Het mooie van columns schrijven is dat ik helemaal zelf mag bepalen waar ik me nu weer druk om maak. Het hoeft niet eens iets te zijn dat iemand echt gezegd heeft; ik kan gewoon de ophef erbij bedenken. You either become a schrijver or try long enough to see yourself become a columnist. Deze week ben ik het oneens met de mening dat Nintendo alleen maar dezelfde games maakt. Ik haat het als mensen dat zeggen.

Allereerst is het feitelijk onjuist – Nintendo maakt tegenwoordig ook wekkers. Maar ook als mening is het behoorlijk fout. Als er één ontwikkelaar slash uitgever is die nog echt durft te vernieuwen, dan is het Nintendo. En dan in het bijzonder met Zelda, toch niet hun meest experimentele spelreeks. Ik bedoel trouwens niet het feit dat Zelda in het nieuwste deel ook eindelijk het hoofdpersonage is in plaats van Link, al is die switch meer dan welkom. Stiekem is het nog steeds een typische Zelda. En toch voelt het weer als een compleet andere game. Hoe doen ze dat toch?

Het antwoord ligt niet in oppervlakkige veranderingen. Het speelt zich nog steeds af in Hyrule, monsters zien er overwegend hetzelfde uit en je moet ook weer een aantal kerkers zien te doorgronden. Tot zover gesneden koek. De echte vernieuwing zit ‘m in hoe je met de spelwereld interacteert. Als Zelda heb je in Echoes of Wisdom de beschikking over een magische staf waarmee je allerlei voorwerpen en vijanden die je onderweg tegenkomt kunt copy-pasten. Vooruit, in die zin doet Nintendo dus precies waar het door sommige mensen van beticht wordt.

Echoes of Stupidity

Als je nu denkt: over wie heeft hij het? Bestaan die mensen überhaupt? Jazeker. Sterker nog, ik was zo iemand. Al na de eerste paar uur van The Legend of Zelda: Skyward Sword had ik het helemaal gehad. Weer een ellenlange tutorial, weer een irritant feeachtig wezen dat de hele tijd tegen me aan zit te tetteren. Vooruit, de soundtrack was prachtig, maar verder maakte mijn interesse al voordat ik Skyloft had verlaten een snoekduik naar beneden. Ik had geen zin in weer exact dezelfde game.

©GMRimport

Bij nader inzien was dat wat kortzichtig van me. Er zat genoeg vernieuwing in, alleen niet wat ik op dat moment zocht. Het was ook niet per se waar de gemiddelde gamer op zat te wachten in die tijd. Spelwerelden werden groter en spelers kregen meer vrijheid, behalve dan in games van Nintendo. Je kon weliswaar Links zwaard alle kanten op bewegen, maar moest wel netjes binnen de lijntjes blijven.

Now you’re playing with courage

Hoe anders is dat nu? Dertien jaar na de release van Skyward Sword heeft Nintendo best een hoop Zelda-games uitgebracht, en ze zijn allemaal weer op hun eigen manier verschillend. Crypt of the Necrodancer-ontwikkelaar Brace Yourself kwam met de ritmegame Cadence of Hyrule en Tecmo Koei maakte in samenwerking met Nintendo de musou-titel Hyrule Warriors. En qua hoofddelen kregen we A Link Between Worlds, Breath of the Wild, Tears of the Kingdom en Echoes of Wisdom.

Met name die laatste drie games barsten van de creativiteit. En vooral ook van vertrouwen in ons als spelers. Wie had ooit gedacht dat het juist Nintendo zou zijn die zoveel controle uit handen zou durven te geven? Misschien was dat ooit wel het idee met de Wii Motion Plus-technologie voor Skyward Sword, maar sloeg het toen de plank mis. Met Breath of the Wild was het wél raak.

Tijd voor beter

Hoe ironisch is het dat veel openwereldgames van andere ontwikkelaars uitpuilen van de vraagtekens, terwijl alles al vooraf is bepaald. Er zijn tien nederzettingen te heroveren, twintig torens om te beklimmen en dertig emblemen te verzamelen. In Breath of the Wild stelde Nintendo eigenlijk maar één vraag: heb je zin om deze wereld zelf te ontdekken? Opvolger Tears of the Kingdom vulde die enorme zandbak met meer stukjes Lego en K’nex dan je je kunt voorstellen.

En toen kwam afgelopen september de nieuwste Zelda uit. Ogenschijnlijk een tussendoortje om het lange wachten op de Switch 2 te verzachten, op een apparaat dat technologisch aan alle kanten is ingehaald. Door je telefoon, Valves Steamdeck, een van de honderd nieuwe retro handhelds, je broodrooster, noem het maar op. En toch is het weer Nintendo dat met de interessantste innovatie van 2024 komt. Je hoeft in Echoes of Wisdom niet meer gras neer te maaien of feeëndrankjes te drinken om hartjes terug te krijgen. Nee, je kunt gewoon op ieder moment een bed tevoorschijn toveren om in te gaan slapen. Zelf je bedtijd bepalen… als dat niet de ultieme vrijheid is!

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.