
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="df6e48bd-88ac-4d39-89e9-97d47fb0ab6d"><p style="text-align: justify;">Vanaf een uitkijkpunt hoog tegen een toren scan ik omgeving. Ik zou natuurlijk daar beneden via die tunnel een stukje af kunnen snijden… Probleem is wel dat ik vervolgens direct achter een wachter weer naar boven kom. En aangezien er nog minstens vier van zijn kameraden de nabije omgeving patrouilleren, kan ik hem niet ongemerkt afmaken met mijn werpmes. Jammer, want ik had zijn lijk goed kunnen verstoppen in die kist daar. Misschien het dan maar via de linker muur proberen? Het is daar wel erg licht, en ik heb nog maar twee handen vol zand om de fakkels uit te maken. Weet je wat, ik verschuil me daar in de schaduwen en laat mijn kloon voor afleiding zorgen, zodat ik ongemerkt in hun eten kan spugen en ze binnen de kortste keren allemaal het loodje leggen!</p><p><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="370" src="//www.youtube.com/embed/pacPaPfCbXs" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><p> </p><h3>Schoonheidsprijzen</h3><p style="text-align: justify;">Mocht bovenstaande scenario je aanspreken dan heb ik een heel belangrijke vraag voor je: hoeveel waarde hecht je aan super gelikte graphics? Voor je verder leest, is het namelijk van belang om deze vraag eens door je bovenkamer te laten gaan. Ik snap heus wel dat iedereen graag naar mooie beelden kijkt, maar als je ze dermate belangrijk vindt dat ze een game kunnen maken of breken dan is Styx: Master of Shadows misschien niet de juiste keuze voor je. De game van Cyanide en Focus Home Interactive gaat namelijk geen schoonheidsprijzen winnen. Nu kan ik daar persoonlijk goed doorheen kijken, waardoor ik nog met grote regelmaat teruggrijp naar klassiekers van 10 jaar terug. Begrijp me echter goed, ik wil Styx heus niet meteen in dat rijtje klassiekers plaatsen, maar feit is wel dat we hier te maken hebben met een game die je voor iets meer dan twee tientjes een heleboel vermaak biedt. Dus ben je net als ik van mening dat een (goedkope) game met een aantal toffe gameplay mechanics er best uit mag zien alsof ie al een paar jaartjes oud is dan nodig ik je graag uit voor de rest van deze Review.</p><p style="text-align: justify;">In Styx: Master of Shadows speel je als Styx, ’s werelds eerste goblin, die klein genoeg is om zich onder tafels te verstoppen, maar toch sterk genoeg is om nietsvermoedende wachters vanachteren de nek om te draaien. Daarnaast is Styx simpelweg een leuk personage en een unieke protagonist, wiens voice-actor bovendien goed werk aflevert. Wellicht kennen jullie hem trouwens uit een andere game van Focus Home Interactive, genaamd Of Orcs and Men. Styx is eigenlijk een soort prequel op die titel, maar kennis hiervan is absoluut niet noodzakelijk om de gebeurtenissen rondom onze goblin te begrijpen. Kortgezegd, zit het zo: Styx wil een schat stelen die op de een of andere manier uiterst belangrijk is (voor mens en elf), maar hij kan zich alleen niet zo goed herinneren waarom precies. De game begint op het moment dat Styx gevangen is genomen. De aanloop hiertoe wordt vervolgens chronologisch uit te doeken gedaan. Dit verhaal is redelijk amusant, maar niet wereldschokkend, het voldoet simpelweg om de tocht van Styx enige sturing te geven.</p><p></p><p style="text-align: justify;"> </p><h3 style="text-align: justify;">Verticale vrijheid</h3><p style="text-align: justify;">Styx: Master of Shadows heeft overduidelijk gekeken naar titels als Assassin’s Creed en Splinter Cell. De vergelijking die de meeste mensen echter zullen willen maken is die met die andere game die eerder dit jaar uitkwam, namelijk Thief. Voornaamste reden om me hier echter verre van te houden, is het (naar ik aanneem) verschil in budget tussen de beide ontwikkelaars. Dat we in het geval van Styx te maken hebben met een lowbudget titel is bijvoorbeeld te zien aan de houterige animaties tijdens gesprekken en de gebrekkige texturen. Het enige dat ik wel graag wil opmerken, is dat je Styx, anders dan Thief, in third person perspectief speelt. Iets dat ik persoonlijk niet alleen fijner vind, maar ook beter vind passen bij een stealth game vanwege het betere overzicht op de omgeving. </p><p style="text-align: justify;">Deze omgevingen die Styx doorkruist in zijn weg naar de schat zijn groot, maar worden helaas vanaf ongeveer halverwege de game gerecycled. Zo zijn er eigenlijk maar zo’n 16 unieke stages. Op zich niet rampzalig, aangezien de layout van de vijanden natuurlijk