Een bezoekje aan de Elden Ring-fanclub

Brutarius XVI, slager van Grafika en Heerser van het Matrika-gezelschap: Oh hey, kom binnen, kom binnen. Welkom in het clubhuis van de Elden Ring-fanclub. Eerste keer hier?

Johan: Hey bedankt, ja, ik ben hier voor het eerst.  Maar ik ben hier  eigenlijk met een klacht. Ik snap namelijk niets van alle lof voor Elden Ring. De beste game ooit gemaakt? Zijn jullie blind ofzo? 

Brutus: Ah, die kritiek horen we vaker. Ga lekker zitten. Je mag me Brutus noemen. Kopje koffie?

Johan: Graag, met melk als dat kan.

Brutus: Helemaal goed. De koffiezetautomaat staat even verderop, naast de Pilasters van Algi, heersers van de Zwarte Wilgenboom en beschermers van het gebroken land dat verkoolde na de grote oorlog met koningin Marijke.

Johan: Jullie zijn onuitstaanbaar, serieus.

Brutus: Pardon?

Johan: Dit. Dit hele gedoe. Die wartaal net. Jullie Elden Ringers hebben het continu over hoe goed deze game is, maar dan ga ik het spelen, en dan is alles superraar. Zeg gewoon waar ik heen moet of bij wie ik moet zijn. En dan het liefst bij iemand met een normale naam. Gewoon Kees van de Oetelaar.

Brutus: Ik begrijp het. Ik loop wel even met je mee. Komt goed.

Johan: Thanks.

Brutus: Zie je dat ronkende apparaat daar op die heuvel? Dat is onze koffiezetautomaat. Ik markeer ‘m wel even op je mini-map.

Johan: Nice.

Brutus: Nog 30 meter! 

Johan: Uhu. Ik zie 'm al.

Brutus: Het ruikt al naar koffie! Ruik je dat? Dat is nou koffie, Johan! 

Johan: Dat begrij…

Brutus: Hoppa! Daar is-ie, het koffiezetapparaat. Dit apparaat gebruik je om koffie te zetten. Druk op de X-knop om koffie te zetten.

Johan: Verdorie Brutus, rustig aan, ik wilde gewoon koffie.

Brutus: Oh, excuses! Ik dacht dat je die sturing fijn en natuurlijk zou vinden. Je speelt het liefste ‘normale’ games, toch?

Johan: Ja, normale games. Daarom juist. Doe gewoon normaal. Ik heb niemand nodig die me vertelt waar ik heen moet en wat ik moet doen. Dat vertel ik mezelf wel, hardop en letterlijk.

Brutus: Ja, precie-wacht, nee, wacht, wat?

Johan: Nou, ik zeg gewoon hardop tegen mezelf wat ik zou moeten doen.

Brutus: Je, ehm… praat tegen jezelf?

Johan: Nou ja, soort van. Dan zeg ik iets als: “Hmm, die koffiezetautomaat, die zou hier ergens moeten zijn!” En als ik halverwege m’n tocht ben, zeg ik tegen mezelf dat ik halverwege ben. En als ik er eindelijk ben, dan zeg ik: “Ik ben er!” Behalve als de plek waar ik ben een open gebied is. Dan zeg ik: “Maar ik kan ook nog even blijven. Misschien liggen hier nog spullen die ik kan gebruiken.”

Brutus: Kijk, dat bedoel ik dus. Wij bij de Elden Ring-fanclub houden van alle games. Maar niets is zo tof als een game die op een organische manier laat merken waar ik heen kan gaan. Let wel: kán gaan, niet móét gaan. Dat gevoel van avontuur, dat herken je toch wel een beetje, Johan?

Johan: Ik maak me veel zorgen om Jan, de oudste van het dorp. Hij mompelde laatst iets over deze koffie. Over dat deze koffie hem doet denken aan de koffie thuis. Typisch Jan, dat gezeur over ‘thuis’.

Brutus: Wat gebeurt er?

Johan: Niemand weet waar Jan écht vandaan komt. Wat hij ‘thuis’ noemt. Sterker nog, Jan is de enige in het dorp zonder familiestamboom. Maar ja, hij is ook de enige met wie ik overweg kan. Iets aan hem voelt eigen. Hij heeft een warmte over zich. Soms is het alsof we elkaar al jaren kennen. Dus… waarom is hij zo afstandelijk, maar laat hij me ook zo dichtbij komen? Jan is een mysterie. Hij zou uiteindelijk je biologische vader maar zijn, hahaha.

Brutus: …

Johan: Oh, pardon, ik had het tegen mezelf. Ik was bang dat ik een belangrijk detail van het verhaal was vergeten.

Brutus: Johan, ik wil niet overdrijven, maar dit is niet goed. Heb je een hersenschudding? Ben je op je hoofd gevallen?

Johan: Een keer of vijf.

Brutus: Je bent vijf keer op je hoofd gevallen? 

Johan: Vandaag, ja. Het gebeurde net nog, onderweg hierheen. Ik liep de mijn in en vervolgens begon alles te kraken. Voor ik het wist stortte de vloer onder me in. Opeens een hels kabaal. Ik donderde zo de mijnschacht in.

Brutus: Johan, ik ben zo blij dat je nog leeft man!

Johan: Oh nee joh, dat gebeurt ongeveer ieder uur. En het is altijd hetzelfde: de doorgang achter me raakt plots bedekt met grote stenen, waardoor ik niet meer terug kan. Dan kan ik alleen nog maar rechtdoor.

Brutus: Maar dat klinkt levensgevaarlijk?

Johan: Nee, maak je geen zorgen, ik overleef het altijd. Het is vooral irritant, want meestal ben ik nog niet klaar met het verkennen van het vorige gebied. Zoals dat gaat.

Brutus: Het is maar wat je normaal vindt Johan. Maar wat als ik je vertel dat dit in Elden Ring niet kan gebeuren? Bij ons is alles namelijk al ingestort. Dan kan het niet nog een keer instorten.

Johan: Oh. Dat klinkt wel prettig eigenlijk.

Brutus: Johan, ik zeg het je. Het ziet er hier allemaal heel ellendig uit, en ja, je gaat hier continu dood. En ja, soms open je een kist en word je naar de andere kant van de wereld geteleporteerd. Maar uiteindelijk is het ‘t allemaal waard. Deze game is een klassieker. Er is zoveel mysterie, zoveel nuance, er zijn zoveel manieren om te spelen. En die uitzichten… Je weet niet wat art direction is totdat je Elden Ring hebt gespeeld!

Johan: Maar is er genoeg te doen?

Brutus: Er is te veel om te doen.

Johan: Laat me raden: je zwaard kan kapot, waardoor ik duizend zwaarden nodig heb?

Brutus: Sterker nog, Elden Ring kun je uitspelen met je beginwapen.

Johan: Hmm, dat klinkt niet verkeerd. Stel ik heb interesse, wat kost zo’n clublidmaatschap?

Brutus: Je ringvinger, besprenkeld met het bloed van een maagd, een blonde hoofdhaar van koningin Marijke en een stuk heilige boomschors van de Zwarte Wilgenboom.

Johan: Oprecht, jullie Elden Ringers zijn onuitstaanbaar.

Elden Ring is verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series S/X en pc.