”Sommige games komen precies op het juiste moment uit”, schreef Ron Vorstermans afgelopen week over href="https://gamer.nl/artikelen/review/in-other-waters-vergt-een-fikse-duik/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">In Other Waters</a>. Dit geldt zeker niet voor Trials of Mana: het Japanse rollenspel verschijnt amper twee weken na de ingenieuze remake van Final Fantasy 7 – nota bene eveneens uitgegeven door Square Enix.

Waar Final Fantasy 7 Remake kiest voor een hervertelling van een bestaand verhaal (en daarnaast de gameplay op de schop neemt), blijft Trials of Mana trouw aan de oorspronkelijke release uit 1995.

Dat is op zich een begrijpelijke en gepaste keuze. Ondanks het succes van Secret of Mana, kende de SNES-versie van Trials in eerste instantie enkel een Japanse release. Hierdoor zijn vooral importeurs en emulatorgebruikers bekend met de titel. In 2019 is weliswaar een gelokaliseerde versie van Trials of Mana via de Switch-compilatie Collection of Mana uitgebracht, maar dergelijke heruitgaves van roms blijven beperkt qua opzet en afzetmarkt.

©GMRimport

Enerverend en overweldigend

De remake van Trials of Mana is daarom niet alleen een fijn nostalgisch avontuur, maar ook een heerlijke eerste kennismaking met de titel: de gameplay is vlot, uitdagend en veelzijdig. De real-time gevechten komen uitstekend tot hun recht en benaderen bij vlagen zelfs het niveau van actiespellen als Double Dragon en Bayonetta. Op de hogere moeilijkheidsgraden kun je tijdens vrijwel geen enkel gevecht op de automatische piloot spelen: nagenoeg iedere vijand kan je goed dwarszitten. Timing en strategie maken een wezenlijk verschil en zorgen ervoor dat Trials een van de leukste en meest enerverende delen uit de serie is.

Wel is de hoeveelheid spelmechanieken in eerste instantie overweldigend: je moet niet alleen rekening houden met je wapenuitrusting en magische aanvallen, maar ook met verschillende speciale aanvallen die sterker of zwakker zijn afhankelijk van de in-game kalender. Op de dag van de maan is een ander type magie krachtiger dan op de dag van de salamander – en sommige personages gedijen weer beter in de avond dan andere.

De game legt alleen niet duidelijk genoeg uit wat de precieze implicaties van al deze mechanieken zijn. Als je niet goed oplet, wekt Trials al snel de schijn dat het een simpele button-basher is, waarin je level de doorslaggevende factor is – terwijl je het met tactiek en strategie in werkelijkheid heel ver kunt schoppen. Dit gebrek aan toelichting en commentaar lijkt vooral een uitwas van het meedogenloze gamedesign dat veel van de jaren negentig kenmerkt.

©GMRimport

Keuzestress

Je speelstijl hangt overigens voor een groot deel af van een keuze die je direct bij het opstarten van de game maakt. Voordat je begint, kies je namelijk drie van de zes beschikbare personages, waardoor je gelijk voor een fundamentele keuze staat: welke verhaallijnen wil je volgen en met welke classes ga je aan de slag? Hoewel de verhaallijnen zelf nauwelijks de moeite waard zijn, merk je het verschil in classes wel degelijk. Het is cruciaal om te weten dat je enkel van team kunt wisselen door volledig opnieuw te beginnen – en dat er samenstellingen zijn die de game vooral de eerste paar uur een stuk makkelijker maken.

Dit kan zorgen voor existentiële keuzestress, maar het spoort vooral aan om de game voor een tweede en derde maal te spelen om zo de verschillende speelstijlen te ervaren. Vooral tijdens de eindbaasgevechten merk je dat de verschillende teams tot werkelijk andere strategische keuzes en benaderingen leiden. Deze titanische monsters vereisen elk een andere plan de campagne, wat soms de ene en dan weer de klasse bevoordeelt.

Deze gevechten zijn de absolute hoogtepunten van de game en zijn in veelvoud aanwezig. Het is alleen zonde dat de structuur daaromheen zo gedateerd is. De landschappen en nederzettingen die je bezoekt zijn weinig interessant en zo goed als alle steden zijn min of meer een imitatie van elkaar. Buiten het volgen van de simpele verhaallijn valt er bovendien weinig te zien of te ontdekken.

©GMRimport

Flammie

Dit geldt eens te meer voor de tweede helft van de game. Je voornaamste doelstelling is dan om een achttal eindbazen te verslaan – in acht verschillende gebieden die je al eerder hebt bezocht. Dit leidt tot een suffe gameplayloop: je vliegt eerst met je draakje Flammie naar het gebied in kwestie, waar je je een weg moet zien te banen langs bekende vijanden in evenzo vertrouwde (en nauwelijks boeiende) omgevingen. Zodra je zo’n titanisch monster vindt, voer je één echt interessant gevecht, om vervolgens weer op de rug van Flammie te klimmen en direct door te vliegen naar het volgende gebied.

Hoewel deze insteek niet ongebruikelijk is voor Japanse rollenspellen (en ook het fantastische Dragon Quest 11 zich hier schuldig aan maakt), valt deze matige gameplayloop bij Trials of Mana echt in negatieve zin op. Dit komt vooral omdat de game buiten de gevechten om niet veel om het lijf heeft.

Gelukkig vinden die gevechten plaats in veelvoud – en kun je altijd nog terloops de moeilijkheidsgraad aanpassen als je je even snel door een gebied wilt banen of juist de grenzen van je kunnen wilt opzoeken. Dat laatste is sowieso aan te raden: op het scherpst van de snede is Trials of Mana een uitstekende, complexe en niets ontziende actie-rpg. Het is alleen zonde dat Square Enix geen poging heeft gedaan om de structuur en opbouw van de game te moderniseren.

