Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.
Tortuga: Two Treasures vertelt het verhaal van kapitein Blackbeard en de piraat Thomas “Hawk” Blythe. Hawk, dat klinkt wat stoerder dan Thomas, is een onderdaan die hoog op de ladder staat van de groteske Blackbeard. Op een dag wordt hij op pad gestuurd door Blackbeard. Zijn opdracht is om met een soort fop de Engelse blokes te misleiden, waarna Blackbeard zijn slag kan slaan. Hawk wordt na een mislukte diefstal opgepakt en in de gevangenis gestopt, dit alles als afleidingsmanoeuvre. Het plan lijkt te slagen. Echter, de dagen verstrijken en Blackbeard komt maar niet terug om Hawk uit de gevangenis te bevrijden. Iets is niet pluis, en je krijgt het gevoel alsof Hawk verraden is. En ja hoor, het is weer zover.
Na met enige hulp toch nog uit de gevangenis te ontsnappen, gaat Hawk vol woede, op hol geslagen hormonen (je rondborstige vriendinnetje is ook zoek) en een gigantische honger naar wraak op pad om Blackbeard een kopje kleiner te maken. Je begint de game helemaal blanco, zonder crew, zonder schip en zonder enige vaardigheden. Langzaamaan krijg je de eerste opdrachten en mag je met een geleend schip wat klusjes gaan klaren. De game is echter zo lineair als het maar kan, zowel in de volgorde van de mi ies die je voorgeschoteld krijgt als in de uitwerking van deze mi ies.
Wanneer een nederzetting bijvoorbeeld van een stel Spanjaarden ontdaan moet worden, betekent dit dat er een tunnelachtig level doorlopen moet worden, waarbij iedere schavuit die op je pad komt het leven ontnomen moet worden. Vervolgens loop je naar het einde van de ‘gang’, leg je de eindbaas (een sterkere tegenstander) om of pik je een artefact op, om daarna terug naar je bootje te waggelen en bericht te brengen aan je opdrachtgever. De rechtlijnigheid is echt verschrikkelijk en laat je wat betreft de gameplay terug in de tijd gaan. Dit geldt ook voor de interactie die de levels bieden. Geen enkele krat of ander omgevingsobject is onderhevig aan physics of andere intere ante technieken om de immersie te verhogen: alles voelt dood aan waardoor de steden en andere pittoreske plaatsjes nooit tot leven komen.
Dit komt mede door het feit dat de actie op het land totaal niet intere ant is. Er zijn naarmate de game vordert combo’s te verdienen die je activeert door de linkermuisknop met één van de WASD-toetsen te combineren, maar zeker in het begin van de game is er werkelijk niets aan. Je ramt wat op de muis, blokt zo af en toe met de rechtermuisknop een aanval en legt zo vijand na vijand om. De vijanden hebben daarbij een bijzonder laag IQ en kunnen enkel slaan en blokken, slaan en blokken. Oh ja, en slaan en blokken. Niets intensiteit, niets spanning, niets leuke gameplay.
Op zee wordt het geheel gelukkig een stuk intere anter. Je kunt ‘gasgeven’ door de zeilen te hijsen en bestuurt de boot door simpel naarlinks of rechts te sturen. Met de Shift-knop ingedrukt kun je de tijdversnellen, om zo niet een paar minuten te doen om van A naar B tevaren, maar de tocht in luttele seconden te voltooien. Op je weg kun jeervoor kiezen, of het is onvermijdelijk, om vijandelijke schepen aan tevallen. Afhankelijk van het type boot moet je dichtbij schepen zien tekomen, of kun je van een afstandje toeslaan. Daarnaast speelt ook desnelheid waarmee herladen wordt een rol.
De zeeslagen zijn het meest meeslepende gedeelte van het spel enzitten over het algemeen best leuk in elkaar. Zeker als er meerdereschepen op je in komen varen moet je tactisch te werk gaan en keuzesmaken over hoe en welk schip je aanvalt. Hierbij maak je gebruik vaneen arsenaaltje aan extra’s, zoals drijvende bommen die je in het waterkunt mieteren om tegenstanders van je af te schudden enrepareerpakketten om je schip in het heetst van de strijd mee bovenwater te houden.
Een rare eigenschap van Tortuga: Two Treasuresis dat het spel ondanks z’n knulligheid, de gladde piraat die dehoofdrol speelt en de tu enfilmpjes gaan nergens over en ook van hetleveldesign moet je soms echt huilen, toch wel ergens z’n charme heeft.Als trotse piraat over zee varen in een omgeving die er met dewaterreflecties ’s nachts best aardig uitziet, heeft wel wat. Ook demuziek weet de sfeer goed te pakken en is absoluut een aanvulling voorde game. Je waant je echter nooit lang in je Piet Piraat-vibe, wantvoor je het weet staat er weer zo’n domper op je te wachten.
Watdacht je van de camera tijdens de actie op het land. OntwikkelaarAscaron is blijkbaar niet op het idee gekomen dat wanneer je vecht in‘gangen’ die omgeven worden door bo en of varens, je de camera somsook in deze gebieden moet hangen om overzicht te bewaren. En watgebeurt er dan als je niet door de bladeren heen kunt kijken, maar zelevensgroot op je beeldscherm geprojecteerd worden. Ja, dan zie jeniets. Zie onderstaand screenshot voor het resultaat.
Naast de verhalende singleplayer mode heeft Tortuga: Two Treasures geenextra functionaliteiten. Een multiplayer mode was de moeite waardgeweest, zeker als je bedenkt dat de het schieten met bootjes zo’nbeetje het enige intere ante aan de game is. Na de singleplayer houdthet echter op en een tweede maal de kaarsrechte game spelen heeft ookweinig zin.
De korte, maar krachtige conclusie is dat Tortuga: Two Treasuresmaar een weinig opzienbarende, toch redelijk slecht uitgewerktepiratengame is, die niet lang weet te boeien. De standaardingrediëntenvan de piratengame worden als een lauwe soep geserveerd, waarbij deactie op land belabberd is, het verhaal niet echt weet te trekken eneigenlijk alleen de zeeslagen de moeite waard zijn. De zeeslagen alleenzijn echter te weinig om Tortuga te redden, ondanks de schappelijke prijs van €19,95.