
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="411a219b-5e35-4f8c-88ce-c06b15ed613a"><p>We doen het elke dag, doelen stellen. Misschien wil je vandaag eindelijk weer beginnen met flossen, je computer schoonmaken of leren jongleren. Zelf moet ik dit artikel afschrijven, karton weggooien, mijn blaas legen en daarna Magnamalo verslaan in Monster Hunter: Rise. Doelen zijn belangrijk, want zonder zou je de dag niet doorkomen. Daarom is het nodig om soms stil te staan bij een succesvol voltooid doel, en ons in deze voldoening te wanen.</p><p>De voldoening is namelijk waar ons brein op voortleeft. Dat gevoel wanneer je eindelijk kan plassen na een half uur snelweg zonder tankstations? Niks meer dan een dopamine-receptor die ons vertelt het doel bereikt te hebben. Des te langer het ongenoegen voorafgaand het bereikte doel, des te beter het gevoel dat je krijgt wanneer je het bereikt. En voor ons gamers? Doelen behalen zit in ons dna!</p><p>Weet je nog die ene spectaculaire teamwipe? Of het 100 procent uitspelen van Dark Souls. Of de eerste succesvol doorlopen Pokémon League. Wij gamers geven bloed, zweet en tranen om dat soort doelen te bereiken. Onze dopamine ontvangen we doormiddel van PlayStation trophies die we vervolgens vol trots tentoonstellen op onze digitale mantel. Welke mooie achievements er op de mantel van de redactie staan? Dat lees je hier.</p><h3>De mooiste in-game prestatie van Martin</h3><p>M'n mooiste in-game achievement is niet een van die tientallen fraaie wins in Apex, of een complete teamwipe in Counter-Strike 1.3 met een pistool. Maar ik denk dat 't die ene keer was dat Cody en ondergetekende een kroontje haalde in Fall Guys, terwijl we de game bestuurden met ovenwanten aan. Een kroon halen in Fall Guys is al best lastig, maar probeer het maar eens met ovenwanten om je knuisten.</p><p><iframe allowfullscreen="true" frameborder="0" height="371" scrolling="no" src="https://clips.twitch.tv/embed?clip=ShortAwkwardRaisinMVGame&amp;parent=pu.nl" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe> </p><h3>De mooiste in-game prestatie van Jacco</h3><p>Grappig dit. Probeer mijn grootste gameprestatie te bedenken, komt er niks in me op. Oké, ik stond tijdelijk tweede van de wereld in Black Ops Cold War, maar dat was omdat er niemand nog speelde. Ook presteerde ik het ooit om zó hard m’n Wii-controller te zwaaien dat ik uitgleed en met m’n hoofd tegen een kast viel en waren zeker twee van mijn citaten te zien op billboards. Maar een echte gameprestatie? Misschien m’n gouden Magikarp in Pokémon SoulSilver, love die vis.</p><p><img alt="gouden magikarp!" height="350" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641504/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="271"/></p><h3>De mooiste in-game prestaties van Rodney</h3><p>Poeh... over de afgelopen twintig jaar heb ik genoeg gamemomentjes meegemaakt waar ik met recht trots op ben, maar als ik toch een keuze moet maken, ga ik voor twee momenten. De eerste is een daadwerkelijke 'achievement', of beter gezegd een trilogie aan trophies.</p><p>Ik heb mijn PlayStation 4 namelijk de ondankbare taak gegeven om als laatste dienst de Crash Bandicoot N.Sane Trilogy op Platinum te halen. En ik kan je vertellen dat dat niet zonder slag of stoot ging. Hoewel het overgrote deel van de trophies prima te halen was, zijn vooral de time trials echt een kriem gebleken. Levels als Road To Nowhere en Native Fortress heb ik vaker opnieuw opgestart dan mij lief is en het geluid van krakende planken en de iconische 'WOAH' van Crash doen me nog steeds wel eens midden in de nacht wakker schrikken. Eind goed, al goed. En ik heb zo'n beetje de eerste games die ik ooit heb gespeeld op m'n PlayStation 1 eindelijk helemaal soldaat gemaakt.</p><p>De tweede prestatie is misschien van een nog groter formaat. Ik heb namelijk mijn vriendin aan het gamen gekregen. Nog geen halfjaar geleden wist ze de L1- en R1-knop nog niet te onderscheiden en inmiddels hebben we samen A Way Out helemaal doorlopen. Nu is dit niet zo'n pittige game, maar sinds kort zijn we bezig met It Takes Two van dezelfde studio en dit spelletje heeft toch wel iets diepgaandere mechanics dan eerstgenoemde. Extra leuk om te zien dat ze deze game met speels gemak heeft opgepakt en we nu samen al schietend, klimmend en klauterend door de vrolijke wereld van It Takes Two banjeren. Laat maar komen die co-op-games!