Het mooie van columns schrijven is dat ik helemaal zelf mag bepalen waar ik me nu weer druk om maak. Het hoeft niet eens iets te zijn dat iemand echt gezegd heeft; ik kan gewoon de ophef erbij bedenken. You either become a schrijver or try long enough to see yourself become a columnist. Deze week ben ik het oneens met de mening dat Nintendo alleen maar dezelfde games maakt. Ik haat het als mensen dat zeggen.

Allereerst is het feitelijk onjuist – Nintendo maakt tegenwoordig ook wekkers. Maar ook als mening is het behoorlijk fout. Als er één ontwikkelaar slash uitgever is die nog echt durft te vernieuwen, dan is het Nintendo. En dan in het bijzonder met Zelda, toch niet hun meest experimentele spelreeks. Ik bedoel trouwens niet het feit dat Zelda in het nieuwste deel ook eindelijk het hoofdpersonage is in plaats van Link, al is die switch meer dan welkom. Stiekem is het nog steeds een typische Zelda. En toch voelt het weer als een compleet andere game. Hoe doen ze dat toch?

Het antwoord ligt niet in oppervlakkige veranderingen. Het speelt zich nog steeds af in Hyrule, monsters zien er overwegend hetzelfde uit en je moet ook weer een aantal kerkers zien te doorgronden. Tot zover gesneden koek. De echte vernieuwing zit ‘m in hoe je met de spelwereld interacteert. Als Zelda heb je in Echoes of Wisdom de beschikking over een magische staf waarmee je allerlei voorwerpen en vijanden die je onderweg tegenkomt kunt copy-pasten. Vooruit, in die zin doet Nintendo dus precies waar het door sommige mensen van beticht wordt.

Echoes of Stupidity

Als je nu denkt: over wie heeft hij het? Bestaan die mensen überhaupt? Jazeker. Sterker nog, ik was zo iemand. Al na de eerste paar uur van The Legend of Zelda: Skyward Sword had ik het helemaal gehad. Weer een ellenlange tutorial, weer een irritant feeachtig wezen dat de hele tijd tegen me aan zit te tetteren. Vooruit, de soundtrack was prachtig, maar verder maakte mijn interesse al voordat ik Skyloft had verlaten een snoekduik naar beneden. Ik had geen zin in weer exact dezelfde game.

©GMRimport

Bij nader inzien was dat wat kortzichtig van me. Er zat genoeg vernieuwing in, alleen niet wat ik op dat moment zocht. Het was ook niet per se waar de gemiddelde gamer op zat te wachten in die tijd. Spelwerelden werden groter en spelers kregen meer vrijheid, behalve dan in games van Nintendo. Je kon weliswaar Links zwaard alle kanten op bewegen, maar moest wel netjes binnen de lijntjes blijven.

Now you’re playing with courage

Hoe anders is dat nu? Dertien jaar na de release van Skyward Sword heeft Nintendo best een hoop Zelda-games uitgebracht, en ze zijn allemaal weer op hun eigen manier verschillend. Crypt of the Necrodancer-ontwikkelaar Brace Yourself kwam met de ritmegame Cadence of Hyrule en Tecmo Koei maakte in samenwerking met Nintendo de musou-titel Hyrule Warriors. En qua hoofddelen kregen we A Link Between Worlds, Breath of the Wild, Tears of the Kingdom en Echoes of Wisdom.

Met name die laatste drie games barsten van de creativiteit. En vooral ook van vertrouwen in ons als spelers. Wie had ooit gedacht dat het juist Nintendo zou zijn die zoveel controle uit handen zou durven te geven? Misschien was dat ooit wel het idee met de Wii Motion Plus-technologie voor Skyward Sword, maar sloeg het toen de plank mis. Met Breath of the Wild was het wél raak.

Tijd voor beter

Hoe ironisch is het dat veel openwereldgames van andere ontwikkelaars uitpuilen van de vraagtekens, terwijl alles al vooraf is bepaald. Er zijn tien nederzettingen te heroveren, twintig torens om te beklimmen en dertig emblemen te verzamelen. In Breath of the Wild stelde Nintendo eigenlijk maar één vraag: heb je zin om deze wereld zelf te ontdekken? Opvolger Tears of the Kingdom vulde die enorme zandbak met meer stukjes Lego en K’nex dan je je kunt voorstellen.

