Dragon Quest 3 HD-2D Remake gespeeld: Meer dan een nostalgietrip

Word sterker, ga naar een dungeon, versla de draak en red een dorp. We kennen het klassieke fantasy-verhaal allemaal. In het oorspronkelijke Dragon Quest 3 is dat niet anders: je krijgt van de koning van Aliahan de uitdaging om de demonische draak Baramos te verslaan. Met drie rekruteerbare companions is het aan jou om over de hele wereld te reizen en Baramos te stoppen voordat hij de wereld vernietigt. Klinkt gezellig, toch?

Voor de jonkies onder ons – lees: ikzelf - klinkt Dragon Quest 3 wellicht als een HELE oude game. En dat klopt! Dragon Quest 3 kwam oorspronkelijk uit in 1988 (toen was ik -15) en was ontwikkeld door Enix, die we nu als Square Enix kennen. De franchise was destijds ongelooflijk populair in Japan en speelde een grote rol in de geboorte van het jrpg-genre waar we nu van houden. Inmiddels is Dragon Quest een bekende franchise met meer dan elf games, films, spin-offs en meer. Square Enix vond het dan ook hoog tijd om nieuw leven te blazen in één van de oudste games van de franchise (en chronologisch de eerste) met een HD-2D remake.

Ik trip ‘m

Na een korte videoboodschap van Dragon Quest-bedenker Yuji Horii en producer Masaaki Hayasaka werden een paar dingen duidelijk. Ten eerste, dat het altijd ongemakkelijk blijft om een videoboodschap te maken voor mensen die je niet ziet. En ten tweede (en tevens belangrijker punt): het is Square Enix’ doel om de kracht van de gameplay en het verhaal intact te houden, maar het ook toegankelijker en verfijnder te maken voor de nieuwere generaties.

Voor een jonge knaap uit Zeeland is een treinrit naar Parijs een echte wereldreis, of tenminste, dat dacht ik totdat ik werd ondergedompeld in de wereld van Dragon Quest 3. De wereld van Dragon Quest 3 is geïnspireerd door verschillende culturen en plekken waaronder een Egyptische piramide en een fort gebaseerd op een Engels kasteel  – waardoor je een miniatuurversie krijgt van de diverse werelddelen uit de echte wereld (al heb ik de crompouce uit Nederland helaas nog niet kunnen vinden). Het verhaal is grotendeels intact gelaten, met hier en daar kleine veranderingen om het soepeler te laten verlopen. Maar de remake bevat ook uitbreidingen om zo de oudere garde nieuwe content te bieden.

Questie van smaak

Ik start mijn speelsessie in een kleine stad met verschillende points of interest en één missie: de sleutels bemachtigen waarmee we een dungeon kunnen betreden. Het is gelijk even wennen aan de navigatie in de game. Het quest- en navigatiesysteem is soms wat verwarrend, dus het is vaak onduidelijk waar je als speler naartoe moet en wat je precies moet doen. Gelukkig bevind ik me in een bruisende omgeving door de diversiteit aan npc’s en gebouwen. De npc's hebben vaak grappige en interessante dialogen over de omgeving en quests, of weten lucht uit je neusgaten te forceren door een grap. Hierdoor blijf je langs ieder personage gaan om te checken of ze niet iets belangrijks of grappigs te melden hebben.

De game blinkt vooral uit in de prachtige nieuwe HD-2D designs. Vanaf het eerste moment van de sessie word ik overdonderd door de pracht van de wereld en blijf ik bijna kwijlend kijken naar alles wat er op het scherm te zien is, ondanks dat we deze stijl natuurlijk al eerder zagen in bijvoorbeeld Octopath Traveler en Live A Live. Dat wordt versterkt door de verbeterde designs van de vijanden, de prachtige achtergronden tijdens de gevechten en het dag- en nachtsysteem, waardoor je tactisch moet rusten in herbergen. Helaas komt het leveldesign soms wat knullig en ouderwets over, met iets te lange hallen en veel onnodige kale plekken – iets dat me doet denken aan mijn (gebrek aan) gezichtsbeharing. En dat zou ik in een eventuele Javier remake dan ook zéker aanpakken.

