Nintendo maakt de laatste jaren dankbaar gebruik van games uit hun uitgebreide geschiedenis om het spellenaanbod van de Switch te verrijken. Inmiddels zijn we aanbeland bij de tweede eerder uitgebrachte Zelda-game na de schattige remake van Link’s Awakening. Skyward Sword HD is echter een remaster, waarmee de game toegankelijk wordt gemaakt voor een nieuw publiek.

De remaster doet in de basis wat er van verwacht wordt: de resolutie is van maximaal 480p in de Wii-versie verhoogd naar 720p in handheldmodus en 1080p op televisie. De unieke aquarelachtige grafische stijl blijft in HD fier overeind. De game oogt net als het origineel bewust een beetje wazig, wat op geen enkel moment stoort. Alle textures zijn voorzien van een facelift, maar in sommige gevallen hadden oppervlaktes wel wat meer detail mogen krijgen. Vermoedelijk is er voornamelijk gebruikgemaakt van AI voor het verbeteren van de textures, wat wisselende resultaten oplevert. Het uiterlijk van de game verraadt dat de game al een decennium oud is.

©GMRimport

Een van de belangrijkste verbeteringen in de Switch-versie is dat de game nu in 60 frames per seconde speelbaar is. Het is de eerste keer dat een driedimensionale Zelda-game in zo’n hoge framerate te spelen is. Het voordeel is gelijk merkbaar en zorgt voor een soepele gameplayervaring, wat vooral tijdens gevechten en andere hectische momenten welkom is. Op een heel zeldzaam moment zijn er framedips merkbaar, maar dan moet je wel heel goed zoeken naar locaties die net even te zwaar zijn voor de engine. De verhoogde framerate is over het algemeen uiterst stabiel – voortaan zouden we Zelda-games graag altijd in 60 fps spelen. Daar zal Nintendo een flinke kluif aan hebben bij Breath of the Wild 2.

Nu met zonder motion controls

De oorspronkelijke, bewegingsgevoelige besturing is praktisch onveranderd gebleven. De Joy-Cons weten uitstekend de ervaring van de Wii-controller, Nunchuck en Wii Motion Plus-uitbreiding te emuleren. Wel lijken je bewegingen iets nauwkeuriger te worden gemeten dan voorheen, maar verder is de ervaring nagenoeg hetzelfde als tien jaar geleden. De besturing is vooral flink onderhanden genomen wanneer er voor de traditionele besturing wordt gekozen.

©GMRimport

In Skyward Sword HD is het nu voor het eerst mogelijk om met losse Joy-Cons, een Pro Controller of in handheldmodus de game zonder bewegingsgevoelige besturing te spelen. Het zwaaien met Links zwaard gebeurt nu met de rechter analoge stick. Dit is gedurende het eerste uur van de game even flink wennen, maar daarna gaat het als vanzelf. Binnen een handomdraai (of eigenlijk zonder) weet je je zwaard verticaal, diagonaal of horizontaal te positioneren en ben je vijanden te slim af. De snelheid van de besturing maakt het zelfs dat de game uiteindelijk preciezer lijkt te besturen dan met motion controls – de game wordt er zelfs een tikkeltje makkelijker van. Overigens is het met deze besturing nog wel mogelijk om lichte bewegingen te gebruiken voor het mikken met bijvoorbeeld de katapult. Dit is ook optioneel, maar is van harte aan te raden.

Met beide besturingsmogelijkheden is het nu ook mogelijk om de camera vrij te bewegen. Dit was niet mogelijk in de Wii-versie vanwege een gebrek aan een tweede analoge stick. Het is een genot om Skyloft, de Temple of Time en ander locaties uitvoerig te kunnen bestuderen en we vroegen ons soms af hoe we ooit de Wii-versie zonder de mogelijkheid hebben kunnen spelen. Om de camera met traditionele besturing te kunnen gebruiken, moet de L-knop ingedrukt worden, waardoor de rechter stick tijdelijk voor de camera wordt gebruikt in plaats van zwaardbewegingen. Ook dit is even wennen, maar is even later geen enkel probleem.

Een tweakje hier en daar

Skyward Sword ontving door de jaren heen veel kritiek gerelateerd aan het tempo. Nintendo heeft geluisterd naar deze klachten, want er zijn een paar fijne aanpassingen gedaan om de ervaring een stuk gebruiksvriendelijker en minder irritant te maken. Zo zijn er minder tutorials aan het begin van het spel, verlopen de dialogen sneller, is er de mogelijkheid om filmpjes over te slaan, wordt er automatisch gesaved en komt er niet tijdens elke speelsessie bij het oppakken van een item een irritante beschrijving meer in beeld. Deze tweaks weten de ervaring iets aangenamer te maken ten opzichte van het origineel en verwijderen de kleine frustraties op prettige wijze.

