In Back to the PUture nemen we een kijkje in klassieke PU-magazines. Deze week werden we wakker met een afgehakt paardenhoofd in ons bed, dus je weet al hoe laat het is: tijd om het over Mafia te hebben!
Dat paardenhoofd staat trouwens symbool voor Mafia: The Old Country, dat sinds afgelopen vrijdag te spelen is. In contrast met Mafia 3 gaat deze nieuwe titel terug naar de meer lineaire stijl van de eerste twee titels. Je speelt in de game als Enzo, een jonge knul die zich steeds hoger in de hiërarchie van de maffia begeeft. Het verhaal is intrigerend, zo zegt Ron in zijn review, maar de afwerking van het spel en repetitieve combat belemmeren de ervaring volgens hem wel flink.
“Mafia: The Old Country is verhalend, kort en lineair. Daar had ik echt even behoefte aan, en dan is het prettig dat de sfeer, setting en het verhaal van het niveau zijn dat je van een Mafia-game verwacht. Helaas is de schietactie matig en valt ze uiteindelijk enorm in herhaling. Ook het vechten, racen en sluipen is zelden écht leuk. Bij vlagen heb ik van deze game genoten, maar ik heb me zeker net zo vaak verveeld.”
The Old Country heeft de hoogtes van eerdere Mafia-games dus niet weten te bereiken. Het eerste deel in de franchise had aanvankelijk ook een subtitel, namelijk The City of Lost Heaven. Dat gedeelte is uiteindelijk laten vallen in de Definitive Edition en ports naar de PlayStation 2 en Xbox.
Je speelt in de game als de taxichauffeur Tommy Angelo, die door twee leden van de Salieri misdaadfamilie wordt geforceerd om hen te helpen nadat een klus de mist in gaat. Op die manier rolt hij in het criminele circuit van de fictionele stad Lost Heaven, en komt hij steeds dieper in het maffia-leven terecht.
De console-versie van Mafia kreeg van Jan een 77 in Power Unlimited nummer 123. Dat was in maart van 2004, maar Mafia kwam twee jaar eerder al uit op pc. Helaas is de game toen niet meegenomen in het blad.