En toen kwam afgelopen september de nieuwste Zelda uit. Ogenschijnlijk een tussendoortje om het lange wachten op de Switch 2 te verzachten, op een apparaat dat technologisch aan alle kanten is ingehaald. Door je telefoon, Valves Steamdeck, een van de honderd nieuwe retro handhelds, je broodrooster, noem het maar op. En toch is het weer Nintendo dat met de interessantste innovatie van 2024 komt. Je hoeft in Echoes of Wisdom niet meer gras neer te maaien of feeëndrankjes te drinken om hartjes terug te krijgen. Nee, je kunt gewoon op ieder moment een bed tevoorschijn toveren om in te gaan slapen. Zelf je bedtijd bepalen… als dat niet de ultieme vrijheid is!

Carrie Patel, de regisseur van Avowed, vertrekt bij Obsidian Entertainment en gaat aan de slag bij Netflix Games.

Dat heeft Patel aangekondigd via LinkedIn. Ze heeft bijna twaalf jaar gewerkt bij de studio die inmiddels onderdeel uitmaakt van Xbox. Voor haar werk aan Avowed was ze narrative designer voor The Outer Worlds en Pillars of Eternity.

Patel krijgt een regisseursrol bij Night School Studio, de studio achter de Oxenfree-games en Afterparty, dat sinds 2021 onderdeel uitmaakt van Netflix Games. Eerder dit jaar bleek dat er meerdere ontslagen vielen bij de studio.

Obsidian werkt op dit moment aan The Outer Worlds 2. Meteen na de Xbox Games Showcase op 8 juni wordt een presentatie die volledig om deze nieuwe rpg draait uitgezonden.

Ondanks dat de regisseur van Avowed weggaat bij Obsidian, is het bedrijf nog niet klaar met de op Xbox Series X en S en pc uitgekomen rpg. Onlangs onthulde de ontwikkelaar de toekomstplannen voor de game. In de zomer kunnen we onder andere de mogelijkheid om te koken verwachten. Ook krijgen NPC's nieuwe gedragspatronen en zullen er ook nieuwe wapens en passieve en actieve abilities toegevoegd worden. Ook kunnen spelers straks custom icoontjes op de wereldkaart plaatsen. Aankomend najaar kunnen we onder andere een New Game Plus-modus verwachten, alsmede een fotomodus en een nieuw wapentype. Ook worden er nieuwe presets voor personages verwacht, nieuwe Godlike-presets en de mogelijkheid om in de spelwereld het uiterlijk van je personage te veranderen.

HBO Max heeft de eerste trailer uitgebracht van de aankomende prequelserie IT: Welcome to Derry.

Het was al geruime tijd bekend dat de serie er aan zat te komen, maar nu is dus de eerste trailer te zien en is bekend dat de serie ergens aankomend najaar op HBO Max verschijnt.

IT: Welcome to Derry speelt zich ver voor de films - die weer gebaseerd zijn op het boek van Stephen King - af, om precies te zijn in 1962. Kijkers keren terug naar Derry, het dorpje in Maine waar een eeuwenoud kwaad zijn honger stilt door bange kinderen op te eten. Vaak gebeurt dit natuurlijk in de vorm van de clown Pennywise.

Bill Skarsgard, die in de films al de rol van Pennywise op zich nam, keer terug. Verder zien we vooral een nieuwe cast, aangezien de film zich ver in het verleden afspeelt, met acteurs als Taylour paige, Chris Chalk, Stephen Rider, Madeleine Stowe en Jovan Adepo.

Opvallend genoeg lijkt de trailer een sfeer uit te stralen die meer overeenkomt met het boek en de uit de miniserie dan met de recentere films. Dat is natuurlijk ook niet zo gek, want eigenlijk speelt het oorspronkelijke verhaal (en de miniserie) zich in de jaren vijftig af, alleen hebben de recente films dat verhaal verplaatst naar de jaren tachtig.