De afgelopen vijf jaar heb ik een verandering geconstateerd in mijn gamegedrag. Waar ik vroeger vooral zoveel mogelijk singleplayergames speelde of mijn heil in online shooters zocht, kan ik er tegenwoordig van genieten om urenlang in een game bezig te zijn zonder resultaten te behalen. Alles in de hoop op een kleine dosis dopamine… of toch iets anders?