Buiten de vooropgezette locaties kun je ook reizen in de overworld, die je het gevoel geeft dat je op een grote wereldkaart loopt. Wanneer je de map op een locatie opent, is er ook een locatiemarker toegevoegd in de vorm van een grote veer. Jammer genoeg is die veer zo enorm, dat het nogal onduidelijk en rommelig overkomt. Dat geldt ook voor de quests en het uitzoeken waar je naartoe moet. Door de onduidelijkheid raak ik meerdere keren tijdens de sessie in compleet verkeerde delen van de wereld verzeild. Hoewel ik daar gezellige gesprekken voer met een willekeurig joch op straat en ik vol verwondering naar iedere HD-2D-pixel sta te gapen, blijf ik ver verwijderd van mijn doel.

Cue the battle music

De combat is vrijwel hetzelfde gebleven als in de originele game: turn-based waarbij je ieder lid van je party individueel kunt besturen. Tijdens het vechten heb je talloze opties, waardoor je altijd strategisch moet nadenken over je volgende stap. Je kunt ervoor kiezen om niet aan te vallen, je team te verdedigen, te healen of juist volledig in de aanval te gaan. Door dit uitstekende combatsysteem diende Dragon Quest destijds als blauwdruk voor vele rpg’s die volgden. Maar tegenwoordig valt vooral de traagheid van de combat op, wat de dynamiek een uit de game haalt en de pacing verstoort. Gelukkig zijn er sliders waarmee je onder andere de battle speed sneller kunt zetten. Tip: normaal is dus veel te langzaam, knal deze slider lekker omhoog. Alle items die je tijdens de reis verzamelt zijn daarbij niet automatisch beschikbaar tijdens de gevechten. Spelers moeten dus strategische beslissingen nemen over welke items ze meenemen.

Net als in andere rpg’s kun je tijdens het reizen ook random encounters tegenkomen. Dat gebeurt echter zó vaak, dat het na een tijdje meer als een verstoring van de gameplay aanvoelt, zeker omdat je niet altijd kunt vluchten.

Het sterkste punt van de Dragon Quest 3-remake is ongetwijfeld het sounddesign en de muziek. Vanaf het eerste moment word je als speler volledig betoverd door de muziek van Sugiyama Koichi en het Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra. Het is echt iets om bij stil te staan en even van te genieten. Ook de nieuwe UI van de game is erg fijn en intuïtief. Bovendien maken de ‘secret spots’ op de map en de verborgen schatkisten het interessant voor de speler om alle hoeken van de game te verkennen.

Geen reboot

Dragon Quest 3 HD-2D Remake heeft dus prachtige muziek en visuals, en voelt daadwerkelijk moderner aan dan de jrpg’s van weleer. Maar helaas lijkt dit niet de herstart van de oudere games en de franchise waarop ze waarschijnlijk hopen. Daarvoor wordt er nog teveel vastgehouden aan de oude mechanics, waardoor de game soms erg traag aanvoelt. Daarnaast vraag ik me af of nieuwkomers niet verward zullen raken door een remake van het derde deel van de franchise, en niet het eerste. Hoewel de verhalen van de Dragon Quest-games los van elkaar staan, is er in de eerste drie delen wel degelijk een overkoepelend verhaal. Hierdoor gaan spelers de opbouw naar de grote plottwist in de derde game missen.
Dragon Quest 3 HD-2D Remake gaat daarom waarschijnlijk een genot voor nostalgietrippers worden, maar niet een game die nieuwe generaties gaat overtuigen om te spelen.

Dragon Quest 3 HD-2D Remake is vanaf 14 november 2024 beschikbaar op de Switch, PlayStation, Xbox en PC