column
16 Resultaten
Multitaskgames zijn zowel een vloek als zegen
Er is geen foute manier om videogames te spelen. Een lage moeilijkheidsgraad, met controller op pc of zelfs een inverted camerabesturing: het is allemaal toegestaan. Er is echter één ding waar ik echt van gruwel, namelijk multitasken tijdens het gamen. En toch doet iedereen het, inclusief ik.
De State of Play was goed, maar kan E3 niet vervangen
In de nacht van donderdag op vrijdag zond Sony een prima State of Play uit met een fiks aantal toffe games. Ik was dan ook allesbehalve teleurgesteld, zeker omdat ik met voorgaande uitzendingen in het achterhoofd geen hoge verwachtingen had. Toch werd het mij tijdens het bekijken van de livestream des te meer duidelijk dat E3 een gapend gat achterlaat, eentje dat – hoe hard we ook ons best doen – niet opgevuld kan worden.
Voorspel: Elden Ring is een game zonder seks over seks
Of je Elden Ring nou speelt of niet, je hebt waarschijnlijk al een hoop gehoord over de moeilijkheidsgraad, de vrijheid en de bazen. Maar hoe zit het met seks? Seks speelt geen enkele rol in deze game en toch draait alles er om.
De Beste Game Ooit
"Ik zocht iemand om een review voor Chrono Cross te schrijven, maar ik dacht eigenlijk is het veel vetter als iemand als jij een colum schrijft over waarom deze game zo bijzonder is." Simpel dm’etje van hoofdredacteur Jacco in de inbox. Moet ik even over nadenken hoor. Zou ik na jaren zonder Word-bestand voor m’n neus weer eens in de pen willen klimmen voor de beste game ooit? Euh…natuurlijk!
Het is makkelijk om Nintendo voor lief te nemen
2022 is nog geen twee maanden oud, maar nu al ongelooflijk memorabel. Niet alleen door de gigantische games die in deze korte tijd al zijn uitgekomen, zoals Horizon Forbidden West en Elden Ring. Ook de wereldschokkende nieuwsberichten over mega-overnames waar miljarden euro’s bij zijn gemoeid laten ons niet onberoerd.
Vlieg op met je seizoensfestivals in singleplayergames
Stel je voor: je leest een vuistdikke fantasyroman, bijvoorbeeld In de Ban van de Ring, en halverwege sla je de bladzijde om en zie je in grote letters staan: “Het is kerst in de Gouw! Ga snel terug naar hoofdstuk drie, waar je tijdelijk een aantal extra bladzijden kunt lezen!” Gelukkig gebeurt dit niet, want dat zou vreselijk irritant zijn. Waarom valt Assassin’s Creed: Valhalla me dan wel op deze manier lastig
Marvel’s Guardians of the Galaxy snapt schieten niet
Zeker nu ik Halo Infinite speel, heb ik echt een hekel gekregen aan de manier waarop de twee wapens van hoofdpersonage Peter Quill schieten in Marvel’s Guardian of the Galaxy. Deze game geeft je twee nietmachines, maar probeert je wijs te maken dat het geweren zijn.
Urenlang spelen zonder resultaten: een zoektocht naar dopamine?
De afgelopen vijf jaar heb ik een verandering geconstateerd in mijn gamegedrag. Waar ik vroeger vooral zoveel mogelijk singleplayergames speelde of mijn heil in online shooters zocht, kan ik er tegenwoordig van genieten om urenlang in een game bezig te zijn zonder resultaten te behalen. Alles in de hoop op een kleine dosis dopamine… of toch iets anders?
De aantijgingen tegen Activision-Blizzard zijn hopelijk het startschot voor verandering
Het was de afgelopen anderhalve week hét gespreksonderwerp binnen de game-industrie: de giftige werkcultuur bij grote uitgevers en de weerstand die werknemers daar publiekelijk tegen bieden. Ik vind het belangrijk dat die conversatie plaatsvindt. Dat betekent immers dat het onderwerp an sich bespreekbaarder wordt en permanente veranderingen hopelijk in zicht zijn.
Assassin’s Creed Infinity omvat de toekomst van openwereldgames
Eens in de zoveel tijd vindt er een drastische verschuiving plaats binnen de Assassin’s Creed-franchise. Het tweede deel betrof de aftrap van een meerjarenplan, Origins verkende het actie-rpg-genre en over een paar jaar is het tijd voor de volgende stap voor openwereldgames an sich: Assassin’s Creed Infinity.
Consolegeneraties zijn dood
Consolegeneraties zijn dood. Microsoft omarmde al vol overgave een strategie die generaties oversteeg. Sony hield nog even vol met hun “we believe in generations”-mantra, maar komt daar inmiddels ook schoorvoetend op terug. Het is de nagel aan de doodskist van een traditionele denkwijze; een vloek én een zegen.
Digital Foundry heeft me verpest
De technische prestaties van een spel hebben me nooit echt kunnen schelen. Als je alle reviews die ik ooit geschreven heb terugleest, moet je concluderen dat ik er zelden een woord over rep. Tenzij het echt heel schandalig is, of juist fenomenaal. Alles daartussen vind ik het vermelden niet waard. Althans: dat was vroeger zo. Tegenwoordig kijk ik uit naar iedere Digital Foundry-analyse alsof het een nieuwe Marvel-kaskraker betreft. En ik haat het, maar ik hou ervan.
Sony zet zijn PlayStation-geschiedenis in brand
Sony heeft besloten om de digitale winkels van de PlayStation 3, PlayStation Portable en PlayStation Vita te sluiten. Dat is niet alleen gevaarlijk voor de geschiedenis van onze favoriete hobby, maar staat ook haaks op wat het bedrijf onlangs nog probeerde uit te stralen.
De Mario-collectie is een middelvinger waar Nintendo mee wegkomt
Deze week kondigde Nintendo diverse href="https://gamer.nl/artikelen/nieuws/super-mario-jubileum-wordt-gevierd-met-nieuwe-games-en-ports/" rel="noopener noreferrer" style="" target="_blank">Mario-games</a> en <a href="https://gamer.nl/artikelen/nieuws/super-mario-3d-all-stars-aangekondigd/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">-collecties</a> aan om de vijfendertigste verjaardag van de iconische loodgieter te vieren. Vooral opvallend is dat een aantal van die games maar voor een beperkte tijd in gelimiteerde oplage beschikbaar is.
De Wii U heeft Nintendo gered
De Wii U was in bijna elk opzicht een ramp voor Nintendo. In ‘bijna’ elk opzicht inderdaad, want het falen van de Wii U heeft de weg vrijgemaakt voor het gigantische succes van de Switch. Nintendo staat er dit en volgend jaar beter voor dan concurrenten Microsoft en Sony, die elk met een nieuwe spelcomputer op de proppen komen.
PlayStation luidt een gametijdperk van positivisme in
Het ontwerp van de PlayStation 5 en op hoeveel teraflops de GPU van de Xbox Series X presteert is maar bijzaak. Ik wil weten of de games van de toekomst ons ook daadwerkelijk naar een nieuwe generatie brengen. Of deze nieuwe ervaringen ons gaan verrassen, verbazen en choqueren, óf dat de game-industrie weer vervalt in dezelfde clichés en veilige keuzes. Na de Xbox Series X- en PS5-presentaties ben ik al een stuk wijzer geworden.
