Waar Netflix een aantal jaar geleden nog goud in handen leek te hebben met de Witcher-IP, lijkt de streamgigant er tegenwoordig vooral mee te worstelen. De live-actionserie weet z’n draai niet te vinden en zijprojecten zijn naar verluidt stilzwijgend geannuleerd. The Witcher: Sirens of the Deep keert terug naar het populaire bronmateriaal, maar de animatiefilm leunt te veel op spektakel.

Ergens is dat ook logisch. Netflix’ live-actionserie volgt grotendeels de vijfdelige boekensaga, waarin Geralts monsterjachten in de context van een onrustig politiek landschap plaatsvinden. Een dreigende oorlog en intriges slepen hem ongewild mee in een conflict dat verdergaat dan zijn brood verdienen met jagen op gevaarlijke monsters, waardoor je als lezer veel meer van de wereld meekrijgt. Kortom: dat is waar het Netflix-publiek aan is gewend.

A Little Sacrifice, een van de korte verhalen uit de bundel Sword of Destiny en de basis voor Sirens of the Deep, is daarentegen een intiemer plot over de liefde tussen een prins en een zeemeermin. Het lijkt alsof regisseur Kang Hei Chul (The Witcher: Nightmare of the Wolf, Lookism) een midden tussen die twee soorten Witcher-verhalen probeert te vinden, maar verliest daarmee wat van de magie die Sapkowski’s verhalenbundels zo bijzonder maakt.

De tweede viool

Sirens of the Deep begint zoals je kunt verwachten: een kwebbelende Geralt en Jaskier die hongerig aankomen bij het zeestadje Bremervoord. Platzak als ze zijn spreken ze af elke mogelijke klus aan te nemen, wat voor beiden nogal ongemakkelijke gevolgen heeft. Jaskier moet genoegen nemen met het voorprogramma van een stadsfeest, en Geralt stemt in een bloedig conflict tussen mensen en zeewezens op te lossen.

Tot zover een typisch Witcher-scenario: er is een gierige vorst die zint op wraak, een ‘monster’ dat geen monster blijkt te zijn en Geralt die tegen zijn zin in een groter probleem moet oplossen. Maar Sirens of the Deep wil meer. Het introduceert meer personages en zet die met een aantal vluchtige terugblikscènes neer tussen een toch al flinke cast. Bovendien maken de schrijvers duidelijk andere keuzes dan in het bronmateriaal, waardoor er plotseling meer op het spel staat dan eerst.

Er ligt bijvoorbeeld (wederom) een oorlog op de loer, er is een conflict binnen een complete zeemeerminsamenleving, de film verkent Geralts verlangen naar tovenares Yennefer en zijn vluchtige liefde met muzikant Essi en er is de verboden relatie van de prins. Het resultaat is dat de film een beetje haast lijkt te hebben, alsof het een groter verhaal probeert te vertellen in effectief minder tijd. Dat is jammer, want het oorspronkelijke verhaal weet juist heel veel spanning te creëren zonder toe te geven aan een grootschalige oorlog of andere randzaken. Het sprookjesachtige verhaal over zeemeermin Sh’eenaz was al genoeg geweest.

Vliegende Geralt

Anderzijds is er daardoor weinig ruimte om je te vervelen. Sirens of the Deep is nog altijd een anime, met actie die volledig over de top is. Voor de gemiddelde Witcher-kenner is het even schrikken wanneer Geralt onmogelijke capriolen uithaalt in de lucht, maar het past prima in de context van de film en voegt daadwerkelijk wat toe aan de actie. Sirens of the Deep schuwt, net als diens voorganger Nightmare of the Wolves, bloederige slachtpartijen absoluut niet. Animatiestudio’s Platige Image en Studio Mir zijn duidelijk als een vis in het water.

Bovendien voelt de cast lekker vertrouwd. Naast de terugkeer van Joey Batey als Jaskier bewijst Doug Cockle - bekend van de games - dat zijn grommende stem perfect is voor die van Geralt of Rivia. Eigenlijk net als in alle andere Witcher-verhalen is het fijn om de muzikant de draak te zien steken met de stoïcijnse monsterjager, terwijl Geralt hem altijd weer uit de problemen moet halen.

