Door de jaren heen hebben we Avowed meermaals zien veranderen. Bij de onthulling leek de nieuwe rpg van Obsidian Entertainment op een soort duistere, Skyrim-achtige game, maar inmiddels weten we wel beter. Avowed is namelijk een behoorlijk kleurrijke – haast cartooneske – game die zich afspeelt in het Pillars of Eternity-universum. Eerlijk is eerlijk: het ziet er wat mij betreft minder boeiend uit dan de oorspronkelijke introductie, maar daar kunnen we helaas niets aan veranderen.
Een diepgaande rpg tonen in een tijdbestek van een klein uurtje is een schier onmogelijke opgave. Dat dacht ik al voordat ik aan de Gamescom-demo begon en nu ik hem heb uitgespeeld, is mijn vermoeden bevestigd. Na een uur spelen is het nog niet helemaal duidelijk hoe sterk Avowed als rpg gaat zijn - al heb ik er natuurlijk wel een aantal glimpjes van opgevangen.
De demo draaide om een zijmissie kort na het begin van de game. Je krijgt de opdracht om op zoek te gaan naar een expeditieteam, maar je komt er al gauw achter dat dit team is gesneuveld. Vanaf dat moment ga je op pad om uit te vogelen wat er nou precies aan de hand is.
Het is misschien niet superbelangrijk, maar het eerste dat me opviel aan Avowed is hoe fucking mooi het is. De sprookjesachtige omgevingen vol kleur spatten echt van je beeldscherm af. Volgens diverse media is Obsidian Entertainment tijdens de ontwikkeling overgestapt naar Unreal Engine 5 en dat zie je er zeker van af. Vooral de belichting is van topniveau. Dat de studio inmiddels rekening houdt met een framerate van dertig frames per seconde op de Xbox Series X en S verbaast me dus helemaal niks. De pc-versie die ik speelde draaide ook alles behalve stabiel, maar dat wordt ongetwijfeld nog gefikst.
Best pittig
Maar goed, over naar het belangrijkste onderdeel: gameplay! De combat zag er in de eerste gameplayonthulling wat stijfjes uit. Vijanden deden vrij weinig en klappen die de speler uitdeelde leken nauwelijks impact te hebben. Ondanks beloofde verbeteringen verwachtte ik er niet al te veel van, maar ik ben aangenaam verrast. Het vechten is verbazingwekkend leuk en op sommige momenten zelfs behoorlijk uitdagend. Voor de sessie had Obsidian drie classes klaargezet, zodat we de verschillende vechtstijlen konden proberen. Normaalgesproken maak je natuurlijk zelf zo’n class en kun je alles helemaal naar eigen smaak inrichten, maar tijdens de demo was daar weinig ruimte voor.
In eerste instantie ging ik voor de Barbarian-class. Deze bestaat uit een zwaard in m’n linkerhand en een bijl in m’n rechterhand. Die bijl heeft nog als foefje dat hij vijanden kan bevriezen. Lekker hersenloos rammen was de verwachting, maar dat viel al gauw tegen. De gevechten zijn namelijk best pittig. Zonder na te denken inrammen op een grote groep skeletten bleek niet de juiste tactiek. Het is van belang om de juiste balans te zoeken tussen meppen en het gebruiken van de vaardigheden van je personage en je compagnon.
Die vaardigheden vind je in een soort wapenwiel die je in je beeld tovert door op LB (op de controller) te drukken. Hier vind je de nodige magische spreuken en ook een aantal moves die je metgezel kan uitvoeren.
Nadat ik de demo uitspeelde, begon ik gauw opnieuw om ook nog even de Mage-class te proberen. Boekje in de linkerhand, toverstaf in de rechter en gaan met die banaan als een echte Harry Potter! Dit veranderde de speelstijl en de dynamiek van de gevechten compleet. Verbazingwekkend leuk dus. Dat geldt overigens alleen voor de gevechten met grotere groepen vijanden. Een eindbaas aan het einde van de demo was een stuk minder indrukwekkend. Hersenloos RT indrukken was genoeg om te winnen en dat was deze FromSoftware-fan een kleine doorn in het oog. Maar goed, de combat steekt over het algemeen vrij goed in elkaar. Voor een rpg als dit – waarin combat natuurlijk niet de belangrijkste focus is – is het in ieder geval dik in orde. Zolang je geen gevechten van topniveau verwacht, ga je je er prima mee vermaken.
Keuzes hebben consequenties, maar hoe groot?
In de korte demo waren niet heel veel personages te vinden, maar eentje maakte wel indruk. Al snel kwam ik een gozer tegen die me om de een of andere reden vertelde dat hij nog maagd is. Heel normaal… Hij stond op het randje van de dood en vroeg mijn hulp. Vervolgens kreeg ik de keuze: laat ik hem in zijn sop gaar koken of help ik hem? Aardig als ik ben besloot ik hem te helpen en dat zorgde ervoor dat de beste man wat waardevolle informatie met me kon delen. Informatie die ik niet had verkregen als ik hem had laten sterven.
Het is maar een klein voorbeeldje van een keuze die invloed heeft op het verloop van de game. Het heeft er alle schijn van dat de game vol zit met dit soort keuzes. Hoe groot de gevolgen zijn van de keuzes die je maakt, is nog lastig in te schatten, maar we hebben hier in ieder geval al op kleine schaal gezien dat ze daadwerkelijk invloed hebben. Dat smaakt naar meer.
De basis is goed
Ook in de spelwereld krijg je genoeg kansen om je eigen pad te kiezen. Het kleurrijke land van Eora zit vol met geheimpjes. Exploratie wordt beloond. Om elk hoekje of achter elke muur kan weer een geheime ruimte zitten die je kunt ontdekken door obstakels aan gort te meppen of door daadwerkelijk een klein puzzeltje op te lossen.
De basis van Avowed steekt goed in elkaar en de game speelt lekkerder dan verwacht. Het levert vooralsnog een game op die eigenlijk precies doet wat je van Obsidian Entertainment verwacht. In hoeverre keuzes nou echt grote consequenties hebben – voor mij het meest essentiële onderdeel van rpg’s zoals deze – heb ik nog niet goed kunnen ontdekken. De ontwikkelaar belooft in ieder geval dat die keuzes invloed hebben. Er zitten bijvoorbeeld meer dan tien eindes in de game. Hoeveel het er precies zijn, wist zelfs de ontwikkelaar niet te vertellen. Dat belooft wat, maar of die beloftes allemaal waargemaakt worden, gaan we volgend jaar pas zien.
Avowed komt op 18 februari 2025 uit op Xbox Series X en S en pc.
Opmerkingen