Een musical waarin jouw keuzes het verhaal en de liedjes vormgeven: wat een uniek idee! Stray Gods: The Roleplaying Musical brengt het met verve en verveelt vrijwel nooit, ook al blijken je keuzes helemaal niet zoveel uit te maken.

Een musical heeft meestal geen reden nodig om mensen aan het zingen te krijgen. Op het podium beginnen ze gewoon spontaan aan een lied als ze hun diepste emoties en verlangens willen uiten. In een game zou dat misschien wat vreemd aanvoelen, en dus geeft Stray Gods een goede reden waarom het verhaal in zang moet worden verteld. Hoofdrolspeler Grace is namelijk een muze met de kracht om mensen hun hart bloot te laten leggen via muziek.

Grace erft haar krachten van Calliope, een mysterieuze vrouw die op een avond plotseling in haar armen sterft. Vrijwel direct wordt Grace meegenomen naar Olympus, waar haar wordt uitgelegd dat de Griekse goden echt bestaan en zich verbergen in de hedendaagse samenleving. Omdat het bloed van Calliope nog aan haar handen kleeft, wordt Grace verdacht van moord en het opslurpen van goddelijke krachten. Dat wordt in hemelse kringen nou niet bepaald toegejuicht.

Om de doodstraf te ontwijken, krijgt Grace een week de tijd om haar onschuld te bewijzen. Wat volgt is een intrigerend moordmysterie waarin je vrijwel elke god wel kunt verdenken. Het blijft tot het eind spannend wie nou de schuldige is, al struikelt de game onderweg wel over wat teleurstellende verhaalkeuzes.

Eeuwig is heel lang

Boeiender dan het onderzoek en de dreigende rechtszaak, zijn de achtergrondverhalen van goden als Persephone, Apollo en Aphrodite. Al sinds de oudheid draaien deze geile en wraakzuchtige goden om elkaar heen, en het gewicht van die duizenden jaren aan geschiedenis is voelbaar. Ze hebben allemaal wel een appeltje met elkaar te schillen, maar ze zijn vaak ook op elkaar aangewezen. In de schaduw van onze moderne wereld zijn het handjevol overgebleven onsterfelijken de enigen die elkaar begrijpen.

Als nieuwkomer dartelt Grace wat rond tussen deze eeuwenoude wezens, die vaak wat levensmoe overkomen. Door haar muzikale kracht in te zetten kijkt ze in hun harten en hoopt ze de ware dader te ontmaskeren. Interessanter is het om de verhoudingen tussen de Griekse goden uit te pluizen en misschien zelfs een potje te flirten met de hitsige cast.

Goddelijke cast

Stray Gods speelt als een visual novel: je hoeft niet rond te lopen of zelf op onderzoek uit te gaan, maar luistert naar de gesprekken en kiest wat Grace terugzegt. Het rpg-gedeelte van de game is zeer beperkt, waarbij je alleen één van drie eigenschappen kiest voor Grace. Ze kan slim zijn, aardig of juist krachtig, maar dat beïnvloedt alleen op spaarzame momenten de dialoogopties die je krijgt voorgeschoteld.

Die dialogen zijn uitstekend geschreven en komen heel natuurlijk over. Je voelt de verbazing in de stem van Grace wanneer ze ontdekt dat goden echt bestaan, of het gebrek aan levenslust van de geblondeerde surfer-versie van Apollo. Persephone is als voormalige heerser over Hades kwaad op alles en iedereen, maar aan haar stem hoor je al dat er meer achter haar schuilgaat. De sterrencast van bekende stemacteurs schittert op hoog niveau, met name Laura Bailey, Troy Baker, Felicia Day en Janina Gavankar.

Noten op je zang

Zij moeten niet alleen alles uit de kast halen middels de dialogen, maar zingen ook als de beste in de interactieve musicalnummers. Hier laat de game echt iets unieks zien: Grace kan telkens kiezen uit drie opties die bepalen hoe het volgende couplet klinkt. In een van de eerste nummers moet ze bijvoorbeeld kiezen tussen haar beste vriend Freddie of de hulp van de sjofele god Pan. Laat je hem zijn verhaal doen, luister je naar de waarschuwingen van Freddie of probeer je ze samen te laten werken?

Het is bijzonder om te horen hoe de muziek verandert op basis van jouw keuzes. Wat op het eerste gehoor het pakkende refrein van het nummer leek te zijn, wordt in een tweede playthrough met andere keuzes vervangen door een compleet andere strofe, soms zelfs in een andere muziekstijl. Het is alleen jammer dat het niet altijd duidelijk is wat voor effect jouw keuze zal hebben, maar door de muzikale verrassingen blijft die teleurstelling nooit lang hangen.

De nummers zijn buitengewoon goed gecomponeerd, met dank aan de gevierde componist Austin Wintory, bekend van games als Journey en The Banner Saga. Van zware ballads tot speelse jazz en drukkende elektro-beats weet de game je telkens te verbazen, soms zelfs binnen hetzelfde nummer.

Het is alleen jammer dat er weinig pakkende melodieën of herkenbare refreinen te bespeuren zijn. Na afloop van de game is er niet echt een nummer dat blijft hangen en je lekker vals onder douche kunt blèren. Misschien komt het doordat het toch een game is en de muziek zich aan jouw keuzes moet aanpassen, maar dit voelt als een gemiste kans. Personages zingen vooral hun letterlijke gevoelens en intenties, en nemen weinig moeite om er wat gezelligs van te maken. Dat maakt een tweede playthrough minder aantrekkelijk, laat staan dat je de soundtrack thuis eens lekker op gaat zetten.

