Jaarlijks brengt het Franse Dontnod Entertainment een of meerdere games uit. Vanwege een verscheidenheid aan studio’s en meerdere uitgevers soms zeer kort na elkaar, zoals in het geval van Twin Mirror, dat door de studio zelf wordt uitgegeven. En waar veel van Dondnods titels belangrijke sociale problemen aan de kaak stellen, is Twin Mirror vooral een rechtdoorzee detectivethriller met een Twin Peaks-achtige insteek.

Dontnods inspiratie voor de game is overduidelijk. Het afgelegen dorpje Basswood wordt opgeschut door een reeks misdrijven, net wanneer de onderzoeksjournalist Sam terugkeert om de uitvaart van zijn overleden vriend Nick te bezoeken. Dat maakt hem niet alleen verdacht, maar omdat vrijwel iedereen elkaar kent wordt de zaak ook nog eens persoonlijk. Wat begint als een pijnlijke confrontatie met oude vrienden en collega’s, wordt een moordmysterie waarin iedereen de dader kan zijn.

Het gegeven dat de moordenaar nooit ver weg is, geeft een extra stukje lading aan de vele conversaties die je met de inwoners voert. Nergens is de game écht bloedstollend spannend, maar het kent een volwassenere toon met een aantal onverwachte twists die het tempo er lekker inhouden. Het project is daarnaast niet opgedeeld in episodes, wat de structuur van het verhaal ten goede komt.

©GMRimport

Sombere tijden

Tijdens Sams terugkeer naar Basswood krijg je vooral een inkijkje in wat er zoal is gebeurd sinds zijn onderzoek de lokale mijn deed sluiten, met alle gevolgen voor de werkgelegenheid van dien. Een barman die dag in, dag uit dezelfde mensen bedient, een politieagent die zich bezighoudt met kattenkwaad en een tiener die zich afvraagt of ze in godsnaam ooit ontsnapt uit het dorpje: de conversaties schetsen een somber beeld van het leven daar. Mede dankzij de duidelijke grafische voorwaartse sprong kent Twin Mirror een prettig akelige sfeer.

Ook wordt duidelijk dat Sam met zichzelf in de knoop zit. Een groot deel van het dorp houdt hem verantwoordelijk voor de ellende en de ingewikkelde relatie met zijn ex Anna maakt de situatie er niet beter op. In zijn hoofd heeft hij daarom van kleins af aan een perfecte versie van zichzelf gecreëerd: een Sam die niet depressief is, maar zijn plek vindt in de maatschappij. Opvallend is dat Dontnod het concept slechts subtiel linkt aan mentale gezondheid, maar het vooral inzet als ‘geweten’ tijdens de gameplay.

Sams titulaire alter ego deelt regelmatig namelijk zijn ongezouten mening wanneer een belangrijke keuze nadert. Hij verschijnt dan fysiek in de wereld om een alternatief perspectief te bieden, dat vaak neerkomt op de veilige weg. Soms doet het op deze manier uitspellen van de opties de lol van keuzes maken teniet. Dergelijke keuzesystemen staan of vallen immers bij het kunnen interpreteren van de situatie en daarin een eigen afweging maken. Toch wordt de rol van het geweten naarmate de spanning stijgt iets waardevoller. Zeker wanneer levens op het spel komen te staan en ‘de andere Sam’ liever de veilige weg kiest dan antwoorden vindt, worden sommige keuzes juist pittiger.

Antwoorden

Die drang naar antwoorden heeft in Twin Mirror een fysieke plek: het mind palace. Vergelijkbaar met BBC’s moderne versie van Sherlock, wanen spelers daarin rond om herinneringen op te halen of gebeurtenissen te reconstrueren. Dat eerste element is een prettige manier om wat context te krijgen bij het verhaal, zoals Sams relatie met de overleden Nick of een bepalende jeugdherinnering. Daarmee bewijst de ontwikkelaar wederom dat het goed is in hele menselijke scènes schrijven, die de spanning voor heel even loslaten.

