House of the Dragon S2E2 - Spoilerpraat en interview met de gebroeders Arryk

De tweede aflevering draait om de nasleep van Daemons wraakpraktijken en maakt meteen duidelijk dat het conflict tussen de twee kanten van de Targaryen-familie een point of no return heeft bereikt. Ondanks het advies van Otto Hightower om de dood van Jaehaerys strategisch in te zetten, besluit Ser Criston dat het maar eens afgelopen moet zijn met Rhaenyra’s hof en stuurt hij Ser Arryk erop uit om haar te vermoorden. Met tegenzin stemt Arryk in en vertrekt hij richting Dragonstone, waar hij zijn broer tegen het lijf loopt.

“We hebben ongeveer dertig uur voor dat gevecht getraind,” vertelt Luke aan Kyra, die Ser Arryk vertolkt in de serie. “We moesten leren zwaardvechten en de choreografie volledig onder de knie krijgen, voordat we de set op gingen. We wilden die ‘dans’ kennen als onze broekzak, zodat we op set alleen maar na hoefden te denken over de emotie erachter. We keken ernaar uit om dit verhaal van twee broers met zo’n tragisch einde zo goed mogelijk te vertellen. Dat is zoiets emotioneels en moois om op beeld te laten zien, zeker in een serie als House of the Dragon.”  

De Cargyll-broers gaan elkaar inderdaad zonder twijfels te lijf aan het einde van de aflevering. Onzeker over wie van de twee aan hun kant staat, grijpt niemand in en eindigt het gevecht met de dood van beide broers. Hoewel hun tijd dit seizoen nogal kort was, kijken Luke en Elliott positief terug op hun tijd in Westeros. “We hadden de boeken gelezen, dus we wisten dat het ging gebeuren,” zegt Elliott. “Het is eigenlijk moeilijk om het als iets negatiefs te zien, want alle ervaringen met House of the Dragon waren zo geweldig.” Luke sluit zich volledig bij zijn broer aan. “We waren al fans van Game of Thrones en vonden die wereld zo fantastisch. We zijn alleen maar dankbaar dat we onderdeel van deze wereld uit hebben kunnen maken, en dan ook nog als broers.”

Als fans van de serie kijken ze net als wij vooral uit naar wat er komen gaat. “Ik ga absoluut verder kijken wanneer de rest van de serie uitkomt,” benadrukt Elliott. “Ik weet nog niet wat er precies gaat gebeuren, maar ik kijk weleens rond op fanpagina’s en we hebben denk ik allebei onze vermoedens.” Ook Luke is nog lang niet klaar met de wereld van Westeros. “Ik wil zeker nog iets van Aegon’s Conquest zien in de toekomst, het begin van de Targaryen-dynastie. Ik weet niet of een spin-off daarvan al ge-greenlit is, maar die moet er echt komen.”

Mini-reviews

Hartstikke leuk natuurlijk, die inzichten in het maken van deze aflevering, maar komt de serie ook nog een beetje lekker binnen? De redactie van Power Unlimited vertelt hieronder iets meer over hun terugkomst in Westeros, en of dat ook een beetje in de smaak valt.  

Aflevering 1: A Son for a Son

Tijn

Het is lekker om weer in Westeros te zijn, maar man, wat zijn die namen verwarrend. Niet alleen worden er tientallen genoemd, maar de meeste zijn ook nog eens anagrammen of milde variaties van andere namen. Ik heb dus maar impulsief het boek gekocht, in de hoop dat het allemaal wat duidelijker zou worden.

Maar ik had het kunnen weten: al die namen worden door de generaties heen hergebruikt en het boek begint nog een aantal generaties eerder dan de serie, wat het eigenlijk alleen maar verwarrender maakt. De eerste aflevering heb ik twee keer gekeken - waarvan eenmaal op de epische première - met de tweede keer braaf een notitieboekje naast me. En dan te bedenken dat dit nog een vrij simpele aflevering was…

Dunke

Mijn ogen springen constant op Looney Toons-achtige wijzen uit m’n gezicht tijdens het kijken van House of the Dragon, al is het maar door de overduidelijk hoge productiewaarde. Vette bepantsering, prachtige locaties en potvolkoffie, die draken zien er zo ontzettend tof uit. Daarbij werd ik ook weer direct in het politieke spelletje tussen de verschillende Houses gezogen, met natuurlijk een bloedstollend einde waarvan ik toch even in de foetushouding schoot.

Toch werd mijn immersie hier en daar gebroken door dialogen die naar mijn mening gewoon niet zo lekker uit de verf kwamen. Het is een beetje dat Attack of the Clones-effect, van toen Anakin vertelde over zijn gevoelens rondom zand. Alsof de acteurs zelf niet geheel zeker zijn over wat ze nou eigenlijk allemaal vertellen. 

Aflevering 2: Rhaenya the Cruel

Tijn

Aflevering twee vond ik misschien nog wel lekkerder, omdat je ziet dat het langzaam allemaal uit de hand begint te lopen. Niet omdat de oorlog begint, maar ook omdat er in beide kampen domme keuzes worden gemaakt. Daemons schuldbewuste kop in die vergadering was hilarisch, net als Otto Hightower die er achter komt dat hij omringd is door mensen zonder ook maar enig strategisch besef. 

Kyra

Ik heb hard genoten van deze aflevering van House of the Dragon. Alle gesprekken in schaars verlichte kamers gedurende de aflevering voelen oncomfortabel rustig aan en ik ben persoonlijk altijd fan van dit soort ‘calm before the storm’-momenten. We komen binnen terwijl Aegon zijn maquette van King’s Landing aan gruzelementen slaat in een scène die voor eens en altijd aan mij heeft bewezen dat Ewan Mitchell een bizar getalenteerde acteur is.

Hoewel hij vorig seizoen nog weinig te doen had en vooral als schaakstuk diende in het spelletje dat zijn familie speelde, lijkt Aegon in dit seizoen als koning een veel grotere rol te spelen. Hij wordt van alle kanten gemanipuleerd en niemand, behalve misschien zijn moeder, lijkt echt het beste met hem voor te hebben. Zoals Ser Barristan al eens treffend zei: ‘wanneer er een Targaryen wordt geboren, gooien de goden een muntje op’. Ik ben ervan overtuigd dat dit seizoen zal onthullen op welke kant die munt in Aegon geval valt.