De omschrijving van Sayonara Wild Hearts als een speelbaar popalbum is de meest treffende die je gaat krijgen. Eigenlijk is daarmee 90 procent al gezegd. Toch is het de resterende 10 procent die het verschil maakt: muziek kan alle hokjes afvinken maar nergens naar klinken – met games is het net zo.

Gelukkig maakt Sayonara Wild Hearts voor de volle 100 procent indruk, waarmee het spel gelijk een van de grote verrassingen van het jaar is. We hadden al wel verwacht dat Sayonara Wild Hearts een aardige titel zou worden, maar niet dat het allemaal zo strak en vakkundig in elkaar zou zitten.

Zoals gezegd is Sayonara Wild Hearts een speelbaar popalbum. De nummers, die sinds de release ook op Spotify en andere muziekstreamingdiensten staan, vind je in de game terug als losse levels die je één voor één vrijspeelt.

Ze zijn niet allemaal even lang. Het popalbum is als het ware opgedeeld in vijf hoofdstukken, waarin telkens naar een soort baasgevecht wordt toegewerkt. Dat gevecht duurt duidelijk het langst en heeft dan ook de meest uitgebreide muzikale begeleiding. De andere levels zijn beduidend korter en doen hoofdzakelijk dienst als uitleg voor wat je in het baaslevel voor je kiezen krijgt.

©GMRimport

Bangers for your bucks

Dat wil niet zeggen dat die introductielevels te verwaarlozen zijn. Werkelijk ieder nummer slapt, knalt of hoe je het ook wilt noemen. De elektropopliedjes van Daniel Olsén, Jonathan Eng en Linnea Olsson mogen met recht bangers genoemd worden.

De bijbehorende levels zijn al net zo indrukwekkend. Hoewel het in essentie heel simpel is om Sayonara Wild Hearts te spelen (je beweegt je personage met de analoge stick en drukt af en toe op de A-knop), voelt het alsof je continu het onmogelijke doet. Je vliegt op een skateboard door de ruimte, rijdt op een eland door een bos of scheurt met een motor ondersteboven door een minimalistische stad heen. Alles gebeurt op hoge snelheid en je ontwijkt steeds ternauwernood flatgebouwen, bussen, bomen of wat voor obstakels er ook om je oren vliegen.

©GMRimport

Simple and sound

Het gaat allemaal zo soepel en de beat zweept je dusdanig op dat de adrenaline door je lijf giert. Dit terwijl er niet eens iets op het spel staat. Als je ergens tegenaan rijdt, dan zet het spel je hooguit een stukje terug in het level. Ga je steeds af op hetzelfde stuk, dan vraagt Sayonara Wild Hearts of je misschien een stukje vooruit wil spoelen. Of je kunt aangeven dat de game je dat nooit meer mag vragen.

De beloning voor goed spelen is enkel dat je een hogere rang krijgt: die loopt van brons tot goud. Als je alle levels hebt doorlopen ontgrendel je een Album-modus, waarin je ze allemaal achter elkaar kunt spelen, zonder onderbreking. Haal je bij ieder level de gouden rang, dan speel je nog een speelvariant vrij, maar nieuwe content levert dat helaas niet op.

Sayonara Wild Hearts is er helaas niet om lang van te genieten. Als game tenminste. De opgetelde speelduur van alle nummers komt neer op 54 minuten, aldus Spotify. Uiteraard ben je zelf wel iets langer bezig met spelen, want je zult niet alles in één keer goed doen. Maar veel langer dan anderhalf uur zal het niet kosten om het einde te bereiken. De herspeelwaarde zit ‘m vooral in dat je de soundtrack nog eens opzet.

Erg is dat niet, want Sayonara Wild Hearts weet in anderhalf uur meer indruk te maken dan menig langere game. Het abstracte verhaal over liefdesverdriet, de stylistische slechteriken die je moet verslaan, de muziek, de supersonische gameplay, ga zo maar door. We wachten nu al op het tweede album.

Sayonara Wild Hearts is getest op een Nintendo Switch. Het spel is ook verkrijgbaar op iOS en PlayStation 4.

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.