Mocht je gedacht hebben dat 2025 onderhand geen topgames meer in petto had, think again. Na jarenlang uitgesteld te worden, zag Arc Raiders eind oktober alsnog het daglicht. Wat blijkt? Dat is een dijk van een schietspelletje, doordrenkt met sfeervolle spanning.
Dat zagen we natuurlijk ook wel een beetje aankomen, zeker na een aantal runs in verschillende testfases van het spel. Daar schreven we eerder dit jaar nog lovend over. De Star Wars-achtige sfeer zat er goed in, het spel draaide soepel en er was voldoende vertrouwen in Embark Studios als ontwikkelaar. Van mijn part had Arc Raiders rond die tijd rustig kunnen verschijnen, zo gaaf voelde het al.
Inmiddels zijn we een halfjaar verder en waagt Embark het zowaar om in een retedrukke periode een nieuwe IP af te trappen. Met nog minstens één voet in de loopgraven van Battlefield 6 volgt ineens een ander interessante shooter, van nota bene een team vol voormalige Battlefield-makers. Terwijl Dice succes boekte door terug te keren naar de bekende basis, pakt Arc Raiders uit met iets compleet anders. Te weten: een frisse kijk op verzamel-schiet-en-ontsnap-spelletjes.
Raiders van de verloren Arc
Voor de leek: Arc Raiders is in de basis hoofdzakelijk een extraction shooter. Teams van maximaal drie man trekken uit op losse runs door prachtige, post-apocalyptische landschappen. De bedoeling is om binnen een half uur opdrachten te voltooien, mooie spulletjes te verzamelen en veilig ondergronds terug te keren van de excursie. Lukt dat laatste niet, dan verlies je wat je tot dusver verzameld had, maar ook wat je aanvankelijk meenam. Beter raak je dus niet al te gehecht aan je loot.
Met die consequenties in het achterhoofd ben je voortdurend risico’s en beloning aan het balanceren. Wat riskeer je deze ronde en wat je laat je achter? Dat is praktisch het hele eieren eten van een extraction-spel, maar Arc Raiders doet het met een eigen insteek en stijl. Dat zit ‘m grotendeels in de titulaire factoren: spelers zijn zogenaamde Raiders, die het opnemen tegen moordlustige Arc-robots – en mogelijk ook elkaar.
Arc vind je in alle vormen en maten, verspreid over de vier uitgestrekte speelomgevingen. Er zijn kamikaze-balletjes, zwevende drones met machinegeweren of tasers, wandelende tanks en springende spinnen, waarvan sommige ook verkrijgbaar in formaatje koopwoning. Wie niet oplet, wordt in rap tempo door deze clankers uitgeroeid. De Arc kunnen elkaar op je aanwezigheid attenderen en de meeste blijken vindingrijk wat betreft het opsporen en opjagen van spelers. Het is best een eng staaltje machine learning.
Als Raider moet je dus vernuftig te werk gaan om Arc op de korrel te nemen. Kogels en explosieven zijn relatief schaars en de meeste wapens schieten sowieso niet laserprecies. Met een strak plan en gedegen communicatie kom je verder dan met je twitchshooter-behendigheid.
Het echte kwaad: de mens
Het omzeilen of efficiënt uitschakelen van Arc is al een beproeving, maar het echte kwaad? Dat is natuurlijk je medemens. Verschillende groepen Raiders zijn vrij om elkaar te bestoken en andermans loot te plunderen. De game verplicht zulk verraad nooit, maar het is altijd een optie.
Met de PvPvE-opbouw ontstaat een tof sociaal element in Arc Raiders, zoals we dat ook kennen van bijvoorbeeld Rust en Sea of Thieves. Bij het spotten van een andere speler sta je plots op scherp. Vriend of vijand? De spanning is om te snijden als groepen elkaar onverwachts in donkere tunnels tegen het lijf lopen – en des te meer als beide teams ook mooie spullen op zak hebben. Een charmante babbel over de proximity chat kán zulke situaties ontwapenen, maar zeker is het nooit.
Visuele hints en ijzersterke directionele audio dragen daar goed aan bij. De Arc piepen irritant of brommen imposant als ze Raiders zien en met luide inslagen storten er meer ter aarde. Valt er ergens een Raider, dan vliegt een vuurwerksignaal de lucht in. De oplettende speler ziet en hoort wat er gaande is in de omgeving en waar het potentieel gevaarlijk wordt. Of anders bekeken: waar kansen liggen.
Door slim te spelen kun je confrontaties vermijden of minimaliseren, al is de spanning nooit geheel uit te sluiten. Wie weet wachten andere Raiders in de bosjes bij een extractiepunt tot het beste spul hun val in wandelt. Die mensen verdienen het niet om naar de hemel te gaan, maar ze bestaan. Ik kan het weten: precies zo’n klootzak heeft gisteravond een mooie demper en drie citroenen van me genakt.
