Astro’s Playroom prikkelt de zintuigen met puur plezier

Eigenlijk had ik mij voorgenomen om geen enkel artikel te beginnen met wat voor een verschrikkelijk saai strontjaar 2020 was. Maar in dit geval moet het toch even: wat een verschrikkelijk saai strontjaar was 2020. De beperkingen in onze mogelijkheden, het niet of nauwelijks reizen of uitgaan, steeds thuiswerken en dus veel uit hetzelfde raam staren: het stompt de zintuigen af. En toen was daar Astro’s Playroom.

Als een tsunami van vrolijke kleuren, geluiden en trillingen stroomde Astro’s Playroom mijn opgedroogde ziel binnen. Het aanstekelijke GPU Jungle-liedje penetreerde direct mijn trommelvliezen en vestigde zich als een haakworm in mijn gehoorgang. Maar dat bleek slechts het begin.

Endorfine die je voelt

Opvallend zijn natuurlijk de talloze verwijzingen naar vijfentwintig jaar PlayStation-geschiedenis. Het is niet alleen knap dat zelfs de stoerste personages als Kratos en Solid Snake zo koddig zijn neergezet, die tientallen easter eggs zijn óók een slimme manier om je aandacht nóg meer naar het scherm en in de spelwereld te trekken. Ik wilde elk grapje en elke detail ontdekken en zat dus zo ongeveer vastgelijmd aan de televisie. Als een kind in een snoepwinkel keek ik mijn ogen uit en stelde ik mij open voor deze pure endorfine-injectie.

Maar Astro’s Playroom weet meer zintuigen te prikkelen dan alleen je ogen en oren. Deze game benut immers ook alle mogelijkheden van de DualSense-controller. Je doet de game tekort door het af te toen als een techdemo, maar uiteindelijk demo’t Astro’s Playroom natuurlijk wel een hoop tech. De tikjes wanneer Astro Bot rondwandelt; de tikjes die net wat anders voelen wanneer de regen op zijn parapluutje tikt; het geritsel wannneer je door gras loopt: Astro’s Playroom prikkelt zelfs de tastzin. En zelfs dat heeft iets vrolijks, iets gezelligs. Alsof je zelf hoog gras tussen je tenen voelt kietelen, of luistert naar de regen die zachtjes op het zolderraam tikt.

Astro’s Playroom is een game waardoor je echt ‘aan’ gaat staan. Het is geen game die je met halve aandacht speelt terwijl je een beetje op je telefoon zit te koekeloeren. De game dringt zich op aan al je zintuigen en laat ze niet met rust – op een goede manier. Steeds valt er wat nieuws te zien en te ontdekken. Heb je gezien dat de regen PlayStation-symbolen vormt op de grond? Ben je al eens door het PlayStation Home-logo gesprongen? En wist je dat je het PlayStation-logo op de PS2 in het laboratorium kunt draaien door er een klap aan te geven?

Deze game verdient Platinum

Heb ik je al verteld op wat voor geweldige manier ik mijn allereerste Platinum Trophy heb gepakt? Die verdiende ik dus door letterlijk een Platinum Trophy op te pakken in mijn PlayStation-museum. Ik geef normaal echt helemaal geen zak om Trophies, maar hoe vet is dat?

Astro’s Playroom ademt van de eerste tot de laatste seconde pure euforie uit. Alles is gezellig, vrolijk, aanstekelijk en barst van de leuke details. De game laat je nieuwe en louter positieve dingen voelen. Alleen al vanwege Astro’s Playroom is het doodzonde dat de PlayStation 5 zo schaars is, want ik denk dat meer mensen deze geweldige game goed zouden kunnen gebruiken.