wel verandert, maar het leverde mij toch wel een raar soort déjà vu op. Maar goed, iets dat veel belangrijker is, is het feit dat de maps meerdere wegen naar Rome kennen. Dat zit zo: je wordt losgelaten in de stage en ziet een marker om aan te geven waar je bestemming ligt, hoe je daar echter komt, is helemaal aan jou. Kruip je door tunnels, of zoek je het hogerop via de steunbalken. Deze verticaliteit en vrijheid zijn twee van de grote pluspunten van de game. Helaas loont het echter niet bijzonder om de boel eens grondig te exploreren… Natuurlijk vind je her en der een potion of een token, maar meer dan dat is er niet te halen. Wel kent elke missie verschillende secondary objectives, waardoor het toch een iets minder lineaire aangelegenheid wordt.</p><p></p><p style="text-align: justify;"> </p><h3 style="text-align: justify;">Kots en klonen</h3><p style="text-align: justify;">Maar goed, aangezien we hier te maken hebben met een stealth game is het natuurlijk van groot belang dat je deze wegen ongezien kan bewandelen. In Styx: Master of Shadows kun je dit op verschillende manieren bereiken. Zo heb je bijvoorbeeld de beschikking over werpmessen, waarmee je vijanden vanaf een flinke afstand kan uitschakelen, en kun je met een handvol zand die vervelende fakkels aan de muren doven. Een tatoeage op zijn arm geeft aan in hoeverre Styx zich in de duisternis bevindt, maar als een wachter te dichtbij komt kan ook beschutting van de schaduw hem niet redden… Want natuurlijk zit de kans er in deze vrij pittige game groot in dat je toch met enige regelmaat gespot wordt. In Styx betekent dit niet direct game over. Je krijgt namelijk de mogelijkheid om wachters uit te schakelen in een één-op-één gevecht, waarbij de camera zich achter je lockt en je op het juiste moment op de juiste knop moet drukken om de slagen te pareren. Doe dit een aantal maal en de pareerknop verandert in een killknop… En jammer genoeg is dat helemaal niet zo leuk. Het wordt zelfs behoorlijk frustrerend op het moment dat wachter in kwestie direct tien van zijn vrienden erbij roept en je jezelf maar tegen een van hen kan verdedigen. </p><p style="text-align: justify;">Het is daarom veel leuker je nietsvermoedende vijand van achteren te besluipen en zijn lijk in een kist te proppen, zodat het niet op wordt gemerkt, er dus geen alarm wordt geslagen en jij niet hoeft te vechten. En gelukkig heeft Styx een aantal bijzondere trucjes om ongezien te blijven, zo kan hij een kloon creëren, waarmee hij verwarring kan zaaien onder zijn vijanden of hendels kan overhalen. Ook kan hij bijvoorbeeld voor een korte periode echt onzichtbaar worden. Deze en al je andere skills kun je tussen de missies door upgraden in je hideout. De game kent dan ook lichte RPG-elementen, waarbij je zelf dus kunt bepalen of Styx nog minder zichtbaar wordt in de schaduwen of juist iets lichtvoetiger bij een sprong. </p><p></p><p style="text-align: justify;"> </p><h3 style="text-align: justify;">Wie niet weg is...</h3><p style="text-align: justify;">Het blijft lastig voor ontwikkelaars om de AI in stealth games perfect te krijgen. Iets dat jammer genoeg ook geldt voor Styx: Master of Shadows. Gelukkig zijn je vijanden ook weer niet oliedom en is het bijvoorbeeld niet verstandig een lijk ergens te laten liggen of lukraak ergens vanaf te springen zonder dat het geluid gedempt wordt. Zeker weten dat er bij onvoorzichtigheid alarm wordt geslagen en alle vijanden in de buurt naar je op zoek gaan. Op dat moment zullen ze ook daadwerkelijk onder tafels kijken en gaan ze actief op pad om de door jou gedoofde fakkels weer aan te steken. Gaandeweg kom je ook nieuwe types vijanden tegen. Zo duurt het niet lang voordat je oog in oog staat met een soort insecten die dan wel blind zijn, maar supersonisch gehoor hebben, of neem de boogschutters waarbij detectie wel meteen een game over betekent. </p><p style="text-align: justify;">Maar goed, de soms ietwat domme AI, frustrerende combat en gerecyclede omgevingen wil ik best voor lief nemen. Feit blijft namelijk dat de basis mechanics in Styx: Master of Shadows zeer bevredigend zijn. Wanneer je na de situatie volledig in op te hebben genomen succesvol door een kamer weet te manoeuvreren die tot de nok toe gevuld is met wachters geeft dat gewoon een lekker gevoel. Dat is voor mij de fun van een stealth game en iets waar Styx: Master of Shadows goed in is geslaagd.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Styx: Master of Shadows - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links