Het leukste aan gamejournalist zijn vind ik toch stiekem wel het recenseren van games. Hoge cijfers, lage cijfers, een leuk-voor-de-fans-7; ik heb ze allemaal uitgedeeld. Lang niet altijd kon het op jullie goedkeuring rekenen. En juist daar hield ik eigenlijk wel van. Bij Gamer hebben we namelijk altijd een eigen mening. Ik, maar jullie net zo goed.

Soms voelde het een beetje als een gladiatorengevecht. Alsof ik in de arena moest stappen, en dan moest vragen of iedereen wel entertainend is. Zeker bij de meer ‘high profile’ games als Astro Bot, Starfield, The Last of Us, Halo Infinite of deeltje zoveel binnen de Assassin’s Creed-serie weet ik bij voorbaat al dat mensen er iets van gaan vinden, ongeacht het cijfer dat ik uitdeel. Het cijfer is te hoog, te laag, of komt in ieder geval niet overeen met een ander medium of influencer naar keuze. De makkelijke oplossing zou zijn om heel braaf dicht tegen het Metacritic-gemiddelde aan te kruipen. Dan zit je altijd goed, toch?

Onderbouwkgevoelens

Nou, nee dus. Een cijfer zelf kan eigenlijk niet te hoog of te laag zijn, zolang je het maar onderbouwt. Het zou juist fout zijn als je blind achter de massa aanloopt. Dan kan ik mijn recensies net zo goed uitbesteden aan ChatGPT. Waarmee ik niet wil zeggen dat we bewust afwijkende cijfers uitdelen om te provoceren. Als recensent probeer je tot op zekere hoogte boven je eigen mening te staan en zo objectief mogelijk te kijken, maar uiteindelijk zijn we ook maar gewone stervelingen met een eigen onderbuik. Dat maakt ons juist uniek.

Recensenten zijn hooguit iets meer geoefend in het verantwoorden van die mening en kijken verder dan ‘ik vind dit leuk of stom’. Welke ontwerpkeuzes of technologische ontwikkelingen liggen aan iets ten grondslag? Wat is de reputatie van de ontwikkelaar en hoe waren de verwachtingen? En hoe doen andere games het? Je weegt het allemaal mee, maar daarmee is een recensie nog steeds geen absolute waarheid.

De menselijke maat

Daarom zijn jullie reacties zo waardevol. Jullie pikken uit een recensie waar je het wel of niet mee eens bent, reageren daarop, vullen aan met eigen ervaringen, of stellen juist verhelderende vragen. Reacties zijn daarmee een integraal onderdeel van een recensie. Iemand die een recensie leest op Gamer.nl en daarna doorscrollt naar jullie reacties, krijgt zo een completer beeld. Een Metacritic-gemiddelde is slechts een gemiddelde, een eenvoudige rekensom zonder nuances en zonder ruimte voor een persoonlijke touch. Er zit geen ziel en zaligheid in. Maar het één-tweetje tussen onze recensie en jullie reacties is menselijk en echt.

Al sinds 2012 schrijf ik voor Gamer.nl. In die dertien jaar ben ik als recensent bejubeld en verguisd. Over sommige reviews raakten we met zijn allen niet uitgepraat, op anderen reageerde misschien bijna niemand. En uiteraard moesten de moderators ook weleens ingrijpen. Het hoorde er allemaal bij. Dus bij dezen aan iedereen die niet weggemodereerd of gebanned is: dank voor de reacties. Waar je straks ook je recensies leest, bij PU.nl of elders, blijf reageren. Hou het netjes (de recensent is ook maar een mens!), maar blijf met elkaar in gesprek gaan over deze prachtige hobby. Samen waren zijn we Gamer.

De Nintendo 3DS-gidsen die in het Louvre Museum te Parijs beschikbaar zijn, verdwijnen.

Sinds 2012 kunnen bezoekers van het Louvre voor 6 euro een 3DS huren tijdens hun bezoek aan het museum. Een app op de 3DS houdt bij waar bezoekers lopen en geeft vervolgens informatie over de museumstukken die men bekijkt. Er is meer dan dertig uur aan audiocommentaar beschikbaar, maar ook illustraties en zelfs 3D-modellen.

De app werd ontwikkeld in samenwerking met Nintendo en Mario- en Zelda-bedenker Shigeru Miyamoto was een van de kopstukken die de app mogelijk maakte. De mogelijkheid om een 3DS te huren en de gids te gebruiken zal in september dit jaar echter uit het museum verdwijnen.

Daarbij wordt in een statement op de website van het museum gemeld dat er wel een nieuw systeem beschikbaar komt. Het is op moment van schrijven niet duidelijk of het wederom om een samenwerking met Nintendo zal gaan, of dat het Louvre Museum voor iets totaal anders gaat.

Aankomend najaar brengt Ian Bell, de bedenker van de Project Cars-franchise, zijn nieuwe racesim Project Motor Racing uit.

Bell ontwikkelt de game met zijn nieuwe studio Straight4 Studios. De vorige studio van Bell, dat verantwoordelijk was voor Project Cars, werd gekocht door Codemasters, dat inmiddels weer onderdeel uitmaakt van Electronic Arts en gebukt gaat onder ontslagrondes.

Project Motor Racing lijkt in alles een spirituele opvolger van de Project Cars-games te worden. De game moet meer dan zeventig wagens en 27 circuits bevatten en een pure focus op racen hebben. Een opvallend detail is dat de game draait op Giants Engine 10, waar ook Farming Simulator op draait. Verder belooft Bell de meest realistische besturing van racewagens ooit.

Project Motor Racing moet ergens aankomend najaar op pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S verschijnen. Het spel komt meteen volledig uit en krijgt dus geen early access-release. Ook zal de game geschikt worden voor vr-gebruik op pc.