The Impending Blindness of Billie Scott - Dunke
Geschreven en getekend door Zoe Thorogood.
Misschien is het wel een universele ervaring: de angst dat je plotseling een van je zintuigen verliest. Niet meer kunnen horen, proeven, ruiken en zelfs zien. Voor Billie Scott is laatstgenoemde niet alleen een angst, maar de keiharde werkelijkheid.
Billie is een soort kluizenaar, die dag en nacht bezig is met het maken van kunst. Vlak voordat ze begint met het maken van nieuwe stukken voor haar eerste galerij, slaat het noodlot toe, en begint haar zicht steeds slechter te worden. Wat volgt is een soort race tegen de klok, waarin Billie op reis gaat om inspiratie op te doen voor haar nieuwe werken, terwijl ze steeds minder van de wereld kan zien.
Grappig genoeg is dat ook juist wat Billie’s ogen openen. Wie genoten heeft van de film Sound of Metal kan van The Impending Blindness of Billie Scott een vergelijkbare ervaring verwachten. Dit is Thorogoods eerste solo-werk, en hoewel het autobiografische It’s Lonely at the Centre of the Earth – ook van Thorogood - een van mijn favoriete graphic novels ooit is, verdient Billie Scott ook wat liefde.
Het boek zet op een ontzettend krachtige manier neer hoe het is om iets te verliezen wat zo belangrijk voor je is, en dat vlak voordat al je dromen uitkomen. Gezien mijn grootste doel in het leven dit jaar uit is gekomen (voor PU werken), zet dit boek wel even in perspectief hoe speciaal dat eigenlijk is. En hoe verdraaid cliché het ook eigenlijk klinkt: dat je van elke dag iets moet maken.
Supergirl: Woman of Tomorrow - Dunke
Schrijver: Tom King
Artist: Bilquis Evely
Eerder dit jaar schreef ik al uitgebreid over waarom ik zo ongezond veel zin heb in James Gunns Superman-film, maar na het lezen van Supergirl: Woman of Tomorrow is mijn hypeniveau voor die adaptatie minstens even hoog. Millie Alcock gaat namelijk Kara Zor-El, Superman’s nicht, spelen in de film, die dezelfde naam als deze comic draagt en het verhaal op een nieuwe manier moet vertellen.
We volgen Supergirl vanuit de ogen van een nieuw personage, Ruthye Marye Knoll, die zint op wraak tegenover Krem. De beste man heeft Ruthye’s familie vermoord, en het jonge meisje is vastberaden om hem een vergelijkbaar lot te verschaffen. Supergirl, die op dit moment nogal onzeker is over haar plaats in het universum, vergezelt de jongedame in een avontuur dat hen meesleept door het halve universum.
Supergirl: Woman of Tomorrow is gestructureerd als een soort buitenaardse sci-fi-western. Het is een episch verhaal dat belangrijke maatschappelijke thema’s aanhaalt, maar nooit de persoonlijke kern van zijn personages uit het oog verliest. Zowel de mooie als de belangrijke aspecten van heldendom worden uitgelicht, maar ook hoe verwachtingen en een constante barrage aan ellende zelfs ogenschijnlijk onverwoestbare mensen afbreken. Bilquis Evely’s tekeningen geven iedere blik van ieder personage een eigen verhaal, en Tom Kings schrijfwerk is zowel mysterieus als meeslepend. Ik heb Woman of Tomorrow meerdere keren weg moeten leggen, puur om even te verwerken wat ik zojuist had gelezen.
Ultimate Spider-Man - Jacco
Schrijver: Jonathan Hickman
Artist: Marco Checchetto
Bij het zien van Hickmans naam krijg ik in tegenstelling tot veel fans een beetje de kriebels. Zijn werk ligt ten grondslag aan een aantal van Marvels meest succesvolle comicverhalen, maar vaak moet je een notitieboekje en Wikipedia erbij houden om het allemaal te doorgronden. Daarom is Ultimate Spider-Man zo’n verfrissende reeks. Het is een nieuw universum waarin alles nog lekker simpel is, een beetje zoals Insomniac Games zijn eigen, kleine universum heeft gebouwd.
