Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik begin een beetje Star Wars-moe te worden. Als jonge knul groeide ik op met de prequel-trilogie, die inmiddels zelfs onder doorgewinterde fans een soort van cultstatus heeft verworven. Vanaf mijn eerste kennismaking met de franchise rond de millenniumwisseling volgde ik zo’n beetje alles op de voet. Van de prequels naar de oorspronkelijke trilogie, de Lego-games, klassiekers als Jedi Outcast en natuurlijk het meesterlijke Battlefront 2 en Knights of the Old Republic. Ieder stukje media had z’n eigen creatieve visie en de daarbij horende charmes.
Ook in het tijdperk na de prequels zat ik aan de buis gekluisterd dankzij animatieserie The Clone Wars. Dit gaf hoognodige diepgang aan de titulaire oorlog waarover zo hoog van de toren werd geblazen tijdens de prequels, maar die tussen de tweede en derde film eigenlijk compleet werd geskipt.
Toen Disney in 2012 zijn portemonnee in de strijd gooide en de hele bende overnam, begon mijn interesse langzaam maar zeker te kelderen. Tuurlijk, onder het regime van het huis van Mickey Mouse zijn er nog genoeg vette projecten uitgekomen in de vorm van Rogue One, Andor en de eerste seizoenen van The Mandalorian, maar vooral de laatste jaren begon de uitputtingsslag pas echt.
Meer, meer, meer!
Want hoewel The Mandalorian een uitstekend startschot gaf voor het live-action-serie-tijdperk van Star Wars, ging Disney daarna helemaal los met een stortvloed aan korte series met matige tot ronduit slechte zijverhalen. Ik hield het simpelweg niet meer bij en liet mijn Star Wars-hartje in deze tijd vooral sneller kloppen met Star Wars Jedi: Fallen Order en Survivor, twee uitstekende games die me nog lang bij zullen blijven, zowel op het gebied van gameplay als verhaal.
Toch maakte ik de afgelopen maanden de slechte keuze om een inhaalslag te maken, terwijl ik stiekem wel wist dat bepaalde series de moeite totaal niet waard waren. Iedere minuut dat mijn tv aanstond om een serie of film te kijken, was het Star Wars dat de klok sloeg en zelfs nu ben ik nog niet helemaal bij, omdat The Acolyte en Tales of the Empire nog steeds onaangeraakt op mijn aanbevelingen pagina blijven prijken. En net nu ik mijn Star Wars-backlog eindelijk weer een beetje bij heb gewerkt, lonkt het volgende, massale project alweer aan de horizon.
Is Nix wat het lijkt?
Vanaf het moment dat Star Wars Outlaws werd onthuld, wist ik mijn verwachtingen na verschillende teleurstellende series dan ook goed in toom te houden. Tuurlijk was ik als Star Wars-fanaat geïntrigeerd om vrijuit te kunnen banjeren door verschillende bekende en onbekende planeten en als smokkelaar à la Han Solo klusjes op te knappen in een sterrenstelsel hier ver, ver vandaan. Maar vanwege de matige ervaringen van de afgelopen maanden en het onvermijdelijke Ubisoft-sausje dat over Outlaws wordt gegoten, hield een gezonde dosis huivering me in de greep.
In zijn preview omschreef Simon vervolgens precies waar ik voornamelijk voor vreesde: de game doet een plasje over zo’n beetje ieder aspect dat je ooit in een openwereldgame hebt gezien, maar beheerst geen van deze aspecten tot in de puntjes. Deze constatering gaf me meteen flashbacks naar Assassin’s Creed Valhalla, Far Cry en zelfs het recente Assassin’s Creed Mirage. In laatstgenoemde game lag de focus juist wél op het sluipen, maar was dit aspect op een dusdanig simpele manier uitgewerkt dat vijanden eerder aanvoelen als kanonnenvoer in plaats van wachters die al hun slinkse trucjes in de strijd gooien om die meester-assassin op te sporen en aan banden te leggen.
Ik zie me dus al helemaal voor me hoe Star Wars Outlaws ten onder kan gaan aan de bekende sleur die Ubisoft-games vaker wel dan niet met zich meebrengen. En zelfs als Kay Vess als een soort Sam Fisher door het leven zou gaan en de focus dus vooral zou liggen op het geruisloos binnensluipen van een basis van de Empire, dan nog wordt mijn argwaan niet gerustgesteld. Want nota bene met Assassin’s Creed, het paradepaardje van Ubisoft, wist het bedrijf het allerbelangrijkste element van die franchise naar mijn mening niet echt lekker over te brengen.
Toch echt Star Wars
Maar potverdikkie, met één aspect zit het sowieso goed als mijn ogen me niet in de steek laten: het sfeertje in Star Wars Outlaws. De omgevingen, de personages, de persoonlijkheid van Kay Vess: alles schreeuwt gewoon Star Wars! En dat is precies waarom mijn bovenstaande vrees langzaam maar zeker omgezet wordt tot enthousiasme. De gameplay mag namelijk best een beetje repetitief of ongeïnspireerd zijn, want als ik die gameplay mag bedrijven in een magische wereld vol Star Wars-ambiance, maakt dat een hele hoop goed.
De setting tussen de vijfde en zesde film, waarin de Empire zijn hoogtijdagen beleeft en criminele organisaties kunnen floreren, draagt hier enorm aan bij. Want hoewel de vijanden ook in deze game waarschijnlijk te dom zijn om hun helm goed op hun kop te zetten en een blaster aan het juiste eind vast te houden, zijn ze dat in de films en series ook. En die repetitieve klusjes die ik straks kan opknappen? Dat doe ik dit keer voor freakin’ Jabba the Hutt, het Pyke Syndicate of Crimson Dawn en dat brengt hopelijk net even die extra lading die voor mij normaal ontbreekt in een Ubisoft-titel.
A New Hope
Het geeft mij goede hoop dat de naam Star Wars er nog steeds voor kan zorgen dat een matige game voor mij persoonlijk kan worden omgetoverd tot een matige game die in ieder geval vermakelijk is. Niet ieder dialoog hoeft zo hoogstaand te zijn als in Red Dead Redemption 2, als de setting zich maar leent voor een quirky gesprek dat je voor je kiezen krijgt. En precies dat doet Star Wars. En wie weet tilt niet alleen de naam Star Wars, maar ook de inspanningen van ontwikkelaar Massive, waar ik toch best veel vertrouwen in heb, deze game wel naar hogere hoogtes.
Ik blijf voor nu dus teren op mijn hernieuwde enthousiasme van de afgelopen weken en wacht met een haviksoog af wat de game gaat doen, want net zoals bij Disney, zit er ook bij Ubisoft hier en daar een echt pareltje tussen. En als dat pareltje nou net Star Wars Outlaws is, dan zit hier een levenslange fan, net zoals vroeger tijdens de het koekeloeren naar de prequels, met dezelfde verwondering naar zijn beeldscherm te turen. Alleen mag hij dit keer zelf bepalen hoe het verhaal in dit iconische universum zich ontvouwt!
Opmerkingen