Mario and Luigi Brothership gespeeld - Eindelijk weer een echte Nintendo-rpg

Heel eerlijk, hé: ik was vrij bezorgd over Brothership. Het is het eerste Mario and Luigi-deel sinds ontwikkelaar AlphaDream failliet is gegaan. Het gros van het oude team was dus niet meer betrokken, waardoor die ouderwetse kwaliteit niet vanzelfsprekend is. Volgens Nintendo zijn een paar oud-medewerkers nog wel betrokken, maar we hebben geen idee hoeveel dat er zijn en wat hun invloed is. Bovendien waren de eerste trailers een tikje zorgwekkend: die nieuwe 3D-stijl leek niet helemaal lekker uit de verf te komen.

Nu ik de game een uurtje of twee op het kantoor van Nintendo heb gespeeld, zijn mijn zorgen grotendeels weer verdwenen. Ja, de nieuwe graphics zien er vanuit sommige camerahoeken wat knullig uit, maar tijdens gevechten is het allemaal uitstekend geanimeerd. Ik kreeg het idee dat ze bovenop de oude sprites hun 3D-modellen hebben geanimeerd in een poging de oude AlphaDream-stijl zoveel mogelijk intact te houden.

Weer oertraditioneel

Brothership lijkt onder de streep een oertraditionele Mario and Luigi-rpg te worden. Gevechten zijn weer beurtelings, waarbij je kiest om met bijvoorbeeld een sprong of een hamer aan te vallen. Tijdens het uitvoeren van die aanval kun je met de juiste timing de klap extra kracht geven. Word jij bestookt door je vijand, dan kun je met de juist geplaatste knopdruk je verdedigen of zelfs de aanval volledig ontwijken.

Die reflexmomentjes hebben we nu al jaren in Mario-rpg's, maar waren soms een beetje onwennig. Vooral in het laatst hermaakte Super Mario RPG merkte je dat: daar moest je vooral de timing uit je hoofd leren. Bij Brothership is dat wel anders: hier is alles een logisch onderdeel van de gameplay. Bij een aanstormende vijand weet je dat je met A er overheen kunt springen, omdat het min of meer zoals in de platformgames werkt.

Stekker er in

Nieuw is de toevoeging van Stekkers: door Mario en Luigi met twee van deze power-ups uit te rusten, kun je iets extra's met je aanvallen. De ene stekker zorgt dat aanvallen twee tegenstanders raken, terwijl een ander jou geneest bij een succesvolle combo. Zeer handig, maar na een tijdje moeten je Stekkers weer opladen en moet je een andere set selecteren. Een slim trucje om spelers te dwingen steeds weer te wisselen tussen nieuwe strategieën.

Bij recente Paper Mario's leek het rpg-element wat te verdwijnen. Het is afwachten hoe dat bij Brothership uitpakt, maar de eerste speelsessie stemt hoopvol: halverwege werd ik verderop in de game geslingerd, waar Mario, Luigi en de tegenstanders allemaal veel meer HP hadden. In level stijgen maakt je in deze game dus echt sterker.

Uitstekend in het Nederlands

Tijdens de demo bezochten we het eiland Twistië, wat was afgedwaald van het hoofdcontinent. Aan Mario en Luigi om de problemen van de eilandbewoners op te lossen en het land weer terug te brengen naar zijn oude plaats. Een simpel verhaaltje, wat vooral voer is voor kleine woordgrapjes en andere geintjes. Ik speelde de game in het Nederlands en kan eigenlijk iedereen adviseren hetzelfde te doen: de woordgrapjes in onze moerstaal zijn namelijk uitstekend.

De broers reizen bijvoorbeeld op een varend eiland over de zee. In het Engels is dat de 'Shipshape Island'. Prima, maar een beetje generiek. Maar in het Nederlands? Daar heeft iemand het heerlijk flauwe 'Zeiland' verzonnen. En zo is er wel meer: Twistië wordt bijvoorbeeld geleid door de 'Grote Geleider'. Die stekkers die je moet maken? In het Engels gebruik je daar 'Bulbs' voor, wat in het Nederlands weer 'Peertjes' zijn.

Ik hoor het je denken: “jeetje Bas, wat een kneuterige woorden”. Maar juist dat is waar de Mario and Luigi-games zo goed in zijn. Het zijn een paar van de weinige games waarin Nintendo erkent hoe raar die wereld van Mario eigenlijk is, vol met pratende paddenstoelen en boze schildpadden. Door daar vol op in te zetten en het nog knulliger te maken, vindt de ontwikkelaar precies de benodigde toon. En juist in je eigen taal is dat nog leuker, omdat je subtiele verschillen kunt opmerken.

Steeds weer wachten

Bij de demo had ik trouwens wel één zorgpuntje: de laadtijden. Gevechten zijn ouderwets zoals in jrpg's, waarbij je tegen een vijand aanloopt en naar een vechtscherm wordt getransporteerd. Bij die transitie moet de game alleen steeds weer een paar seconden laden. Echt heel lang duurt het niet, maar wel net lang genoeg om er even uit te worden getrokken. En in een game waarbij je honderden keren zo'n gevecht start, kan dat na een tijdje gaan storen.

Maar verder? Kom maar op met Brothership. Dit belooft een prima uitstapje te worden, waarbij de Mario-rpg's eindelijk weer meer als rpg's gaan voelen. Het zal vast niet de beste rpg van 2024 worden, maar wel eentje die goed genoeg is geschreven om je meermaals te doen grinniken. En dat alleen is al heel wat waard.

Mario and Luigi Brothership verschijnt op 7 november voor de Nintendo Switch.