Zoals je inmiddels vast wel weet dient de Deense ontwikkelaar IO Interactive het nieuwe avontuur van Codename 47 in zes sappige, moorddadige delen op en dat zou zo maar eens prima kunnen uitpakken. Ik zeg bewust ‘zou’ want ondanks dat ik de glanzendste Glazen Bol op deze aarde bezit, is het moeilijk in te schatten hoe de andere zes Episodes het gaan doen, alsook hoe IO Interactive haar stealthy huurmoordenaarsgilde zoet blijft houden met wekelijkse live-events, gratis updates en wat dies meer zij. De potentie van de opzet van de nieuwe Hitman is enorm groot én bloedlink tegelijk.
Sapienza & Marrakech
Wat als mensen na Episode 1 het voor gezien houden? Wat als de massale steun per episode terugloopt? Wat als blijkt dat de beloofde updates en events best wel karig blijken? Daar valt op dit moment dus met geen zinnig woord over te reppen en dat is best wel tricky. Anderzijds; ik heb onlangs op een persevenement Episode 2 mogen spelen (het prachtige, zonovergoten Italiaanse Sapienza) en een sneak-peek gekregen van Episode 3 (Marrakech) en beide locaties bieden weer zoveel gruwelijk mogelijkheden om targets te vermoorden. De zwarte humor, de vrijheid van handelen, de bizarre hoeveelheid opties je hebt om voorwerpen, wapens en locaties in te zetten om je targets om te brengen. De schier oneindige mogelijkheden om je te vermommen… het lijkt per episode gekker te worden. Marrakech biedt bijvoorbeeld de oude stad, een drukke markt alsook de Zweedse ambassade waar honderden mensen voor aan het demonstreren zijn én een corrupte generaal die op het punt staat een militaire coupe te plegen. En te midden van deze smeltkroes van opwinding en onafwendbaar geweld beweeg jij je sneaky voort. Heerlijk.
Challenges
Maar goed dat is nabije toekomstmuziek. Voor nu is er Episode 1 en die slaagt dubbel en dwars. Niet met vlag en wimpel overigens want er zijn wel een paar kleine kanttekeningen. Om te beginnen voelt de game voor een starterspack misschien net een klein beetje te dun belegd. Er is de Parijs-locatie en de twee tutorial missies. De twee oefen-/test-missies zijn leuke plaagstootjes maar te compact om lang te beklijven. Toch is het vermakelijk om te proberen hier alle challenges te halen. De eerste oefenmissie heeft er al dertien; sommige kinderlijk eenvoudig, andere een stukje lastiger. De tweede locatie biedt je al wat meer mogelijkheden maar het echte werk begint in Parijs. Hier heb je naast de story missie ruim 80 (!!!) challenges die je mag voltooien. Het enorme paleis waar een modeshow annex feest annex veiling wordt gehouden, alsook diens omgeving (de tuinen, de plek waar de helikopter land, parkeerplaatsen, een naburig gelegen pakhuis etc) bieden je een enorme speeltuin met een schier oneindig aantal huurmoordenaarsmogelijkheden. Maar omdat ik Parijs nu al een aantal keer heb gespeeld, alsook de oefenmissies bleef er honger naar net ietsje meer. Maar dat kan ook simpelweg de andere kant van de medaille van het recensent-zijn betreffen. Een ‘gewone’ consument speelt Parijs voor het eerst en zal er voorlopig niet op uitgekeken raken.
Irritant
Irritanter vond ik soms de bij vlagen rare AI. Parijs is gevuld met NPC’s en die hebben (de één meer dan de ander) allemaal hun eigen verhaal en routines. Soms maken ze rare bokkesprongen, vinden ze je verdachte dingen doen zonder dat je daadwerkelijk iets gek doet, of zien mensen acties van je die ze eigenlijk niet hadden kunnen zien. Op dat soort, gelukkig spaarzame momenten, voel je je een beetje genept en lijkt al je vakkundig plannen en moorden allemaal voor niets te zijn geweest. In de regel echter blijft de game gelukkig technisch keurig overeind (al werd ik af en toe van de server gegooid maar dat komt waarschijnlijk vanwege het early acces karakter van mij review-code). Grafisch ziet de game er prima uit zeker het enorme aantal NPC’s in ogenschouw nemend, en de locaties spreken zeer tot de verbeelding. Het paleis in Parijs is prachtig, vol detail en alles klopt gewoon. Van de coulissen bij de modeshow, tot aan de wijnkelders waar de keuken alsook de security gevestigd is.
Briljant
Het coole aan de Parijs locatie is dat de omvang niet alleen maar groot is om het groot zijn, maar steevast omdat het in dienst staat van je eigen moorddadige fantasie om te doden. Daarbij kun je je als beginnend Hitmannetje je een beetje aan de hand laten nemen door de game middels opportunities en hints, of je kunt hardcore alle hulp uitzetten en het helemaal zelf oplossen. Wat voor Hitman je bent, bepaal je ook zelf. Ik ben die gast die enkel alleen zijn targets dodelijk omlegt en de rest bewusteloos mept en verstopt. Maar het is af en toe enorme verleidelijk om een nekje te ‘snappen’, of een van de vele dikke guns te legen om die irritante bodyguard of bijdehand bewakers. Ideaal dus om tijdens een 2e, 3e of 20e run door Parijs je een keer te verliezen in een Natural Born Killer spree. Want ook dat kan in Hitman. Toch blijft het vooral leuk om steeds weer nieuwe manieren en dingen te verzinnen om je vijanden om te leggen. Je voelt je echt een briljante killer als je out of the box denkt (ook al heeft IO natuurlijk zelf alles voor je bedacht en verstopt) en dat is de grootste verdienste van deze game.
Sexy
Hitman raakt voor mij de juiste wurgsnaar en biedt de speler schier oneindige moordmogelijkheden in een waanzinnige, prachtige locatie. Zelfs na 10 uur spelen ontdekte nog nieuwe ruimtes, hoorde ik nog nieuwe hilarische gesprekjes en zag ik nog nieuwe mogelijkheden om mijn meesterplannen uit te werken. Hitman is meer Blood Money dan Absolution en dat is een goed ding. De game laat je tevens voelen als sexy motherfucker die als een bazige James Bond de wereld afreist en de meest exotische locaties en weirde personages tegenkomt … om die vervolgens gruwelijk aan hun einde te laten komen. Want als een ding wel duidelijk wordt na het spelen van Episode 1: iemand verdrinken in een wc-pot blijft eindeloos leuk.
Opmerkingen