Arc Raiders is wat betreft die wisselwerking tussen Arc en Raiders al de moeite waard. De voortdurende spanning, wegvluchten van een zwerm Arc met een zeldzame blauwdruk in je bilspleet, de onverwachte team-ups met andere Raiders: de game is ontzettend vruchtbaar voor allerlei unieke situaties. Met regelmaat komt Arc Raiders ook wat minder serieus of tryhard over dan genregenoten. Lang niet iedereen speelt op standje überlul – mijn gestolen citrusvruchten daargelaten. Daar leer je ook weer van.
Plotpunten en progressie
Embark laat spelers terugkeren naar de gameplaycyclus met het nodige metaspel. Geplunderde materialen worden omgezet in beter gereedschap en er is zowaar sprake van een verhalend element, gespreid over verschillende missies en voorzien van stemacteerwerk en al. Terwijl je op de oppervlakte af en toe een bijverdienste doet, leer je meer over een handvol overlevenden in het ondergrondse Speranza en hoe er al jarenlang gevochten wordt met de Arc.
Zo verhaalt een bepaalde reeks missies over een ‘eerste golf’ van Arc, toen Raiders nog niet tegen elkaar vochten en louter samenwerkten. Dat blijkt een directe verwijzing naar hoe de game ooit als PvE-ervaring gebouwd werd. Embark heeft het afgestoten prototype van Arc Raiders dus tot de canon van het huidige spel gemaakt. Chique gevonden.
De zwik missies zal geen literaire prijs winnen, maar getuigt wel van rijke nalatenschap en aardige worldbuilding. Het geeft spelers extra redenen om ‘topside’ te gaan. Je bent niet enkel robots neer aan het poffen voor de leuk; je probeert de mensheid stapsgewijs erbovenop te helpen in een houtje-touwtje dystopie. Wie zich een beetje inleeft, voelt zich echt onderdeel van een versplinterde en Star Wars-achtige rebellie. Daar sluit het ruimtewestern stijltje van Arc Raiders ook fraai op aan.
Iets minder imposant is de huidige metaprogressie. Het uitbouwen van meer knutselstations, verdelen van progressiepunten en opwaarderen van loot: bij vlagen ontbreekt het overzicht. Stapsgewijs wordt het knutselen in Speranza uitgebreider en wordt je Raider ietsje sneller, sterker of stiller, maar baanbrekend wordt dat segment nooit. Iedere speler worstelt zich uiteindelijk door dezelfde boodschappenlijstjes.
Net iets te vaak beperkt dit spelelement zich tot een eindeloos heen-en-weer tussen vier à vijf menuutjes, waarin je ook met regelmaat de kluts kwijt kan raken. Kon ik dit type Arc-batterijen nu zorgeloos recyclen, of had ik ze toch nog nodig om mijn bommenwerkbank te verbeteren? In vergelijking met de ontzettend gave gameplay aan de oppervlakte, voelt het ondergrondse metaspel soms wat knullig.
Raiden om door te spelen
Valt er dan niets anders op te merken aan Arc Raiders, naast wat gepriegel in menu’s? Nee, bijna niet. Het voornaamste kritiekpunt is dat we hier simpelweg meer van willen zien. Met vier omgevingen, tig missies en zeker een dozijn verschillende Arc biedt de game voldoende content en variatie voor meerdere avonden uitdaging. Na een week intensief spelen heb ik nog niet alle uithoeken van de levels en de Arc gezien, al scheelt het niet veel. Ook die koek gaat een keer op.
Des te beter dat Arc Raiders alle schijn van een liveservicegame heeft, ongeacht de verkoop als een kant-en-klaar product. De game biedt zogenaamde Raider Decks met vrij te spelen gereedschap en outfits – à la Helldivers 2 – en heeft voldoende haakjes om geheel nieuwe content aan te hangen, dan wel naartoe op te bouwen. Niets weerhoudt Embark ervan om eens een unieke raid uit te proberen, waarin bijvoorbeeld ook de PvE-elementen van weleer (tijdelijk) terugkeren.
Een eerste roadmap maakt in ieder geval duidelijk dat er inderdaad meer content onderweg is naar Arc Raiders. Daar wordt al verwezen naar onder meer een vijfde speelomgeving, meer missies, speciale evenementen en nieuwe Arc om te bevechten. Kom maar door. Mij vind je tot die eerste updates droppen sowieso nog wel vaker ‘topside’; ik wil verdomme mijn citroenen terug!
Arc Raiders is nu verkrijgbaar op pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S voor 39,99 euro. Voor deze recensie is de game gespeeld op een relatief krachtige pc.
Arc Raiders is een uitzonderlijk strakke extraction shooter, die naast de nodige spanning ook veel sfeer voorschotelt. Zelfs al word je voortdurend opgejaagd door robots of wantrouwige mede-Raiders; het bestaan als post-apocalyptische plunderaar is prachtig. Arc Raiders is op zijn best wanneer excursies ongeplande wendingen nemen, en je onverwachts nieuwe vrienden (of juist bittere rivalen) buitmaakt.
