Mafia: Definitive Edition vergeleken met het origineel

Dit artikel wordt mede mogelijk gemaakt door 2K Games. Lees hier wat dat betekent.

De nieuwe versie van Mafia draait op dezelfde engine als Mafia 3. Dat is misschien niet de allermooiste game van deze generatie, maar wel eentje met een heel uitgesproken grafische stijl. Dramatische belichting en oog voor details, zoals materialen en stoffen, zijn sfeerbepalend. Bovendien zijn er voor Mafia: Definitive Edition echte acteurs de motion capture-studio ingedoken. Het verschil met het origineel is in de allereerste scène dan ook al gelijk levensgroot.

Het zonlicht buiten steekt fel af bij het donkere interieur van dit bruin café, en in plaats van een emotieloze pasfoto-op-een-houten-klaas zit daar een echt persoon. Maar misschien nog wel belangrijker voor de sfeer is de half losgetrokken stropdas om Tommy’s nek. Meteen is duidelijk: deze man heeft iets te vertellen.

Eenmaal op de straten van Lost Heaven aanbeland, blijft het verschil imposant. Het mag natuurlijk geen verrassing heten dat Mafia: Definitive Edition mooier is, met een grotere kijkafstand en simpelweg meer details. Ook hier zorgt de belichting weer voor een fraai plaatje. Kleuren spatten van het scherm af, zonder oververzadigd te zijn.

Maar let ook eens op de andere details. De weg is breder en er is op deze plek nu een stoep, waardoor de straat levendiger oogt en het makkelijker is om te navigeren nu er meer verkeer op de weg is. Het zijn kleine, maar slimme aanpassingen om de game modern aan te laten voelen.

Ach, de race. Wat moeten we hier nu over zeggen? Nou ja, wederom springt de belichting in het oog, alsook de schitteringen in de glimmende rode sportwagen, maar interessanter is dat je nu maar drie rondjes hoeft te rijden in plaats van vijf. Drie rondjes volbrengen zonder al te grote ongelukken is al uitdagend genoeg!

Valse herinneringen tot leven wekken

Mafia: Definitive Edition balanceert heel knap tussen nieuw en oud. Hoewel alles opnieuw is gemaakt en opgenomen, zijn sommige shots toch bijna exact hetzelfde gebleven. De game speelt met je herinneringen: herinneringen zijn bijna altijd mooier dan de realiteit destijds was, dus Mafia: Definitive Edition is ongeveer zo mooi als Mafia in je herinneringen. Snap je het nog? Nee? Kijk dan eens naar het volgende voorbeeld.

Dit is geen ander shot in dezelfde scène, nee, het is exact hetzelfde moment. Het camerastandpunt is filmischer en de houding van Tommy natuurlijker. Zijn pose in de oorspronkelijke game oogt eerlijk gezegd oncomfortabel, maar met die gekruiste benen staat hij sowieso niet paraat, nog even los van de clipping van z’n benen. In de Definitive Edition oogt hij óók ontspannen en rookt hij relaxt een sigaretje, maar staat hij meer klaar voor als het fout gaat – wat het natuurlijk ook gaat, welgeteld drie seconden na het nemen van de screenshot.

De volgende scène is hier ook een mooi voorbeeld van. Let op hoe de vier bad guys in het origineel exact dezelfde lichaamshouding hebben terwijl ze expressieloos hun wapens leegschieten. Het is gewoon vier keer hetzelfde poppetje met een ander gezicht. Dan de vier maffiosi in de Definitive Edition: allemaal anders gekleed, allemaal een andere houding en allemaal een eigen smug face.

Mafia: Definitive Edition is als herinterpretatie zeker geslaagd. De klassieke versie en de nieuwe editie zijn zichtbaar uit hetzelfde hout gesneden, maar Hangar 13 doet op het gebied van belichting, gezichtsanimaties en details in lichaamshoudingen en materialen dingen die Illusion Softworks achttien jaar geleden simpelweg niet kon. Mafia: Definitive Edition is als totaalproduct heus niet perfect, maar voor wie warme herinneringen aan het origineel koestert is dit eigenlijk wel een aanbod dat je niet kan weigeren.

De screenshots van Mafia: Definitive Edition zijn gemaakt op een PS4 Pro met HDR ingeschakeld.