Voor als je het niet weet: het Ultimate-universum is Marvels excuus om alternatieve tijdlijnen te behandelen. Miles Morales is bijvoorbeeld afkomstig uit een eerdere versie van universum, voordat hij werd opgenomen in het vooraanstaande universum. In dit geval woont een al oudere Peter Parker met zijn gezin in een wereld waar, met opzet, nooit superhelden zijn verschenen. Na een mysterieuze boodschap en een vreemd cadeau komt daar verandering in, en is Ultimate Spider-Man geboren.
Wat je vooral moet weten is dat het allemaal nog kleinschalig en onverwachts is. Peters relatie met Green Goblin zit bijvoorbeeld iets anders in elkaar dan je gewend bent, al blijft dat spanningsveld aanwezig. Ook werkt het duidelijk toe naar een grotere confrontatie met de andere Ultimates, maar verder kun je het prima lezen als alledaagse Spidey-comic waarin Peter worstelt met zijn identiteit. Dunke wees me er wel op dat de meest luchtige Spider-Man-verhalen opeens kunnen omslaan in een tragedie, dus ik houd m’n hart vast voor deze gelukkige Peter en MJ.
Star Wars: The Screaming Citadel - Dunke
Schrijvers: Kieron Gillen, Jason Aaron
Artists: Andrea Broccardo, Salvador Larroca
Om heel eerlijk te zijn speel ik met deze een klein beetje vals, omdat ik dit verhaal eigenlijk ieder jaar wel een paar keer lees. Maar een team-up tussen de legendarische Luke Skywalker en de door comicfans geliefde Doctor Aphra moet ik gewoon benoemen. Veel niet-comiclezende Star Wars-fans kennen laatstgenoemde waarschijnlijk niet, dus de korte uitleg is: Doctor Chelli Aphra is Indiana Jones met een moreel kompas dat meer naar de grijze - en winstgevende - gebieden wijst.
Na het opblazen van de Death Star en voor de Battle of Hoth in Episode 5 belooft de archeologe Luke dat hij een sterkere Jedi wordt als hij meegaat naar de planeet van een soort magische koningin, die maar één keer per jaar gasten ontvangt en hen een ‘geschenk’ geeft. Wat volgt is een van de meest Dungeons and Dragons-achtige Star Wars-verhalen die ik ooit heb gelezen, vol met gestoorde aliens, nieuwe magie en een algemene Dark Fantasy-sfeer die toch perfect aansluit bij wat we van Star Wars kennen en het universum op unieke manieren uitbreidt.
Transformers - Jacco
Geschreven en getekend door: Daniel Warren Johnson
Velen kijken met weemoed terug op de oude Transformers-serie, die blijkbaar de shit was. Ik kwam echter pas bij de franchise kijken toen Micheal Bay er een ultra-Amerikaanse blockbuster-reeks met Megan Fox van maakte - en ik vond het ge-wel-dig. Erop terugkijkend besef ik dat het eigenlijk de afvoerput van de actiefilms is, maar de herinnering aan vechtende imposante robots blijft. Geen game, serie of film wist tot op heden datzelfde gevoel bij me op te wekken (ik heb Transformers One nog niet gezien), tot ik dit jaar compleet werd weggeblazen door de comicreboot van Daniel Warren Johnson.
Dat terwijl het verhaal, dat vooral de tieners Spike en Carly volgt, zich op de menselijke kant van de robots richt. De Autobots en Decepticons zijn al vechtend op onze aardbol neergestort met hun gigantische ruimteschip, en rapen zichzelf letterlijk bij elkaar om Energon te vinden en weer te vertrekken. Zowel qua thema als weergave geeft het uitstekend het contrast tussen mens en machine weer. In één scène trapt Optimus Prime met zijn gigantische stalen voeten per ongeluk een hert dood, om het lichaam daarna op te pakken en er droevig naar te kijken. Hij beseft - en daarmee jij als lezer - dat het leven op Aarde zó fragiel is.
Transformers houdt zich dan ook niet in als het op tragische ongevallen aankomt. De dreiging van Decepticons wordt eens te meer duidelijk wanneer ze mensen letterlijk uit elkaar trekken en ze de stuipen op het lijf jagen. Bijkomende actie is daarbij zinderend bruut getekend, met volledige spreads die niets minder dan kunstwerken zijn. De art heeft een speels randje, met felle kleuren en dikke zwarte lijnen, maar weet door het gevoel van schaal en groot opgespoten graffititeksten gevechten een zekere lading te geven die ik - jawel - voor het laatst beleefde tijdens de Michael Bay-films. Fenomenaal, ga het lezen.
