The Legend of Zelda: Skyward Sword is de zoveelste game die opnieuw wordt uitgebracht op de Switch. In tegenstelling tot de meeste andere games die een tweede leven hebben gekregen, heeft juist dit spel meer nodig dan een kleine opfrisbeurt.

Woensdag was het meer dan vijfhonderd dagen geleden sinds de vorige echt grote Nintendo Direct. De verwachtingen dan ook hooggespannen. Was dit het moment dat we eindelijk meer gingen zien van het vervolg op Breath of the Wild?

In een onbedoeld hilarisch moment aan het einde van de Direct verscheen Zelda-producent Eiji Aonuma in beeld. De ontwikkeling van Breath of the Wild 2 verliep voorspoedig, zo vertelde hij, maar hij had verder niets om te laten zien. Hij was vooral aanwezig om het over de heruitgave van Skyward Sword te hebben.

The Legend of Zelda: Skyward Sword is in de loop der jaren een beetje het zwarte schaap binnen The Legend of Zelda-franchise geworden. Het spel verscheen eind 2011 voor de Wii en werd destijds enthousiast ontvangen. Op Gamer.nl kreeg het spel bijvoorbeeld een 9 en op Metacritic staat de game zelfs op een gemiddelde van 9,3. Schitterende scores zou je denken, maar toch is het anno nu lastig om iemand te vinden die met lof over deze game spreekt.

©GMRimport

Lastige besturing

Veel spelers zullen zich de bewegingsbesturing herinneren. Hiervoor was destijds een speciale Wii-controller of een extra stukje hardware (Wii Motion Plus) nodig om het ‘goed’ te laten werken. Zwaardvechten door de controller in de juiste richting te laten bewegen is nog steeds een tof idee, maar in Skyward Sword werkte het niet helemaal perfect. Vooral het eerste gevecht tegen Ghirahim was een breekpunt voor veel spelers. Deze zwaardvechter vereiste hele exacte aanvallen die moeilijk consequent zijn uit te voeren met een controller die soms een eigen leven lijkt te hebben.

De HD-heruitgave van Skyward Sword die in juli op de Switch uitkomt belooft naast de bewegingsbesturing ook een meer traditionele manier van Link bedienen. Zwaardslagen worden gesimuleerd met de rechterstick en de rest gebeurt gewoon met knoppen. Het is helaas moeilijk te geloven dat high definition graphics en een andere besturingsmethode van dit spel een goede game kunnen maken. De problemen met Skyward Sword zitten namelijk veel dieper.

©GMRimport

Belangrijke tussenstap

Zoals Aonuma ook in de Direct aangaf, is Skyward Sword een soort tussenhalte tussen de traditionele Zelda’s als Twilight Princess en het meer gedurfde Breath of the Wild. Die overgangsfase is onder andere te herkennen aan de staminameter, een simpele parachute en het verzamelen van materialen om nieuwe items te maken. Stuk voor stuk elementen die Breath of the Wild veel beter wist te integreren door ze een belangrijke rol te geven. Skyward Sword was ongetwijfeld een belangrijke stap om bij Breath of the Wild uit te komen, maar helemaal met de kennis van nu voelt deze voorganger achterhaald aan.

Wat overblijft is een game die er een beetje ongemakkelijk tussenin hangt. Skyward Sword is misschien wel de meest lineaire Zelda-game ooit. De open wereld is in dit spel een land boven de wolken met hier en daar een zwevend eiland. De lucht doorkruis je op de rug van een vogel, maar er is eigenlijk bijzonder weinig te zien en te doen. Gebieden op het aardoppervlak zijn bijvoorbeeld streng afgebakend. In de loop van het verhaal wordt Link er meerdere keren op uitgestuurd om dezelfde eindbaas te verslaan en moet hij in een schaduwversie van eerder bezochte gebieden magische vruchten verzamelen om de doorgang naar de volgende kerker te openen. Het hergebruik komt hier gevaarlijk dicht in de buurt van schaamteloosheid.

