Ancestors: The Humankind Odyssey doet alsof evolutie een kwestie van vallen en opstaan is. Dat klopt biologisch gezien van geen kant, maar belangrijker: het leidt ook niet direct tot een goede game.

Ontwikkelaar Panache Digital, geleid door Patrice Désilets, toont in ieder geval wel lef. De introductievideo heeft de strekking, ”zoek het maar uit, wij helpen je alleen als het ons uitkomt”, en daar is weinig aan gelogen. Ancestors gooit je in het diepe en verwacht dat je daar eigenhandig weer uitkomt.

Trial-and-error is de crux van deze eigenaardige titel. Voor je het weet ren je als een angstig aapje rond in een te grote en vijandige jungle. Nergens staat wat je mag of kan of moet of zoekt; zelfs Dark Souls biedt meer structuur en duiding. Met een beetje geluk vogel je uiteindelijk uit dat je samen met je clan moet zien te overleven – en dat je hele hebben en houden invloed heeft op de rest van je familie en vrienden. Oftewel: simpelweg wat eten, drinken, seksen en slapen is niet genoeg. Het is ook zaak om te leren welke planten helpen tegen schaafwonden, hoe je takken en stenen in je voordeel kunt inzetten en wat de beste manieren zijn om roofdieren te slim af te zijn. Zo draag je bij aan de gedeelde kennis van je apenclan.

©GMRimport

Evolutie is geen kunst

Je ruikt, hoort en kijkt je wat af – en Ancestors doet daarom voornamelijk denken aan een survivalgame. Toch kent het ook overeenkomsten met De Sims en zo’n beetje elke overambitieuze Peter Molyneux-game. Je bent met name verantwoordelijk voor het welzijn van je clan en de game doet vermoeden dat je speelstijl en keuzes invloed hebben op het spelverloop. Echt concreet of duidelijk wordt dit niet. Enkel sporadisch geeft Ancestors je het idee dat je progressie boekt – en dat dit een directe consequentie is van jouw spelwijze.

Slaag je er met veel geluk en een beetje wijsheid in om de boel in leven te houden, dan geeft de game je op meerdere momenten de keuze om een fiks aantal generaties over te slaan en duizenden, zo niet miljoenen jaren later verder te spelen. Het achterliggende idee is dat je zo een groot gedeelte van de evolutie van de mensenaap doorloopt. Conceptueel is dit intrigerend. Populaire culturele vormen als games en films draaien voornamelijk om persoonlijke en sociale ontwikkeling; Ancestors verlegt de nadruk van de verhaalvertelling naar de concrete impact van de evolutietheorie en gedeelde kennis.

De uitwerking laat te wensen over. Van wezenlijke evolutie lijkt nauwelijks sprake. Je leert soms wat trucjes en handigheden waar volgende generaties profijt van hebben, maar meestal moet je het gros van de vaardigheden weer opnieuw vrijspelen. Ancestors is daardoor niet alleen traag, maar ook onnodig repetitief. Ook de game an sich verandert nauwelijks, ongeacht het jaartal of de specifieke evolutie van je clan. Keer op keer scan je je omgeving voor roofdieren, voedsel en mogelijk handige objecten. Tussendoor ontwijk je de zoveelste slang en spring je van de ene naar de andere boom, op zoek naar vruchtbare gebieden en nieuwe tools. Dat is de eerste tien tot vijftien uur nog aardig: je weet dan nog niet helemaal wat de kaders van de game zijn en hoe je het beste kunt overleven.

©GMRimport

Mysterie zonder diepgang

Naarmate je dit proces een aantal keer hebt doorlopen, valt vooral op dat Ancestors kwalitatief tekortschiet en speltechnisch op de oppervlakte blijft. Confrontaties met roofdieren voltrekken zich steeds op dezelfde manier en je bouwt nauwelijks een relatie op met andere apen uit je clan. Het is ook niet zo dat je je omgeving daadwerkelijk leert kennen of naar je hand zet. In plaats daarvan scan je ieder nieuw gebied om te achterhalen wat gevaarlijk, eetbaar en nuttig is – een spelmechaniek die totaal niet uitdagend of interessant is. En dus dwingt de game je al snel om heel mechanisch te werk te gaan: eet gevarieerd, slaap regelmatig en beweeg genoeg. Het lijkt Het Voedingscentrum wel.

