultuur te Australië.

De game wordt speelbaar in het in Melbourne gelegen museum als onderdeel van een voorstelling genaamd Game Worlds, waarin de spelwerelden van games centraal staan (via IGN). Naast dat de game speelbaar is op de expositie zijn er ook displays te zien over het ontwerp en artistieke richting van het spel.

Fans vragen zich vooral af wat deze aankondiging kan betekenen voor de release van Silksong, maar vooralsnog is daar niets bekend over. De game werd jaren geleden aangekondigd - in eerste instantie als downloadbare content voor Hollow Knight, en daarna als vervolg - maar is sindsdien meermaals uitgesteld. Tijdens de Switch 2 Direct vorige maand werd gemeld dat de game nog altijd dit jaar moet uitkomen.

In Silksong besturen spelers niet de Knight, maar Hornet, een NPC uit de eerste game. Hornet kan hoger springen en daar is het leveldesign dan ook omheen gebouwd. Het spel komt naar pc, Nintendo Switch en Switch 2, PlayStation- en Xbox-consoles.

De eerste zeven games in de Leisure Suit Larry-games zullen binnenkort niet meer te koop zijn via Steam.

Dat werd middels een statement door uitgever Assemble Entertainment bevestigd. De Leisure Suit Larry-games waren vooral aan het einde van vorig millennium populair vanwege de vele seksueel getinte grappen. Het gaat om de zes door Sierra On-Line gemaakte delen en het door High Voltage Software ontwikkelde Leisure Suit Larry: Magna Cum Laude. Dit zijn de zeven spellen die uit de verkoop verdwijnen:

Mensen die de games al hebben gekocht kunnen ze blijven downloaden en spelen. Daarnaast zullen de twee meest recente games uit de reeks - Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don't Dry en Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice - te koop blijven staan.

Een reden werd niet gegeven, maar volgens Phil Salvador van Video Game History Foundation heeft het mogelijk te maken met het feit dat de Leisure Suit Larry-IP eigendom is van Codemasters en gelicenseerd werd aan Assemble Games. Tegenwoordig is Codemasters echter onderdeel van Electronic Arts. Deze week werd tevens aangekondigd dat Codemasters stopt met de ontwikkeling van rallygames en is het X-account van Codemasters verwijderd - mogelijk verkeert de ontwikkelaar dus in zwaar weer binnen EA.