Tetris 99 is niet mijn game van het jaar! Door zijn nietsontziende eindbazen krijgt Sekiro die eer. Weet je wat raar is aan Sekiro? Dat ik die game na een half jaar ausruhen weer oppakte en meteen een moeilijke minibaas versloeg. Het zwaardvechten heeft zich blijkbaar genesteld in mijn spiergeheugen. En welverdiend, want Sekiro is gemaakt met dezelfde meedogenloze focus die van spelers wordt vereist. Sekiro is zo’n game die precies de juiste hoeveelheid wortel voorhoudt. Sekiro schreeuwt continu: je kunt dit, ook al lijkt het nu onmogelijk. Ik heb echt intens van die uitdaging genoten.
Enfin, ik schrijf dit artikel niet over Sekiro en dat heeft een goede reden. Ik kon er niet mee leven dat niemand over Tetris 99 wilde schrijven. Dat zegt ook wel wat over dit gamejaar. Ik heb nog nooit zoveel moeite gehad met het samenstellen van een GOTY-lijst voor de podcast. Er waren geen duidelijke uitschieters, maar bovenal was er weinig vernieuwends. Ja, we praten weer over crpg’s, Outer Wilds is een frisse adventuregame en met battle chess zag een nieuw genre het levenslicht, maar verder is het wachten op de nieuwe consoles en de vele titels die naar 2020 zijn uitgesteld.
En dan is er nog dat ene Japanse bedrijf dat systematisch onvoorspelbaar blijft
Nintendo is zo slecht in consistent zijn dat Nintendo soort van avant-garde is. Je zou mij moeiteloos kunnen wijsmaken dat Nintendo in 2020 een Nintendo 64 Mini zonder HDMI-aansluiting gaat aankondigen Ik bedoel: het is 2019 en de Switch is nog steeds nauwelijks een online console. Multiplayergames als Splatoon 2 bevatten matchmaking-foutjes die we kennen uit het tijdperk van de inbelmodem. Om te chatten heb je een app op je telefoon nodig die zó slecht geïntegreerd is dat veel Switch-bezitters niet eens weten dat die app bestaat.
Ja, dat klopt allemaal, maar het is Nintendo, denk je waarschijnlijk. ‘De magie van Nintendo.’ Gelul natuurlijk. Je kunt als bedrijf niet overleven op enkel de hoop dat alles goedkomt of door te teren op je naam. Kijk maar naar Bioware. In de praktijk is Nintendo gewoon een berekend creatief bedrijf dat Japanse normen en waarden hoog in het vaandel heeft staan. Dat verklaart ook Tetris 99. Tetris is een tijdloze GameBoy-klassieker en battle royale-games zijn populair; Nintendo was slim genoeg beide te combineren. Tetris 99 is bovendien simpel in opzet en daarom erg geschikt om te combineren met een online service.
Tot dusver de zakelijke analyse, want dat Tetris 99 daadwerkelijk bestaat en mijn meest gespeelde game van 2019 is, is compleet, compleet, compléét krankzinnig. Laten we wel zijn: ieder bedrijf in de game-industrie wilde in 2019 een puntje van de Fortnite-taart. Iedere uitgever kwam met een battle royale-game met ‘een haakje’. Oh, de haakjes. Geen cirkel, maar een vierkante map! Fortnite, maar zonder het bouwen! Perks! Battle royale in vr! Noem het maar op of mijn mailbox zag het in persberichtvorm langskomen. De battle royale-hypetrein rijdt nog steeds: ook in 2020 verwachten we nog een heleboel soortgelijke modi.
Ik vind het typisch Nintendo om zich aan die strijd tussen allemaal piefpafpoefgames te onttrekken, maar toch de leukste, meest originele game in het genre op te leveren. Bovendien ben ik volledig verliefd op het idee dat iemand Tetris 99 daadwerkelijk gepitcht heeft. Dat iemand bij Nintendo dacht: Fortnite is populair, Tetris was ooit een ding, laten we ze combineren, want het is 2019 en dit is wat de mensen willen. En dat toen iemand dacht: wat een goed idee.
In die zin is Tetris 99 de meest Nintendo-achtige Nintendo-game van de afgelopen tien jaar. Vooral omdat Tetris 99 wel een battle royale-game is, maar niet een die inspringt op de bestaande vraag. Dat zou natuurlijk veel te logisch zijn.
Opmerkingen