Trials of Mana is nu beschikbaar voor Nintendo Switch, PlayStation 4 en pc. Voor deze review is de Switch-versie getest.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Voormalige Rare-componist Grant Kirkhope heeft uitgelegd waarom hij denkt dat de komst van een nieuwe Banjo-Kazooie-game onwaarschijnlijk is.

Eerder dit jaar liet Kirkhope, die de hoofdcomponist was van de Banjo-Kazooie-games, op social media weten dat hij geen hoop had er ooit een nieuwe game in de platformreeks uit zou komen. "Ik heb het al eerder gezegd, maar... ik heb geen hoop dat er een nieuwe Banjo-game komt. Daarbij zouden alle fanatieke fans het spel meteen haten en bekritiseren, hoe goed het ook is. Dat werkt nooit."

In een interview met Eurogamer heeft Kirkhope meer uitleg gegeven over waarom hij geen nieuwe Banjo-Kazooie verwacht. "Het is gewoon onwaarschijnlijk. Ik weet niet hoeveel mensen weg zijn bij Rare, ik ken er wel een paar, en het voelt alsof het huidige Rare daar geen zin in heeft. Microsoft zou Rare de verantwoordelijkheid geven en de studio zou al het harde werk moeten doen. En het gaat ook om geld. Ik heb iets van honderdduizend volgers op mijn Twitter, en dat is de 'Banjo-bubbel'. Als dat alle fans zijn, dan gaat het geen geld opleveren. Je hebt miljoenen mensen nodig die je game kopen, en je moet een compleet nieuwe generatie warm laten lopen voor je game."

Kirkhope denkt daarnaast dat Rare de game nooit zou ontwikkelen, dus dat er een andere studio gevonden moet worden die de typisch Britse humor begrijpt. "De humor van Banjo is een essentieel onderdeel en is erg Brits. Dat is niet makkelijk na te bootsen voor mensen die niet Brits zijn. Je hebt een team nodig met de juiste passie en humor." Kirkhope geeft wel toe dat ontwikkelaars als Toys for Bob en Moon Studios hebben aangegeven dat ze een nieuwe Banjo-game zouden willen maken. "Maar zou Microsoft dat willen? Zouden ze mij erbij betrekken? Ik weet het niet, waarschijnlijk niet."

Kirkhope laat er in ieder geval geen twijfel over bestaan dat hij zou meehelpen aan een nieuwe Banjo-game: "Direct. Soms willen mensen een franchise terugbrengen en niet de oude rotten erbij betrekken. Dus misschien willen ze een nieuwe componist. Maar ik zou het graag doen. Ik weet niet of ik nog meer Banjo in mij heb, maar ik zou er zeker mijn best voor doen."

Banjo-Kazooie en het vervolg Banjo-Tooie verschenen oorspronkelijk op de Nintendo 64, al zijn de games later ook op Xbox (via Rare Replay en los) en Nintendo Switch Online uitgekomen. Er kwam ook een derde deel op Xbox 360 uit, genaamd Nuts and Bolts (in Nederland bekend als Boutjes en Moertjes).

Moon Studios heeft 'The Breach' uitgebracht, een nieuwe content-update voor de early access-versie van No Rest for the Wicked.

Volgens Moon Studios brengt The Breach de early access-versie van No Rest for the Wicked dichterbij het eindresultaat waar de studio naar toe werkt. De update bevat nieuwe gebieden, wapens, vijanden en verhalen. Zo zullen nieuwe missies en filmpjes het verhaal van de game uitbreiden. Daarbij zijn er twee nieuwe met de hand gemaakte gebieden te verkennen: Lowland Meadows en Marin Woods. Ook zijn er twee nieuwe dorpen met NPC's te vinden, namelijk Hunter's Vale en Marin Village.

Verder wordt een endgame-mechanisme toegevoegd genaamd de Plague System, wordt het voedselsysteem in verband met de honger die personages kunnen ervaren op de schop genomen en wordt er meer diepgang aan gevechten toegevoegd. Er zijn ook meer dan honderdvijftig wapenopties, nieuwe uitrusting, vijanden en bazen te vinden. Tot slot is er een Hardcore-modus toegevoegd met permadeath. De patch notes zijn hier te vinden.

No Rest for the Wicked kwam vorig jaar via Steam Early Access uit. Deze release werd uitgebracht door Private Division, een label van Take-Two. Afgelopen november werd dit label echter verkocht door Take-Two, samen met bijna alle bestaande en aankomende games - met uitzondering van No Rest for the Wicked. Moon Studios heeft inmiddels laten weten de game zelf uit te geven.

No Rest for the Wicked is een actie-rpg met een duisterdere en realistischere vormgeving dan de Ori-spellen, die ook van Moon Studios komen. De game speelt zich af in het jaar 841, en de koning is overleden. Zijn arrogante zoon Magnus neemt de kroon over, en een plaag genaamd de Pestilence keert na duizend jaar terug.

Spelers kruipen in de huid van een Cerim, die onderdeel uitmaakt van een groep heilige strijders met speciale krachten die alles op alles zetten om de Pestilence tegen te houden. Ondertussen moeten spelers zich een weg banen door politieke intriges. Daarbij is de spelwereld met de hand gemaakt, wat het geheel een schilderachtig uiterlijk geeft.

De early access-versie van No Rest for the Wicked is speelbaar via Steam. Op een later, nog onbekend moment moet de uiteindelijke versie uitkomen op pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Mogelijk volgt er ook een Switch 2-versie.