Alles van Gwenpool - Dunke
Schrijvers: Christopher Hastings, Leah Williams
Artists: Gurihiru, David Baldeón
Ik steek al geruime tijd bijna geen uren meer in Fortnite, maar met een Marvel-seizoen kijk ik in ieder geval met een schuin oog mee. Zeker wanneer een minder bekend personage als Gwenpool ineens op de voorgrond verschijnt is dat opmerkelijk. Hoog tijd om de comics in te duiken, dus.
Eigenlijk is dat gewoon een flauwe grap, want dat is praktisch gezien wat Gwenpool zelf ook doet. Gwendolyn Poole is namelijk een persoon zoals als jij en ik. Dat wil zeggen: een persoon uit de ‘echte’ wereld. Het is iemand die Spider-Man-comics leest, hier en daar een Howard the Duck-referentie wel kan waarderen en net als ik simpelweg geobsedeerd is door de kleurrijke verhalen en tekeningen die comics kunnen bieden. Oh, en dit personage heeft trouwens helemaal niets te maken met Gwen Stacy.
Dat concept maakt van Gwenpool een ontzettend intrigerend personage. De manier waarop ze haar kennis van de comicwereld toepast is natuurlijk absurd meta, wat ook terugkomt in de creatieve wijzen waarop de tekeningen worden gebruikt. Door de lakse manier waarop ze met levens omgaat - het zijn immers toch maar tekeningen - is het je vergeven als je al snel de vergelijking met Deadpool maakt. Hoezeer Gwen het daar zelf niet mee eens is. Gwenpools grote missie gedurende haar twee runs - The Unbelievable Gwenpool en Gwenpool Strikes Back - is dan ook vooral om relevant te blijven in de ogen van uitgeverij Marvel Comics. Want tsja, als je niet meer in de comics verschijnt, leef je dan eigenlijk wel in het Marvel-universum?
Voor het grootste gedeelte is de sfeer van Gwenpool luchtig, maar uiteindelijk gaan de runs ook in op een aantal serieuze thema’s. Want waarom spendeert een tienermeisje uit onze wereld ineens de rest van haar leven als een bijna sociopatische huurmoordenaar in een stripboek? Als iemand voor wie comics al jarenlang een belangrijke vorm van escapisme zijn gebleken, wist de reeks een gevoelige snaar te raken. Maar zelfs zonder dat aspect zijn de Gwenpool-comics absolute aanraders.
Invincible Iron Man - Jacco
Schrijver: Gerry Duggan
Artist: Kael Ngu
Dit jaar deed ik de zoveelste poging om in het inmiddels voorgaande X-Men tijdperk te duiken, nadat ik ooit behoorlijk onder de indruk was van House of X en Powers of X. Maar het was te veel om bij te houden, en toch net iets te ingewikkeld - precies wat ik niet kan uitstaan aan Marvel-comics. Gelukkig was daar Invincible Iron Man, dat de perfecte X-Man tie-in bleek te zijn.
In dit verhaal is de almachtige Tony Stark namelijk alles kwijtgeraakt na een vijandige overname. Tot overmaat van ramp wordt zijn Stark-technologie gebruikt om Sentinels te bouwen, gigantische robots die jagen op mutanten. Je moet je een beetje inlezen in wat voor bloedbad er op dat moment plaatsvindt bij de X-Men - dat is hoe ik deze serie ontdekte - maar dat geeft het verhaal extra veel lading. Je hebt niet het gevoel een spin-off te lezen, maar een waardevol onderdeel van het X-Men-verhaal.
Verder is het ook gewoon een goed Iron Man-verhaal, dat Tony dwingt terug te gaan naar de tekentafel omdat al zijn technologie is afgenomen. Hij kan alleen maar toekijken hoe zijn technologie wordt gebruikt om mutanten uit te roeien. Zeker zijn afhankelijkheid van Emma Frost - en zelfs een vrij vluchtige romance - dwingt de held zijn ego opzij te zetten voor een hoger doel. Dat is hoe ik superhelden het liefst zie.
Heb je nog tips?
Goed, dit is natuurlijk lang geen volledige lijst van de beste comics van 2024, maar dat was ook niet de bedoeling. Laat dus vooral weten als jij nog iets leuks hebt gelezen, dan weten we tenminste zeker dat Dunke en Jacco elkaar door de grote stapel boeken elkaar niet meer kunnen zien op de redactie.
Opmerkingen