©GMRimport

Helaas zit een fijne nieuwe optie vergrendeld achter een amiibo. Met de Zelda- en Skywing-amiibo is het namelijk mogelijk om direct vanaf de grond naar de lucht te teleporteren, om vervolgens indien gewenst weer terug te keren naar dezelfde plek op de grond. We hebben de amiibo niet kunnen testen voor deze review, maar waren ons wel erg bewust van de momenten dat we er baat bij hadden gehad. In de praktijk is het geen ernstig probleem; er zijn genoeg standbeelden verspreid over de gamewereld waarmee je snel genoeg naar Skyloft kunt warpen. Andersom is het ook geen ramp om terug te keren naar de wereld onder de wolken. Uiteindelijk kost het niet veel tijd om de reis te maken, maar toch is het zonde dat deze handige functie niet voor iedereen beschikbaar is.

De schaduw van het origineel

Op Gamer.nl ontving Skyward Sword bijna tien jaar geleden maar liefst een 9 in de review en ook op Metacritic staat de game hoog aangeprezen met een gemiddelde score van 9,3. Nu we tien jaar verwijderd zijn van de oorspronkelijke release, wordt duidelijk dat er behoorlijk wat problemen zijn met de opzet van de game. Vergeleken met andere Zelda-games – met name het later uitgekomen Breath of the Wild– is Skyward Sword beklemmend, zoals Thijs al uitstekend verwoordde in zijn column eerder dit jaar. De game is te lineair, bevat te veel backtracking en herhalende elementen en heeft een lege overkoepelende spelwereld boven de wolken.

©GMRimport

Dat wil niet zeggen dat Skyward Sword slecht is. De game bevindt zich alleen in uitzonderlijk goed gezelschap, met pareltjes als Ocarina of Time, Majora’s Mask en natuurlijk Breath of the Wild. Skyward Sword heeft zelf gelukkig ook meer dan genoeg pluspunten. De aanwezige kerkers zijn uitstekend ontworpen, de gevechten zijn lekker dynamisch, de relatie tussen Link en Zelda wordt fantastisch in beeld gebracht, de sfeer van Skyloft is magisch en de orkestrale soundtrack is misschien wel de beste uit de gehele franchise. Toch krijg je soms het gevoel dat Nintendo in het oorspronkelijke spel vooral veel aandacht heeft gegeven aan het integreren van de Wii-besturing, waardoor het spel op andere vlakken steken laten vallen.

Voor Zelda-fans die de game gemist hebben of hardcore liefhebbers die weten wat ze kunnen verwachten is Skyward Sword HD een uitstekende manier om alsnog dit avontuur mee te maken. Toch is het moeilijk om de game aan iedereen aan te raden: het prijskaartje van 60 euro en de fundamentele problemen van het origineel, die niet kunnen worden opgelost met een remaster, zijn daar te grote minpunten voor.

©GMRimport

The Legend of Zelda: Skyward Sword HD is vanaf 16 juli verkrijgbaar voor Nintendo Switch.

Terwijl de releasedatum van Hollow Knight Silksong nog altijd niet bekend is, werd wel bevestigd dat de game vanaf 18 september speelbaar is in ACMI, het nationale museum van schermcultuur te Australië.

De game wordt speelbaar in het in Melbourne gelegen museum als onderdeel van een voorstelling genaamd Game Worlds, waarin de spelwerelden van games centraal staan (via IGN). Naast dat de game speelbaar is op de expositie zijn er ook displays te zien over het ontwerp en artistieke richting van het spel.

Fans vragen zich vooral af wat deze aankondiging kan betekenen voor de release van Silksong, maar vooralsnog is daar niets bekend over. De game werd jaren geleden aangekondigd - in eerste instantie als downloadbare content voor Hollow Knight, en daarna als vervolg - maar is sindsdien meermaals uitgesteld. Tijdens de Switch 2 Direct vorige maand werd gemeld dat de game nog altijd dit jaar moet uitkomen.

In Silksong besturen spelers niet de Knight, maar Hornet, een NPC uit de eerste game. Hornet kan hoger springen en daar is het leveldesign dan ook omheen gebouwd. Het spel komt naar pc, Nintendo Switch en Switch 2, PlayStation- en Xbox-consoles.

De eerste zeven games in de Leisure Suit Larry-games zullen binnenkort niet meer te koop zijn via Steam.

Dat werd middels een statement door uitgever Assemble Entertainment bevestigd. De Leisure Suit Larry-games waren vooral aan het einde van vorig millennium populair vanwege de vele seksueel getinte grappen. Het gaat om de zes door Sierra On-Line gemaakte delen en het door High Voltage Software ontwikkelde Leisure Suit Larry: Magna Cum Laude. Dit zijn de zeven spellen die uit de verkoop verdwijnen:

Mensen die de games al hebben gekocht kunnen ze blijven downloaden en spelen. Daarnaast zullen de twee meest recente games uit de reeks - Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don't Dry en Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice - te koop blijven staan.

Een reden werd niet gegeven, maar volgens Phil Salvador van Video Game History Foundation heeft het mogelijk te maken met het feit dat de Leisure Suit Larry-IP eigendom is van Codemasters en gelicenseerd werd aan Assemble Games. Tegenwoordig is Codemasters echter onderdeel van Electronic Arts. Deze week werd tevens aangekondigd dat Codemasters stopt met de ontwikkeling van rallygames en is het X-account van Codemasters verwijderd - mogelijk verkeert de ontwikkelaar dus in zwaar weer binnen EA.