De Sims 1 en 2 Legacy Collection review - Vooral voor de Simoleons

De Sims is lange tijd niet alleen mijn favoriete game geweest, maar mijn léven. Ik was niet per se van een bepaalde categorie: ik vond het zowel tof om Sims te ontwerpen en de huizen zo handig mogelijk in te richten als een virtuele leven te lijden. En velen met mij – vooral meiden - want als er één game was die meiden wist aan te spreken, dan was het wel De Sims. Een virtueel poppenhuis, Barbies die tot leven komen, vader en moedertje spelen to the max: hoe je het ook ziet, De Sims trok, meer nog dan veel andere games, als een magneet jonge vrouwen aan. Aangezien er nu veel meer online gebeurt, trekt De Sims tegenwoordig natuurlijk nog een veel grotere groep gamers aan.

25 jaar oud

Ik speelde De Sims als tiener, dus dan doet het best pijn om te horen dat de game 25 jaar oud is. Tegelijkertijd is het ook tof om te kijken hoe het is om die oude game weer te spelen. Dat kan nu gelukkig, aangezien EA de eerste twee De Sims-games opnieuw heeft uitgebracht. Vol nostalgie start ik het eerste deel op. De rare uitspraken in Comic Sans MS rollen voorbij: echt heerlijk. Echter kwam ik al snel thuis van een koude kermis. De manier waarop De Sims 1 wordt weergegeven is zo priegelig, dat ik onterecht dacht dat het aan mijn instellingen lag. Helaas: in deze game wordt alles nu eenmaal extreem klein weergegeven. De meeste dingen in De Sims 1 moet je ofwel van veel te ver weg bekijken, of het is gewoon niet zo goed leesbaar. Als God onze wereld ook zo zag toen ze ons maakte, dan snap ik ineens hoe de neusaap heeft kunnen ontstaan.

De visuele ergernissen daargelaten is het echt wel leuk om weer in de wereld van De Sims te duiken. Je kunt ineens weer zo weinig, dat je elke keer glimlacht als je een heel voor de hand liggende actie wil uitvoeren en je je realiseert dat dat helemaal nog niet kon in De Sims 1. Hoe je meteen weer alle handige foefjes weet te vinden, hoe alle plingels klinken, enzovoorts. Je ziet ook dat de Sims in de basis nooit is veranderd: het draait in alle delen om het bouwen van je Sims, je huis en een compleet virtueel leven. Het is een enorm simpel en tegelijkertijd krachtig concept en daarom staat het na al die jaren nog altijd als een huis.

Nostalgietrip

Het is grappig om te zien waar het tegenwoordig zo geliefde De Sims 4 op gebaseerd is, maar al gauw vroeg ik me af of deze nostalgietrip ook 20 of 40 euro waard is. Het antwoord is nee. Je kunt de game affakkelen op het missen van een visuele upgrade of het uitblijven van nieuwe elementen, maar dan ga je eigenlijk al een stap te ver. Het is vooral de hamvraag waarom De Sims en De Sims 2 eigenlijk opnieuw zijn uitgebracht. Qua timing is het uiteraard perfect op de 25ste verjaardag van de franchise, en het past nu eenmaal bij de trend om oude games opnieuw uit te brengen. Maar waar andere retrogames vaak een manier van spelen hebben die nog steeds goed werkt, of een verhaal dat je graag opnieuw ervaart, mist dat in De Sims.

De Sims 1 en 2 zijn per definitie achteruitgang ten opzichte van de nieuwere delen. Je hebt inmiddels al meer dan tien jaar De Sims 4 kunnen spelen, met al zijn pracht en praal, dus waarom zou je dan vele uren steken in een spel dat een slechtere voorganger betreft? We gebruiken nu toch ook niet meer Windows XP of een oude IBM 486? We zijn verder dan dat. Hoe veel we Windows XP ook dankbaar zijn voor wat het heeft betekend voor de besturingssystemen die we nu gebruiken, waarom teruggaan als er een veel rijkere, bloeiendere wereld is? Een wereld waar je bovendien inmiddels al heel wat uren in hebt gestoken?

Grote stap vooruit: maar niet groot genoeg

De Sims 2 is wel een grotere stap vooruit ten opzichte van het eerste deel. Het verschil tussen De Sims 1 en De Sims 2 is gigantisch: ineens kun je de Sims, die er ook een stuk beter uitzien, van veel dichterbij bekijken, worden ze ook ouder en zijn er veel meer mogelijkheden tot je beschikking om de boel naar je hand te zetten. Dat je er met deze rerelease ook nog allerlei uitbreidingspakketten bijkrijgt, maakt het ook leuker, zeker als je die vroeger niet had. Dat laatste geldt overigens ook voor De Sims 1, al komen die uitbreidingen dus iets minder goed uit de verf.

Vooral De Sims 2 voelt meteen als een volledige game die barst van de mogelijkheden, al valt wel op dat het laden van het spel nog steeds lang duurt. Het speelt ook hier en daar nog steeds haperig. Het lijkt bijna te komen door de stortvloed aan opties die je hebt. De Sims 2 had ook geweldige uitbreidingspakketten van IKEA, Katy Perry, seizoenenen ga zo maar door. Deze Legacy-editie barst ervan en het is tof om meteen met meer dan vijftien (!) uitbreidingspakketten aan de slag te kunnen. Er schijnen alleen wat ‘uitbreidingen met spulletjes voor in je huis te missen.

Toch is het zelfs in het geval van De Sims 2 alleen leuk om even rond te snuffelen. Meer tijd ga je er niet meer insteken. die kun je ook spenderen met je betere Sims 4-Sims, die naast meer mogelijkheden in attributen en uiterlijke kenmerken ook veel meer verhaal biedt. Je krijgt, zeker als je na tien jaar spelen wel een beetje in een sleur kwam met De Sims 4, weer nieuwe waardering voor die game. Maar ook voor de ontwikkelaars: er is door de edities heen eigenlijk heel weinig weggehaald, er is vooral veel meer bijgekomen. Iets dat heel positief is, maar deze rereleases daardoor wel wat overbodig maakt.

Alles voor Simoleons

Het had misschien leuker geweest als EA een website over vijfentwintig jaar De Sims had gebouwd en ons via een soort browservenster nog even had kunnen laten ervaren hoe dat destijds ook alweer was. Want geld vragen voor iets wat inmiddels zo beneden peil is geraakt, voelt niet verjaardagsfeestwaardig. En dat terwijl de Sims waarschijnlijk de grootste feestbeesten zijn van de gamewereld.

De Sims 1 en 2 Legacy Collection is als één pakket (voor 40 euro) of als twee losstaande games (voor 20 euro per stuk) te koop voor pc.