House of the Dragon S2A1 recap - Broodje bloed en kaas

Let op: dit artikel bevat spoilers voor alle afleveringen van House of the Dragon tot en met seizoen twee, aflevering één.

Hoewel ik vurig genoot van het eerste seizoen - de lange opbouw daargelaten - was het inmiddels toch allemaal een beetje weggezakt. Zodanig zelfs, dat toen Martin me bij de première vroeg of ik Team Groen of Team Zwart was, ik doodleuk ‘team rood’ antwoordde (maar, in my defense, als je de Targaryen-vlag met die rode draak ziet denk je toch aan rood!?). Gelukkig heeft het handige videoteam een recap-video in elkaar geknutseld, waarmee je weer helemaal up-to-speed raakt.

Mooi muurkleedje

Als je er net als ik weer even in moest komen, ben je na het zien van bovenstaande video hopelijk weer bij de les. Als je nog even een extra Westerosiaans geschiedenislesje wil, hoop ik dat je goed hebt opgelet tijdens de nieuwe intro. Het valt gelijk op dat die grauwe intro van de vorige keer vervangen is door een kleurrijk wandtapijt, waarop we veel historische gebeurtenissen van de Targaryen-familie zien die zich voor de serie afspelen.

We zien onder andere de verdoemenis van Valyria, hoe Aegon the Conqueror met zijn draken Harrenhal in lichterlaaie zet, hoe de families Arryn, Stark en Tully zich neerleggen bij Aegons heerschappij, hoe Maegor the Cruel het stof bijt op de Iron Throne en zelfs een aantal gebeurtenissen uit het vorige seizoen.

Het mooie is dat we dus naar een wandtapijt kijken dat nog in wording is. De intro eindigt met een leeg stuk tapijt dat zich naar de Iron Throne uitstrekt, wat suggereert dat dit tapijt aan wordt gevuld naarmate de serie vordert. De intro van seizoen één was misschien ietwat aan de saaie kant (vond ik althans), maar nu lijkt de franchise weer een intro te hebben bedacht die je eigenlijk niet mag skippen! Oh, en een korte toevoeging: we zien Helaena later deze aflevering aan een wandtapijt werken, vlak nadat ze zegt dat ze bang is voor ratten. Zou het?

Tijdsprong?

Na die soms wat verwarrende tijdsprongen in seizoen één, maakte ik mijn borst nat om weer te gissen hoeveel tijd er tussen de twee seizoenen zat. Dagen? Maanden? Jaren? Godzijdank pikt seizoen twee enkele momenten na het einde van de seizoensfinale op. Vlak nadat Lucerys’ lichaam - de zoon van Rhaenyra dus - uit de lucht is gehapt door de eenogige Aemond, pikken we de draad weer op.

Dae afsluiter van het eerste seizoen is dus meteen het incident dat de boel aftrapt voor seizoen twee. Dit nieuws bereikt het noorden, waar we onder het genot van een Jon Snow-achtige stem zien dat een arme stakker (Starker?) naar de Nachtwacht wordt gestuurd, waar hij ’s nachts nieuwtjes voor pu.nl moet schrijven om de wereld te beschermen van een groot kwaad (echt waar).

De twee wachters op de muur, Cregan Stark en Jacaerys Velaryon, bakkeleien over het doel van de muur en de gigantische dreiging die er achter moet verschuilen – wat een stuk epischer was geweest als het resultaat in Game of Thrones niet zo anticlimax bleek - als plotseling een raaf arriveert met het nieuws van zijn overleden broertje.

Ach, vermoord dat joch

Vervolgens zien we in Dragonstone dat Daemon maar één optie ziet: een zoon voor een zoon. Als kamp zwart een zoon verliest, moeten we er aan de groene zijde ook maar eentje om het leven brengen. Een kleine kanttekening hierbij is dat dit in het boek via een brief gebeurt, omdat Daemon dit nieuws in Harrenhal krijgt – in de serie komt hij hoogstpersoonlijk naar Dragonstone om even te zeggen dat dit niet zonder vergelding mag blijven liggen. Dat maakt immers wat interessantere tv.

Rhaenyra is zelf alleen niet thuis: die kan het nieuws van de zoon in kwestie logischerwijs niet accepteren tot ze bewijs heeft dat de arme stakker écht is overleden, dus is ze op zoek naar zijn lijk - die ze even later vindt.