De aantrekkingskracht van Ancestors zit ‘m daarom vooral in het feit dat je er de eerste tien uur helemaal alleen voor staat en totaal geen idee hebt wat nu van je verwacht wordt. Het is nog behoorlijk lastig om je clan langer dan een uur of twee in leven te houden. Dat de game je niet vertelt wat bepaalde icoontjes betekenen en wat je nu eigenlijk wel en niet kunt doen, draagt bij aan een zeker mysterie. Alles lijkt dan nog mogelijk – en is dat niet precies de reden waarom No Man’s Sky een jaar of drie geleden zoveel interesse wekte? Maar net als met die titel schuilt er in Ancestors: The Humankind Odyssey relatief weinig achter het theaterdoek.

Ancestors: The Humankind Odyssey is nu verkrijgbaar op pc via de Epic Games Store. In december verschijnt de game voor PlayStation 4 en Xbox One.

Laatste reviews op Gamer.nl:

©GMRimport

Emmanuel Macron, de president van Frankrijk, heeft zich positief uitgelaten over de pas uitgekomen rpg Clair Obscur: Expedition 33 en diens ontwikkelaar.

De Franse ontwikkelaar Sandfall Interactive plaatste onlangs een bericht op de officiële Instagram-pagina van de game waarin het bedrijf over de eerste releaseweek van het spel praat en aangeeft trots te zijn op het eindresultaat en de spelers die het bereikt.

De Franse president Macron reageerde op dit bericht en feliciteerde het bedrijf met het behalen van een miljoen spelers. "Een miljoen exemplaren verkocht en een van de hoogst gewaardeerde games ooit. En ja, het is Frans. Gefeliciteerd Sandfall Interactive en alle makers van Expedition 33. Jullie zijn een schitterend voorbeeld van Franse durf en creativiteit."

Clair Obscur: Expedition 33 kwam vorige week donderdag uit wist binnen drie dagen een miljoen keer te verkopen. Het gaat om de debuutgame van Sandfall Interactive. De game speelt zich af in een wereld waar een mysterieuze entiteit genaamd de Paintress de wereld elk jaar opnieuw 'schildert'. Ze plaatst daarbij een vervloekt cijfer op een monoliet waardoor iedereen van die leeftijd in één keer verdwijnt. Het nummer gaat elk jaar omlaag, waardoor steeds jongere mensen verdwijnen.

Vlak voor de jaarlijkse sessie waarbij de Paintress het nummer '33' gaat schilderen, trekt een groep er op uit om haar te stoppen. Deze groep wordt geleid door een man genaamd Gustave. De game biedt turn-based gevechten in een wereld geïnspireerd door de Belle époque-periode. De menu's van de turn-based gevechten worden daarbij op flitsende wijze in beeld gebracht. De spelwereld stelt een fantasievolle en soms haast surrealistische versie van Frankrijk voor.

De game is verkrijgbaar voor pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Ook staat het spel op Xbox Game Pass. Je kunt hier de PU-review van Dwayne Vrancken vinden: "Met Clair Obscur: Expedition 33 levert Sandfall Interactive een indrukwekkende debuutgame af. De Fransen meten zich in deze unieke rpg met de Japanners, door een fantasierijk, fascinerend en ronduit vreemd verhaal te combineren met meeslepende combat en een memorabele party. Het levert een bijzondere en onwaarschijnlijke smeltkroes op van westerse en Japanse rpg’s in één prettig pakketje."

Evil Dead: The Game is niet meer te koop in digitale winkels. Wel blijven de servers online zodat de multiplayergame gespeeld kan blijven worden.

Eerder deze week merkten fans op dat de game niet meer gekocht kon worden op plekken als de PlayStation Store en Epic Games Store. Inmiddels heeft Saber Interactive bevestigd dat het spel inderdaad uit de verkoop is gehaald. Inmiddels is de game ook op plekken als Steam verdwenen. Mensen die het spel ooit hebben gekocht kunnen het wel blijven downloaden.

Daarbij heeft Saber bevestigd dat het de bedoeling is dat de servers online blijven. Hoewel Evil Dead: The Game een aantal singleplayerelementen heeft, is het voornamelijk een online PvP-game, dus als de servers ooit offline gaan is het grootste gedeelte van het spel niet meer speelbaar.

Evil Dead: The Game is gebaseerd op de bekende horrorfranchise van regisseur Sam Raimi. Spelers vechten tegen de slechte krachten van de Necronomicon Ex-Mortis. Mensen werken in teams van vier samen en proberen te overleven, maar een speler kan ook de krachtige Kandarion Demon besturen om op Ash en de rest te jagen.