Reload: Star Wars: The Force Unleashed

Er bevindt zich negentien jaar tussen de eerste en tweede Star Wars-filmtrilogie, waar Disney met Star Wars Rebels, Rogue One en Solo inmiddels gretig gebruik van heeft gemaakt. George Lucas’ eerste stap in het lang verboden tijdperk was echter geen film, maar een game. Na Episode 3 begon LucasArts namelijk aan Star War: The Force Unleashed, een verhaal over Darth Vaders geheime leerling.

Akelige sfeer

The Force Unleashed is gewaagd, zo blijkt alleen al uit de introductie waarin spelers als Darth Vader zelf op de planeet Kashyyyk Wookies neermaaien alsof het niets is. Wanneer hij de daar ondergedoken Jedi vermoordt, valt zijn oog op de zoon van Jedi Kento Marek, die bijzonder sterk is met The Force. In plaats van hem uit te roeien, leidt hij de jongen in het geheim op tot een zeer krachtige Sith, met als doel The Emperor omver te werpen. Uiteraard moet hij zich eerst bewijzen, door verschillende zich schuilhoudende Jedi aan zijn lightsaber te rijgen.

En zo vertrekken spelers, vergezeld door de hologramrobot Proxy en pilote Juno, op reis door het heelal om op Jedi te jagen. The Force Unleashed is bijzonder goed in spelers het gevoel te geven de ultieme slechterik te zijn. Het grauwe kleurenpalet, de dramatische muziek en de kille Galen ‘Starkiller’ Marek – gespeeld door Sam Witner, bekend van onder andere Days Gone - zijn hierin zeer toonaangevend. Met name het feit dat je semibekende Jedi vermoordt is vrij onconventioneel voor een Star Wars-verhaal. Bijdragen aan de gruwelijke uitroeiing die Order 66 is zorgt voor een akelige sfeer.

Niet dat het The Force Unleashed totaal ontbreekt aan lichtpuntjes, want de game leent ontzettend van het kameraadschap uit de films. Langzamerhand raken spelers gehecht aan Proxy en Starkillers’ sympathie voor Juno blijft ook niet onopgemerkt. Bovendien is er de optie om na Starkillers klassieke tweestrijd te kiezen voor de goede kant van The Force. Helaas is de manier waarop dat gebeurt, namelijk een enkele keuze aan het einde, nogal geforceerd.

Indrukwekkende physics

Duidelijk geïnspireerd door Devil May Cry en God of War, bevat The Force Unleashed een vermakelijk vechtsysteem. Starkiller vecht onorthodox, waarbij hij alles in stukken hakt wat beweegt en daarbij de meest spectaculaire combinaties maakt. Het is echter de manier waarop The Force wordt toegepast wat de gameplay zo interessant maakt. Dankzij maar liefst drie verschillende physics engines, waaronder de inmiddels welbekende Havok-physics engine en de Euphoria engine uit GTA, krijgen spelers de optie om alle objecten en wezens in de omgeving op te pakken en op een realistische wijze kapot te smijten.

Dat creëert een hoop speelruimte, waarbij spelers hele groepen vijanden verpletteren met grote objecten, monsters met meedogenloze bliksemschichten verbranden en stormtroopers op een hilarische wijze in de lucht laten bungelen alvorens ze worden gewurgd. Krachten worden daarnaast gedurende de game constant geüpgraded totdat Starkiller ogenschijnlijk de krachtigste Jedi/Sith van het hele universum is. Dat schoot sommige Star Wars-fanaten overigens in het verkeerde keelgat, want Starkillers krachten braken zo een beetje de regels van de franchise. Een Star Destroyer eigenhandig uit de lucht trekken is wat overdreven, maar wel héél gaaf.

Helaas zit het richtsysteem om interactie te hebben met objecten vaak behoorlijk in de weg. The Force Unleashed gokt zelf welk object spelers willen selecteren in plaats van met de camera, waardoor het in het heetst van de strijd vaak misgaat. Zo kent de game nog wel meer ruwe randjes, zoals een overdaad aan quick-time events en onnodig pittige eindbaasgevechten.

Hierbij neemt de camera namelijk een vast, filmisch perspectief aan, ten koste van het overzicht. Dat zorgt inderdaad voor zeer spectaculaire gevechten – het was immers de eerste keer dat special effects-filmstudio Industrial Light and Magic zich met een game bemoeide – maar het maakt de eindbaasgevechten tegelijk onoverzichtelijk en daarom frustrerend. Dit soort aspecten resulteerden in een niet onverdeeld positieve reactie op The Force Unleashed.

In een vacuüm

Het vervolg werd helaas nog slechter ontvangen. The Force Unleashed 2 deed nog een schepje bovenop de actie, maar kon qua verhaal en levelontwerp niet tippen aan het eerste deel. Dat is jammer, want The Force Unleashed brengt een van Vaders vele geheime projecten fantastisch in beeld.

Met George Lucas aan boord sloot de game verhaaltechnisch perfect aan op de films, maar sinds de overname van Star Wars door Disney is het hele concept uit de canon gegooid en wordt het verhaal van Starkiller officieel niet erkend. Ook het derde deel ging met het sluiten van LucasArts de prullenbak in, waardoor The Force Unleashed nu bestaat in een soort vacuüm van Star Wars-ruimte. Hopelijk pikt ontwikkelaar Respawn Entertainment wat elementen mee van de duistere, maar bevredigende Star Wars-game die The Force Unleashed is.

In Reload houdt Gamer.nl regelmatig games van toen tegen het licht van nu.
Lees ook: