In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Luuc met Stellar Blade.

Wanneer iemand een soulslike mijn kant op schuift, bedank ik altijd vriendelijk. Over de jaren heb ik geregeld zitten pootjebaden om te zien of ik games als Bloodborne, Elden Ring en de andere spellen van FromSoftware wel aan zou kunnen. Veel training, geduld en frustratie bracht me vaak langs de eerste twee tot drie bazen, waarna ik de handdoek in de ring gooide. En toen was daar dit jaar ineens Stellar Blade.

Geen soulslike

Toegegeven, Stellar Blade is geen ‘echte’ soulslike. Het spel van Koreaanse ontwikkelaar Shift Up is eerder een hack ‘n slasher met wat spelmechanieken die in soulslikes ook veel gebruikt worden. En dan gaat het niet alleen om het rusten bij een kampvuur om je levensbalk weer vol te krijgen en de bijbehorende reset van vijanden in de spelwereld.

Stellar Blade’s vechtsysteem zet het pareren van aanvallen centraal. Zo bouw je Eve’s Beta Gauge op, wat je nodig hebt om speciale aanvallen te lanceren. Natuurlijk moet je de patronen van vijanden en bazen goed leren, want anders is het vrij snel met je gedaan. Het is bekende kost voor de doorgewinterde soulslikeliefhebber, maar de eerste uren waren voor ondergetekende alles behalve gemakkelijk.

Gelukkig wist het begin van Eve’s strijd tegen de Naytibas genoeg te boeien om me te motiveren door te blijven vechten. Om beter te worden en mezelf uit te dagen daadwerkelijk de patronen te leren van de verschillende soorten monsters die van deze postapocalyptische wereld hun thuis hadden gemaakt.

Niet de beste, wel de meest relaxte

Het verhaal van Stellar Blade wordt naarmate je verder speelt nooit fantastisch. De wendingen zie je aankomen, het schrijfwerk is hier en daar tenenkrommend en de Engelse stemmen slaan ook wel eens de plank mis. Vanuit narratief oogpunt is het dus niet de beste game van het jaar, maar gelukkig maakt het hierboven omschreven vechtsysteem onwijs veel goed.

Toch is het vooral de combinatie met kleine elementen uit de spelwereld zelf die het ook een hele relaxte game maken. Tussen de pittige gevechten waarbij je met samengeknepen billen zit door, zet Shift Up een atmosfeer neer waarvan je alleen maar tot rust kunt komen. Enerzijds komt het door die kampvuren waar je Eve ook nieuwe vaardigheden kunt leren. Anderzijds weten de melodieuze tonen van de K-Pop-achtige soundtrack je constant te ontspannen, terwijl je op zoek bent naar één van de vele soorten frisdranken die als verzamelobjecten door de levels verspreid zijn.

Laat dat laatste nou precies één van mijn favoriete aspecten zijn van Stellar Blade, gezien ik net een paar weken terug was uit Japan toen de game eind april verscheen. In Tokio, Kyoto en Osaka kon je je kont niet keren zonder een frisdrankautomaat te zien. Ieder blikje dat ik als Eve verzamelde en terugbracht naar de speciale frisdrankautomaat in Xion, bracht me weer even terug naar mijn reis door dat prachtige land. En dat hielp me met ontspannen.

Springplank naar FromSoftware-games

Juist dat leren ontspannen is wat me door Stellar Blade heen heeft geholpen, want gedurende mijn dertig uur met de game vond ik baasgevechten zelden gemakkelijk. Telkens ging ik door tot op het tandvlees om een Alpha Naytiba te verslaan. En als het niet lukte, kwam ik mede door de muziek weer snel tot rust om opnieuw de strijd aan te gaan.

Nadat de aftiteling over het scherm scrolde, was de euforie ongekend. En in mijn achterhoofd begon ik me gelijk af te vragen: kan ik nu een FromSoftware-game aan? Die vraag probeerde ik onbeantwoord te laten, maar enkele dagen later dook ik opnieuw in Elden Ring. Het was poging drie en die klikte, want ik wist mezelf dik negentig uur te verliezen in de openwereldgame.

Tenminste, tot ik opnieuw op vakantie ging voor bijna een maand en het avontuur daarmee abrupt op pauze werd gezet. Een pauze die nog altijd niet voorbij is, maar ondertussen is wel nog een andere soulslike-achtige game aangepakt: Black Myth Wukong.

Toch: onder aan de streep heb ik al die andere mooie virtuele avonturen te danken aan Stellar Blade. Het was die game, waarin je de overgeseksualiseerde Eve in allerlei weinig verhullende pakjes kunt hijsen, die me liet inzien dat ik soulslikes prima aan kan. En daarvoor ben ik Stellar Blade ontzettend dankbaar.

 Lees hier alle Favorieten van de Redactie op een rij

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.