Statisch en beperkt

Ook de statische animatiestijl werkt niet echt mee om er een spectaculair geheel van te maken. De stripboekachtige stijl met dikke, zwarte lijnen en felle kleuren is opvallend en ziet er in dialogen prachtig uit, maar de musicalnummers komen door de stilstaande plaatjes minder goed uit de verf. In het eerste nummer staat Grace bijvoorbeeld in haar eentje in een lege zaal, waarbij haar getekende gezicht slechts om de twee seconden verandert. Dan is er buiten de muziek wel heel weinig om je aandacht vast te houden.

Daarnaast valt jouw invloed op het verhaal tegen. Wat je ook kiest, je komt eigenlijk altijd op hetzelfde punt uit, met slechts een paar belangrijke variaties. Dat is op zich niet erg en het verhaal dat Stray Gods vertelt is interessant genoeg, maar soms voel je je als speler daardoor wel erg overbodig. In het eerder genoemde nummer maakt je keuze tussen Freddie of Pan bijvoorbeeld weinig uit. Uiteindelijk blijven ze je allebei gewoon helpen, al zal de een je misschien ietsje aardiger vinden dan de ander.

Tot slot duiken er kleine technische problemen op, met name bij het geluid. Sommige sprekers klinken opeens erg zacht, waardoor ze nauwelijks verstaanbaar zijn. Bij anderen is de audio plotseling zo hard, dat het bijna overstuurd klinkt. Het zijn kleine ergernissen, maar wel opvallende punten in een game waarbij de acteerprestaties zo belangrijk zijn.

Dat deze minpunten de ervaring niet verpesten, laat zien hoe goed geschreven en meeslepend Stray Gods is. De dialogen zijn zo goed, dat je bijna echt gaat geloven dat er goden onder ons kunnen zijn. Het gewicht van onsterfelijkheid rust zwaar op hun schouders, en iedere god heeft een eigen manier om met die eeuwigheid om te gaan. Van emotionele klaagzangen tot vrolijke liefdesnummers, Stray Gods heeft het allemaal.

Stray Gods is nu verkrijgbaar op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en Nintendo Switch. Voor deze review is de game op PlayStation 5 gespeeld.

Galactic Emergency is van start gegaan in Helldivers 2 - oftewel een nieuwe plotwending dat ook weer nieuwe gameplayopties met zich meebrengt.

Onlangs bleek al dat Meridia, een zwart gat dat hele planeten opslokte, al een bedreiging kon vormen. Inmiddels is een Illuminate-vloot uit het zwarte gat gekomen en wordt Super Earth zelf aangevallen.

Dat houdt in de praktijk in dat er nieuwe uitdagingen in Helldivers 2 te vinden zijn, waaronder nieuwe vijanden. Zo zijn er de Stingray die vanuit de lucht aanvallen en de Crescent Overseer die vanuit beschutting Helldivers het leven zuur maakt. Dan is er nog de Fleshmob, een soort monster dat bestaat uit meerdere Voteless-lichaamsdelen die aan elkaar zijn genaaid.

Super Earth heeft om de chaos een halt toe te roepen het Helldiver Weapon Customization Programme onthuld. Spelers kunnen nu wapens in levels omhoog laten gaan door ze te gebruiken en zo nieuwe attachments, verbeteringen in statistieken en cosmetische extra's ontgrendelen - vergelijkbaar met games als Call of Duty.

In de Superstore tot slot zullen spelers nu alle items die ze willen kunnen kopen en worden ze dus niet geroteerd. Meer info over de Helldivers 2-update valt op PlayStation Blog te lezen. Uitgebreidere patch notes zijn hier te vinden.

Zaterdag 24 mei om 17:00 uur begint de finale van het Nationale Red Bull Home Ground-toernooi.

Tijdens de finale nemen de vier beste teams aan Valorant-spelers in Nederland het tegen elkaar op. Het winnende team mag namelijk helemaal naar de Verenigde Staten om in de Red Bull Home Ground World Final te spelen! No pressure dus, mensen.

De finale vindt dus plaats op 24 mei in het Rabo Esports Stadium te Purmerend, en die kun je gratis bijwonen. Tickets voor de dag claim je hier. Martin en Cody zijn die dag op locatie en leveren commentaar op de wedstrijd, samen met Pieter Boermans, Veronique Zonneveld en Celine Langeraert. Dat zie je dus op ons Twitch-kanaal, terwijl Morrog live verslag doet vanuit de zaal op zijn eigen kanaal, waar ook prijzen te winnen zijn tijdens een quiz! Een en al gekkigheid dus, daar wil je bij zijn en dat kun dus ook.

Het Valorant-toernooi wordt gespeeld met de ‘Home Ground’-regelset. Dit houdt in dat ieder team een favoriete map kiest om op te spelen - de home ground dus - en die moet verdedigen. Wie de thuisbasis succesvol veilig houdt krijgt een punt, maar als het gebied wordt ingenomen door de tegenstanders moet je naar hun territorium. Zo worden punten behaald gedurende het toernooi en komt er één onbetwiste winnaar uit!