</p><p><img alt="Crash is een gekke jongen" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641505/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"/> </p><h3>De mooiste in-game prestatie van Roedie</h3><p>Mijn mooiste in-game achievement is het behalen van Diamond in League of Legends en ook Teamfight Tactics, LoL’s auto battler. Diamond in ‘normaal’ League of Legends is me nog maar één keer gelukt, inmiddels alweer een aantal jaar geleden. Dit is dan ook zeker mijn grootste prestatie, want daar kwam nogal wat bloed, zweet en tranen bij kijken. Destijds was ik wel onderdeel van de top 2-3 procent van een game die toch gewoon dagelijks door miljoenen mensen wordt gespeeld, dus dat was wel nice. Tegenwoordig speel ik meer Teamfight Tactics en weet ik Diamond te halen zonder alle stress, omdat deze solo gamemodus een stuk relaxter is. Iedereen heeft vast wel gehoord hoe toxic de community van League soms kan zijn…</p><p><img alt="Mijn hoogste was platinum 2 :(" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641506/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"/> </p><h3>De mooiste in-game prestatie van Lucas</h3><p>Mijn mooiste game-achievement is toch wel de eerste keer dat ik de eindbaas Olmec uit Spelunky HD versloeg. Die game is al zo kneitermoeilijk en vanwege de procedureel gegenereerde levels kan je niet uit je hoofd leren waar vijanden spawnen of sneaky vallen zitten. Je moet het dus echt hebben van de skills die je opbouwt naarmate je de game meer speelt. De spanning die ik voelde toen ik met die ene run bezig was is nog steeds ongeëvenaard! Sindsdien heb ik de geheime eindbaas verslagen en genoeg gekke dingen gedaan in Spelunky 2, maar toch komt niks in de buurt van die eerste keer credits zien in die game.</p><p><img alt="spelunkydunkey" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641507/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"/> </p><h3>De mooiste in-game prestatie van Michel</h3><p>Over het algemeen kick ik niet zo op extreem uitdagende games of moeilijk te behalen beloningen in spellen, maar iets vergelijkbaars staat mij al tientallen jaren bij. Eind jaren negentig speelde ik met vrienden zo'n beetje dagelijks GoldenEye 007 op de Nintendo 64. Bak chips erbij en vervolgens uren achter elkaar er op los schieten in de lokale multiplayer. Heerlijk!</p><p>Ik was op een gegeven moment zo getraind in de game, dat ik er niet eens meer bij na hoefde te denken. Het was alsof mijn vingers een eigen leven hadden. We besloten op een gegeven moment dan ook potjes te spelen waarbij ik geen wapens mocht gebruiken - alleen mijn handen - en mijn drie vrienden wél met wapens op mij mochten jagen. Dit ging pakweg een uur zo door, tot ze het opgaven: ze kregen mij simpelweg niet dood. Dat was het moment waarop ik besefte dat ik toch best goed was in die game!</p><p><img alt="Slap ze helemaal de malle mongol" height="399" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641508/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"/> </p><h3 dir="ltr">De mooiste in-game prestatie van Sven</h3><p>Bij het gamen ben ik meestal niet bewust met presteren bezig. Aan de ene kant omdat ik niet echt competitief ben ingesteld, maar ook omdat ik gewoonweg de skills niet heb om écht opzienbarende prestaties neer te zetten. Toch zijn er ook heus wel momenten in games waarbij ik best wel een beetje versteld stond van mezelf, zoals bijvoorbeeld toen ik Tetris Effect uitspeelde op Expert mode. Doet dat maar eens na!</p><p>De laatste tijd haal ik vooral veel voldoening en trots uit wat ik in Dreams op het scherm weet te toveren. Een beetje geinige 3D modellen boetseren in de sculpt mode lukt me nu namelijk best aardig. Om complete ervaringen of games neer te zetten heb je echter logica nodig en daar snap ik nog geen reet van. Ik was dan ook heel verbaasd dat ik het voor elkaar kreeg om die bekende DVD screensaver na te bouwen en na uren ploeteren nog volledig werkend te krijgen ook. Het bezorgde me zelfs een plekje in de top 25% van de Community Jam! Nou goed, als ik zo de andere creaties in die Jam bekijk, dan kom je daar vrij makkelijk tussen, maar toch hè.</p><p><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="342" src="https://www.youtube.com/embed/UO6W1U2qgak" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><h3>De mooiste in-game prestatie van Jos</h3><p>Nou! Sinds kort mag ik zeggen dat ik een hardcore nuzlocke heb uitgespeeld en wel in Pokémon Emerald. Wat een hardcore nuzlocke is? Oh dat kan ik uitleggen hoor! Dat is ee…</p><p><img alt="ik hou m'n mond al joh" height="262" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641509/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="350"/></p><p>Sorry…</p><p><em>Laat ons weten wat jouw mooiste in-game prestatie was en wil jij heel graag iets weten van de redactie? Laat het weten in de comments, we doen verzoekjes.</em></p></div>
</div>
</content>
</article>


De mooiste in-game prestaties – Van de redactie

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links