
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1654257644573_y7tna84uxza"> <p>Het is niet dat ik nooit heb geprobeerd om andere soorten games te spelen. In de kast links van mij staan een hoop doosjes die niet in de bovengenoemde genres passen. Zo zie ik No Man’s Sky, Sekiro en Nier: Automata samen op een plankje staan, allemaal onder een dikke laag stof. Elk van deze games heeft het tot mijn console gehaald, maar is daar niet lang ingebleven. De reden hiervoor is simpel: ik besloot al snel dat deze titels ‘niet mijn soort game’ waren. En hoewel er niks mis is met een game wegleggen, kwam ik er achter dat ik met deze instelling een hoop heb gemist.</p><p>Mijn wake-up call was, geloof het of niet, de 2019-editie van Call of Duty: Modern Warfare. Mijn vrienden hebben samen letterlijk jaren aan speeltijd in het origineel gestoken, dus het was ook niet gek dat sommigen van hen uit nostalgie terugkeerden naar het nieuwste deel. Zo ook mijn goede vriend Tijn, die in de kroeg maar niet op leek te kunnen houden over hoe lekker het wegspeelde en hoe goed de Hardcore-modus is. Mijn vrienden zijn in de loop der tijd een stuk minder gaan gamen, dus toen Tijn voorstelde dat we samen konden spelen ging ik meteen akkoord. Ondanks mijn lichte afkeer voor dit soort shooters heb ik de game de volgende dag nog in huis gehaald.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1654257687218_ps2q7i7aq4d"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-684415"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/684415/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1654257704872_krtuxu9g95">Een persoonlijke renaissance</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1654257706676_5dwzvpbcjri"> <p>Tijn en ik hebben slechts een handvol potten samen gespeeld en de Hardcore-modus heb ik nooit aangeraakt. Maar mijn PlayStation vertelt me dat ik maar liefst 252 uur in Modern Warfare heb gestoken. Dat ging in het begin niet van harte, zo kan ik je vertellen. Ik had al jaren geen shooter aangeraakt en kon in het begin absoluut niet mee. Een teamgenoot verwoordde het indertijd perfect: ‘This guy’s aim is so bad, he could miss water if he fell out of a boat.’ Hij had geen ongelijk. Maar ergens tussen de vele potjes in de Shoot the Ship-playlist en het constante gevecht op de toren van de Rust-map begon er iets te veranderen. Ik ontdekte loadouts die voor mij werkten, kreeg zowaar een positieve K/D ratio en kon doorgaans niet wachten op een vrij uurtje zodat ik soldaatje kon gaan spelen.</p><p>Toch was ik nog steeds niet helemaal om. Het zaadje was geplant, maar het kwam pas echt tot bloei toen ik een paar maanden geleden Apex Legends begon te spelen. De game was inmiddels al meer dan een jaar uit, maar nog steeds ongekend populair. Via oud PU-redacteur Simon belandde ik in een potje knallen met hem en zijn vriend ‘Hundredss’. Ik was op slag verliefd op de chaos, het geschreeuw en de gameplay. Ik dacht altijd dat het battle royale-genre niet aan mij besteed was (je wil toch gewoon minimaal de helft van de tijd iets winnen?), maar na het derde potje wilde ik niets anders meer. </p><p>Inmiddels weet ik dat de map waar ik ooit op begon een van de slechtste uit de hele game is, ‘Hundredsss’ gewoon Thomas is en heb ik een tatoeage van een personage uit Apex Legends. De Apex Legends-groepsapp, met helden noxor1ous en ErkelSmerkel, gaat dagelijks af met daarin de boodschap ‘pew?’ of een update over het wel en wee van groepsmascotte TheKing77nl. Apex Legends liet me niet alleen zien dat er veel meer soorten games zijn waar ik van kan houden, maar bracht toevallig ook nog een paar vrienden met zich mee. Goud.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="rs-1654258085227_c4gvoqyonyh"><div style="width:100%;height:0px;position:relative;padding-bottom:56.250%;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" src="https://streamable.com/e/9wc2ut" style="width:100%;height:100%;position:absolute;left:0px;top:0px;overflow:hidden;" width="100%"></iframe></div></div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1654258107985_o1u8a6v6kz">Doorzetten of wegleggen?