Het andere gedeelte, de reconstructies, komen wisselend uit de verf. Door aanwijzingen in de omgeving te vinden verschijnen een soort hologrammen, die via het wijzigen van bepaalde opties invloed op elkaar hebben. Rent er bijvoorbeeld een dier op de weg, dan wijkt een auto uit naar links. Is de chauffeur onder invloed van alcohol, dan reageert hij echter te laat. Door te spelen met deze kettingreacties komen spelers vanzelf op het goede antwoord uit. Dat is ook direct het probleem: door simpelweg een beetje te klooien met een van de drie factoren, vind je altijd wel het goede antwoord. Er is geen ruimte voor fouten die een eventuele invloed hebben op het verhaal, wat een gemiste kans is.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Kleinschaliger

Twin Mirror is dan ook duidelijk een iets kleinschaliger project. Wat keuzes betreft zit de grootste twist bij de verschillende eindes, die elkaar lang niet zo ver ontlopen als die van bijvoorbeeld Life is Strange 2. De game is met zo’n zeven uur speeltijd ook iets korter dan we gewend zijn. Dat zijn echter niet de allergrootste minpunten, want uiteindelijk is Twin Mirror gewoon een kleiner, meer volwassen Dontnod-avontuur dat dankzij de structuur lekker doorspeelt en een redelijk bevredigende oplossing van het mysterie kent.

Twin Mirror is nu beschikbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc.

Meer dan een miljoen mensen hebben de op 8 april uitgekomen Xbox Series- en pc-game South of Midnight gespeeld.

Dat blijkt uit een artikel van Game Rant, waar men met Guillaume Provost, studiohoofd van ontwikkelaar Compulsion Games, heeft gepraat. Provost gaf daarbij aan dat de game inmiddels door meer dan een miljoen mensen is gespeeld.

South of Midnight is een third-person actiegame die zich afspeelt in een moerasachtige wereld met monsterachtige wezens. De graphics vallen daarbij meteen op door de unieke manier waarop het geheel stop-motion-animatie nabootst.

In South of Midnight wordt hoofdpersonage Hazel naar een gotische wereld getransporteerd waarin realiteit en fantasie met elkaar verweven zijn en eeuwenoude wezens uit folklore tevoorschijn komen. Het spel is zoals gezegd ontwikkeld door Compulsion Games, dat We Happy Few ontwikkelde en inmiddels onderdeel uitmaakt van Xbox Games Studios.

South of Midnight is verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc. De game staat ook op Xbox Game Pass. Het spreekt voor zich dat Game Pass-spelers worden meegerekend met de totale spelersaantallen van de game.

Ubisoft zou plannen hebben voor negen Assassin's Creed-games de komende jaren.

Insider Gaming plaatste een artikel waarin het enkele details gaf over deze negen games - waarvan sommigen al zijn bevestigd en anderen al geruime tijd het onderwerp van geruchten zijn. Het gaat om twee grootschalige rpg's in de stijl van Shadows en Valhalla, drie remakes, één 'kleinere' ervaring, twee multiplayergames en één mobiel spel. Deze games moeten volgens de planning de komende zes jaar verschijnen.

De eerstvolgende Assassin's Creed-game die uit zou komen, zou Assassin's Creed Jade zijn, de al onthulde mobiele game die zich in China afspeelt. Dit zou worden opgevolgd door een game met de codenaam Invictus, een multiplayergame die geïnspireerd is door Fall Guys en zestien spelers per potje het tegen elkaar laten opnemen. Er zouden al plannen zijn om de game zo'n vijf jaar te ondersteunen met updates en nieuwe content.

Rond dezelfde tijd als Invictus zou een Assassin's Creed-spel met de codenaam Obsidian uitkomen. Dit zou de remake van Assassin's Creed 4: Black Flag betreffen waar al geruime tijd geruchten over gaan. Ergens nadat de contentplanning voor Assassin's Creed Shadows ten einde komt (ongeveer twee jaar na release van de game) zou vervolgens 'Hexe' op de planning staan, een iets kleinere ervaring met - volgens eerdere geruchten - een focus op bovennatuurlijke krachten. De game zou ongeveer een jaar aan dlc-ondersteuning krijgen.

Ongeveer een jaar na Hexe zou een game met de codenaam Scarlet op de planning staan. Dit zou de volgende grote rpg in de reeks betreffen. Volgens Insider Gaming is de productie van dit spel inmiddels begonnen en zou het qua setting India, de Middenlandse Zee en de Azteken aanhouden. Dit zou gevolgd worden door Stardust, de volgende remake van een Assassin's Creed-game. Het is niet bekend waar de remake op gebaseerd is.

De laatste drie Assassin's Creed-games die op de planning staan, zijn Emerald, de derde rpg en de derde remake. Over de laatste twee titels is nog niets bekend, maar Emerald zou wederom een multiplayergame zijn met een vijfjarenplan.