Vr Vrijdag: Waarom de potentie van virtual reality nog niet volledig wordt benut

Voor wie de demo niet kent: je begint in een soort cyberpunk-camper die vol ligt met retro-futuristische technologie: crt-schermen, een soort printer, videobanden… En op het bureau voor je ligt een ding dat op R.O.B. lijkt, de NES-robot. Het robotje heeft een open klep op zijn hoofd en je krijgt de instructie dat dicht te duwen met je virtuele hand. Doe je dat, dan komt het robotje tot leven en deinst het geschrokken naar achteren. Schuchter zwaait het naar je, en als je terugzwaait komt hij weer dichterbij.

Eenmaal kennisgemaakt biedt de robot je een aantal diskettes aan die je in een 3d-printer mag stoppen. Elke diskette genereert een nieuw stuk speelgoed waar je mee kunt rommelen: vlinders, een pijltjespistool, opwindbaar vuurwerk en nog zo het een en ander. De camper zelf is haast fotorealistisch en je kan een heel aangenaam uurtje doorbrengen in deze bijna niet van echt te onderscheiden fantasie. Er is zoveel oog voor detail en zo’n sterk gevoel van ‘aanwezigheid’ dat je vergeet dat het niet echt is. Het is het soort vr-omgeving dat je ziet in sciencefictionfilms.

Nog niet werkelijkheid

Dergelijke omgevingen zijn helaas nog zeldzaam in vr, zelfs na vijf lange jaren. Ja, er zijn allerlei virtuele omgevingen om te verkennen, en wie een Oculus Rift of Quest aan zijn pc heeft hangen, kan in Oculus Home (of Steam Home) een soortgelijk huisje met allerlei interactieve speeltjes bewonen. Maar het voelt alsof we nog steeds niet het niveau van inleving en doorleefdheid hebben bereikt dat die robotdemo al toonde.

Wat natuurlijk erg jammer is, omdat een volwaardige versie van een volledig gerealiseerde virtuele ruime uiteindelijk zoveel mogelijkheden biedt. Een eigen plek om vrienden uit te nodigen, schermen die je kan gebruiken voor games, productiviteit en social media. Alle mogelijkheden van een smartphone en een pc gevisualiseerd in een omgeving die je zelf inricht en gebruikt zoals jij dat wil.

Versplintering

Dat dit hele idee nog in de kinderschoenen staat, komt deels door de versplintering van de markt. Er is niet zoiets als een vr-standaard voor virtuele voorwerpen. Daarmee bedoel ik: hoe geweldig zou het zijn als je virtuele gebruiksvoorwerpen zou kunnen kopen, net zoals je apps koopt in de Google Play store of Apple App Store? Communicatie-apps, speeltjes, omgevingen, noem maar op. Natuurlijk kun je nu al apps op je Quest (of je pc) installeren en die gebruiken, maar dat is eigenlijk allemaal nog enorm omslachtig en ouderwets. Je laadt de Netflix-app om een filmpje te kijken. Je start even Table Tennis op voor een potje pingpong. Er is geen eenheid, geen interface, geen vr-igheid in de manier waarop je functionaliteit en apps kan integreren in je eigen wereldje.

Nu heeft Oculus Home op de pc al wel de mogelijkheid om vr-spellen te visualiseren in de vorm van cartridges die je op kan pakken en in een virtuele spelcomputer kan steken, maar daar blijft het vervolgens bij. Er is geen enkele verdere integratie of een verbetering van je vr thuisomgeving die gelinkt is aan je apps.

Wat ik zou willen zien is dat vr-ontwikkelaars niet alleen nadenken over afgesloten apps zoals games, maar ook over manieren om je ervaring in vr te verbeteren net zoals apps op je telefoon dat doen. Een Twitter-app bijvoorbeeld, die je kan downloaden en dan in vr kan oproepen waar je ook bent. Of voorwerpen die daadwerkelijk naadloos iets aan je thuisomgeving toevoegen, zoals een tafeltennistafel, een portaal naar een chatomgeving of een deur naar je eigen, naar smaak ontworpen filmzaal. Het wordt echt hoog tijd dat vr zichzelf bevrijdt van de ouderwetse ‘start een app, alles wordt zwart’ manier van ervaren.

Eigen platform

Nu heeft Facebook/Oculus inmiddels al het ‘Infinite Office’ aangekondigd, waarbij je met je Quest en een bluetoothtoetsenbord allerlei werktaken kan uitvoeren. Dat klinkt als een interessant experiment, maar is bij lange na niet de verwezenlijking van wat vr zou moeten zijn: een echt eigen platform waarbij de kracht van een haast eindelijke virtuele ruimte wordt gebundeld met de kracht van apps en communicatie.

De camper waar ik in het begin over schreef voelde als rondkijken in een modelwoning. Alsof je even in een showroom mag kijken waar het ooit naartoe kan gaan. We zijn nu vijf jaar verder. Ik wil eindelijk een echte volwaardige vr-woning betreden.