</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1654258112025_ospm2m639tc"> <p>Soms gaat het zo vanzelf als bij Apex Legends. Pareltjes zoals Abzu, Spider-Man en Guardians of the Galaxy waren voorbij voordat ik het wist. Maar soms kost het ook even moeite. Control en Ghostrunner zijn games waar ik mezelf soms toe moest zetten. In het geval van Control ben ik daar enorm blij mee. Ondanks dat de gameplay redelijk eentonig bleek, waren het verhaal en met name de sfeer zo bijzonder dat ik blij ben dat ik de bizarre eindstreep heb gehaald. Er zijn nu eenmaal games die als een net iets te sterke cocktail zijn: de eerste slok is wat lastig, maar als je daar eenmaal aan went is het glas zo leeg.</p><p>Ghostrunner bleek een ander verhaal. Op papier is het een game die een aantal dingen combineert die ik individueel leuk vind, maar na een aantal keer mezelf ertoe zetten om ‘even een leveltje’ te spelen, werd het me duidelijk dat het simpelweg niet klikt tussen ons. Toch heb ik het altijd lastig gevonden om een game weg te leggen. Ik besef me dat dit vreemd klinkt, aangezien ik aan het begin van deze column nog bekende dat ik een aantal games niet heb uitgespeeld. Toch heb ik geleerd dat precies daar de kunst zit: weten wanneer je een game weg moet leggen. Ik denk dat het gedwongen uitspelen van games een van de redenen is geweest waarom ik uiteindelijk maar een aantal genres speelde. Dit gaf zo’n nare nasmaak dat ik alleen maar games in huis haalde waarvan ik nagenoeg zeker wist dat ik ervan zou genieten. Zonde, want er blijkt zoveel meer te zijn.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1654258120936_bfgk818z6cw"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-684419"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/684419/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1654258155107_mdsjian21f9">Een nieuw tijdperk</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1654258159035_40lva3thsp3"> <p>Ondanks dat ik nu uit veel meer games kan en wil kiezen, brengt de ontwikkeling van de afgelopen jaren ook wat vragen met zich mee. Wanneer moet ik een game nu wel wegleggen en wanneer niet? En wat nu als iedereen lovend is, maar ik niet? Ik denk dat het antwoord simpeler is dan ik voorheen altijd dacht. Als ik er geen plezier aan beleef, dan is dat genoeg reden om niet verder te spelen. Té snel opgeven is ook zonde, maar als ik na drie keer spelen nog niks voel is het tijd om verder te gaan. </p><p>Daar komt bij dat het spelen van een grotere diversiteit aan games me helpt om beter te bepalen wat ik leuk vind. Onlangs kocht ik Sifu en merkte ik dat ik er niet meteen helemaal in zat. Maar dankzij Hades weet ik dat constant overnieuw beginnen niet saai hoeft te zijn en zie ik net als in Apex de beloning in het tot in perfectie uitvoeren van de vaardigheden van je personage. Het zijn deze dingen waardoor ik toch doorspeel om te kijken of we niet alsnog klikken. </p><p>Of dat ook echt gaat gebeuren is nog maar de vraag. Maar ik zie de tijd die ik er in stop niet langer als verloren. Als ik terugkijk naar de kast links van mij heb ik geen spijt dat ik No Man’s Sky heb weggelegd, maar ik heb me goed vermaakt in de uren dat ik het wel speelde. Nier zal het nooit worden voor mij, daar zijn we te anders voor. Maar Sekiro? Die heb ik opnieuw opgepakt en is de eerste (en waarschijnlijk de laatste) FromSoftware-game die ik ooit uit heb gespeeld. Ik heb zoveel meer bijzondere werelden, verhalen en ervaringen gehad, omdat ik verder ben gaan kijken dan m’n comfortzone. En ik kan je zeggen: mijn wereld is er een stuk groter van geworden. Wie had dat gedacht?</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1654258357773_aujrjl1hhe7"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-684422"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/684422/?width=498&amp;crop=center" width="498"/> </figure> </div> </div>
</div>
</content>
</article>


Je doet jezelf tekort als je alleen games in je comfortzone speelt

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links