©GMRimport

Niet te redden

Dat klinkt allemaal erg ellendig, maar Skyward Sword is niet alleen maar kommer en kwel. Het is alleen wel zo dat iedere keer dat iemand begint over de uitstekende muziek - voor het eerst een orkest op de soundtrack in een Zelda-game! - of de briljante kerkers, er altijd wel iets anders tegenover staat dat het spelplezier bederft. Neem bijvoorbeeld Link’s assistent Fi, die hem informeert over hoe bepaalde monsters verslagen kunnen worden. Fi is een gigantische bemoeial die de speler nauwelijks met rust laat. Sta je even te kijken hoe een puzzel opgelost moet worden, dan springt ze tevoorschijn om het antwoord te geven. Waar Breath of the Wild de speler op een bijna onverantwoordelijke manier vrijliet, stuurt Skyward Sword je iedere minuut van het spel de goede richting in.

Spelers die het spel deze zomer voor het eerst gaan spelen, kunnen misschien beter leven met de eigenaardige keuzes van deze Zelda-game. In 2011 - opvallend genoeg bijna gelijktijdig met de release van Skyrim - voelde het spel helaas al verouderd. Het is te betwijfelen of een iets andere besturing en een HD-jasje daar echt verandering in kunnen brengen. Skyward Sword blijft ook in 2021 de ongemakkelijke tussenstap tussen het oude en het nieuwe Zelda.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook vorige columns:

Terwijl de releasedatum van Hollow Knight Silksong nog altijd niet bekend is, werd wel bevestigd dat de game vanaf 18 september speelbaar is in ACMI, het nationale museum van schermcultuur te Australië.

De game wordt speelbaar in het in Melbourne gelegen museum als onderdeel van een voorstelling genaamd Game Worlds, waarin de spelwerelden van games centraal staan (via IGN). Naast dat de game speelbaar is op de expositie zijn er ook displays te zien over het ontwerp en artistieke richting van het spel.

Fans vragen zich vooral af wat deze aankondiging kan betekenen voor de release van Silksong, maar vooralsnog is daar niets bekend over. De game werd jaren geleden aangekondigd - in eerste instantie als downloadbare content voor Hollow Knight, en daarna als vervolg - maar is sindsdien meermaals uitgesteld. Tijdens de Switch 2 Direct vorige maand werd gemeld dat de game nog altijd dit jaar moet uitkomen.

In Silksong besturen spelers niet de Knight, maar Hornet, een NPC uit de eerste game. Hornet kan hoger springen en daar is het leveldesign dan ook omheen gebouwd. Het spel komt naar pc, Nintendo Switch en Switch 2, PlayStation- en Xbox-consoles.

De eerste zeven games in de Leisure Suit Larry-games zullen binnenkort niet meer te koop zijn via Steam.

Dat werd middels een statement door uitgever Assemble Entertainment bevestigd. De Leisure Suit Larry-games waren vooral aan het einde van vorig millennium populair vanwege de vele seksueel getinte grappen. Het gaat om de zes door Sierra On-Line gemaakte delen en het door High Voltage Software ontwikkelde Leisure Suit Larry: Magna Cum Laude. Dit zijn de zeven spellen die uit de verkoop verdwijnen:

Mensen die de games al hebben gekocht kunnen ze blijven downloaden en spelen. Daarnaast zullen de twee meest recente games uit de reeks - Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don't Dry en Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice - te koop blijven staan.

Een reden werd niet gegeven, maar volgens Phil Salvador van Video Game History Foundation heeft het mogelijk te maken met het feit dat de Leisure Suit Larry-IP eigendom is van Codemasters en gelicenseerd werd aan Assemble Games. Tegenwoordig is Codemasters echter onderdeel van Electronic Arts. Deze week werd tevens aangekondigd dat Codemasters stopt met de ontwikkeling van rallygames en is het X-account van Codemasters verwijderd - mogelijk verkeert de ontwikkelaar dus in zwaar weer binnen EA.