Intussen is zeeslang Corlys ook ontevreden met het nieuws van zijn overleden zoonlief en opvolger. Daarbovenop krijgt hij het nieuws dat er niet genoeg zeewaardige schepen zijn - het plannetje van Team Zwart om de nauwe zeedoorgang tussen King’s Landing en de oceaan te blokkeren staat op ietwat losse schroeven.

De wekelijkse kindervergadering

Helaena waarschuwt voor ratten, Alicent geniet van Sir Cristin Cole tussen haar benen en de koning gaat lekker vergaderen met zijn raad. Daarbij staat hij erop dat zijn zoon Jaehaerys aanwezig is. Otto Hightower - gespeeld door de legendarische Rhys Ifans - maakt zich als Hand of the King zorgen om de eerdergenoemde zeeblokkade.

Aemond stormt binnen en stelt voor dat ze het gevecht naar Harrenhal verplaatsen, terwijl de rest van de tafel discussieert over manieren op meer marinekrachten te verzamelen. Lang verhaal kort: ze zijn er nog niet helemaal uit en hebben nauwelijks families overtuigd om zich bij Team Groen aan te sluiten. In de tussentijd is het gladde slangmens Larys trots dat hij de verraders heeft kunnen ontmaskeren, terwijl hij eígenlijk nu vooral bezig is met stoken tussen de koning Aegon en zijn hand Otto. Want ja, Larys zou ook wel een goeie hand zijn, denk je niet?

Het is ook tijd voor Aegon om even aan het volk te laten zien wat voor toffe peer hij is. Hij is plotseling niet zo’n gigantische eikel, wat mij - net als Otto Hightower - verbaast. Laatstgenoemde probeert de praktische problemen van zijn liefdadigheid uit te leggen, wat het voor Larys weer makkelijker maakt om Aegon te overtuigen dat Otto een nutteloze zuurpruim is.

Een puber op een fatbike

Alicent en Otto blikken nog even terug op de wilde actie van Aemond, waarbij hij per ongeluk zijn draak Lucerys laat vermoorden. Ze zijn het over de terminologie eens: het was écht een ongeluk - Aemond was een puber op een nucleaire fatbike die de controle verloor. Daemon is het daar niet mee eens, en uit zijn woede nog even naar de dame van de White Worm die tegen betaling de geheimen van Team Zwart doorspeelde naar Team Groen.

Jacaerys Velaryon is terug van de muur om Team Zwart te steunen. Hij brengt goed nieuws met zich mee: familie Arryn sluit zich bij hen aan, in ruil voor een draak ter bescherming van de Vale, en Cregan Stark belooft tweeduizend manschappen.

De oorlog kan beginnen, maar Rhaenyra heeft een piepklein gevalletje van tunnelvisie: die wil zich vooral focussen op het uitlepelen van Aemond Targaryen z’n andere oog. Daemon neemt intussen lekker het heft in eigen handen - hij huurt de Buurman en Buurman-achtige huurmoordenaars Blood en Cheese in om King’s Landing binnen te dringen en Aemond te vermoorden. Intussen zijn Cole en Aemond lekker aan het Risken, om vieze oorlogsstrategieën te bekonkelen.

De twee huurmoordenaars dringen binnen, verkopen nog even een welgemikte, maar enorm onnodige trap aan een hond, en belanden uiteindelijk bij de slaapkamer van Aemond, maar de beste man is nergens te bekennen. In plaats daarvan besluiten ze een andere zoon te zoeken en de keel van de baby door te zagen (zelfs het typen van die zin voelde al vies).

Het is nog het benoemen waard dat de moord op de baby anders verloopt in het boek: daar zijn Alicent en Helaena allebei in de ruimte, vastgebonden, terwijl ze moeten kiezen tussen drie kinderen in plaats van twee. Bovendien slapen de kinderen niet, maar zijn ze wakker - waardoor het gekozen kind nog geconfronteerd wordt met dat zijn moeder ervoor heeft gekozen dat hij moet sterven.

Het is niet zo gek dat ze de scène wat milder hebben gemaakt - al is het nog steeds behoorlijk grimmig. Hoe dan ook: de schattige Jaehaerys bijt het stof, en dat betekent de definitieve aftrap van de oorlog.

Nieuwe afleveringen van House of the Dragon verschijnen iedere maandag op HBO Max.