Een andere grote rol is weggelegd voor Essi Daven, die als tegenspeler van het duo beiden uit de comfortzone lokt. Ze belichaamt vooral de tegenpool van Geralt: iemand die avontuur interessant vindt, maar beseft dat het leven van een Witcher vooral ellende is. Het is samen met het verhaal over de zeemeermin en de prins een van de interessantere thema’s van de film, maar komt net te weinig aan bod om daadwerkelijk indruk te maken.

Het resultaat is een vermakelijke film met interessante invalshoeken en harde actie, maar weinig meer dan dat. Netflix had er beter aan gedaan om het verhaal wat terug te schalen of de plot meer tijd te geven – een beetje zoals de live-actionserie.

The Witcher: Sirens of the Deep is nu te zien op Netflix

Gisteren werd er een speciale livestream uitgezonden om het tienjarige jubileum van The Witcher 3: Wild Hunt te vieren. Daarin kwam onder andere stemacteur Doug Cockle voorbij, die de stem van Geralt of Rivia in de games inspreekt.

De jubileumstream kan hieronder in zijn geheel worden bekeken. Gedurende de stream vertelt Cockle meer over zijn ervaringen met zijn acteerwerk in de games. Daarnaast wordt in de stream gepraat over aankomende nieuwe merchandise, waaronder kleding, en de concerttour met muziek uit de games. Begin dit jaar werd al aangekondigd dat op 9 november het concert plaatsvindt in AFAS Live te Amsterdam.

Gisteren werd er al een trailer van The Witcher 3 uitgebracht om het tienjarige jubileum te vieren. De game verscheen op 19 mei 2015 voor PlayStation 4, Xbox One en pc, en kwam later ook naar PlayStation 5, Xbox Series X en S en Nintendo Switch. Het wordt gezien als een van de beste openwereld-rpg's ooit, met een uitgebreide, levende spelwereld, interessante personages en plotwendingen en hoofd- en zijmissies die spelers het gevoel geven dat hun acties en keuzes er toe doen.

Ondertussen werkt CD Projekt Red aan het eind vorig jaar onthulde The Witcher 4. De eerste trailer, die nog geen directe gameplay toont, is gemaakt op Unreal Engine 5 en draait op een "onaangekondigde Nvidia GeForce RTX-cpu". De trailer bevestigt dat Ciri de hoofdrol zal spelen, al zal Geralt of Rivia wel een rol hebben in de game. The Witcher 4 wordt een singleplayer openwereld-rpg en is het begin van een nieuwe saga, bestaande uit drie nieuwe games. Het spel komt op zijn vroegst pas in 2027 uit.

Gisteren kwam een artikel van Jacco online waarin hij terugblikt op The Witcher 3. Hij schreef: "In 2015 had ik definitief de bodem van de put bereikt. Vanwege mijn gebrek aan energie was eigenlijk niets leuk of boeiend, en het dagelijks leven bestond daardoor enkel uit grinden voor wat strikt noodzakelijk was. Videogames waren de enige effectieve manier om de gedachten te verzetten, maar weinig titels hielden me langer dan een uur bezig. Totdat The Witcher 3: Wild Hunt voorbij kwam, een game van dusdanige wereldklasse dat ik er tien jaar later nog bijna dagelijks aan denk."

De Heart of Democracy is uitgekomen, waardoor de oorlog nu op Super Earth zelf plaatsvindt.

Onlangs ging Galactic Emergency al van start in Helldivers 2, waarbij de vijandige Illuminate via een zwart gaat Super Earth bereikte en aanviel. Met de nieuwe Hearth of Democracy-update worden Helldivers voor het eerst naar de thuisplaneet gestuurd om daar het gevecht aan te gaan.

"De Illuminate krioelen nu in onze steden, terroriseren inwoners en vernietigen de infrastructuur", zo wordt op PlayStation Blog gemeld. "Het is tijd om de wapens op te pakken en te vechten voor de kostbare funderingen van de democratie. Helldivers, keer terug naar jullie planeet en verdedig wat rechtmatig van ons is." In tegenstelling tot eerdere gebieden in Helldivers 2, betekent de nieuwe update dat spelers nu tussen wolkenkrabbers vechten.

Onlangs bleek overigens dat Helldivers 2-ontwikkelaar Arrowhead Game Studios hun volgende game helemaal zelf bekostigt. Dat wil overigens niet zeggen dat de samenwerking met Sony niet is bevallen: "PlayStation is geweldig. Helldivers zou niet zonder hen bestaan. We staan er voor open om in de toekomst weer met ze samen te werken."