
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707300958536_lynganlulwc"> <p>In een <i>rabbithole </i>duiken kon al ver voordat het internet bestond. Dat bewees mijn broer regelmatig als hij weer eens een fascinatie had voor een bepaald onderwerp. Een van de grootste obsessies die hij gedurende de jaren 90 had was die voor ninja's, eh... NINJA, bedoel ik dan, want een van z'n <i>pet peeves</i> was dat het meervoud van ninja ook gewoon ninja is. Bij deze fascinatie hoorde een diepe interesse in de samurai - of ‘samoerai’ zoals de Nederlandse spelling zo debiel vereist - want volgens de boeken die mijn broer las waren ninja vaak voormalig deel van deze aristocratische krijgersklasse in het pre-industriële Japan. Voordat ze om een of andere reden een buitenwettelijke, duistere sluipmoordenaar werden...</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707300999867_1ffz9aguh7p"> <p>Maar in de jaren 90 was er dus geen internet en daarom dook mijn broer in de boeken om meer te weten te komen over Ninjutsu, de leer van de Shinobi en het feodale Japan waar deze geheimzinnige, bijna magische kunst haar oorsprong vond. Novellen zoals De Ninja van Eric van Lustbader, The Ninja and Their Secret Fighting Art van Stephen K. Hayes en een zwaar boekwerk van bijna twaalfhonderd pagina's genaamd Shōgun door James Clavell. Nou was ik als knulletje met witte krullen niet geduldig of slim genoeg om deze epische roman te doorploegen, maar je mag je replica-katana erom verwedden dat ik zeker dappere pogingen deed! Niets leek me namelijk interessanter dan deze belachelijk dikke samoeraibijbel die zowel mijn vader als mijn broer volledig in hun ban had. Gelukkig hoefde ik maar drie decennia te wachten tot het verhaal in een vorm verscheen die ik wel met gemak, plezier en een evenveel kinderlijke fascinatie tot me kon nemen.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1707302012271_r2eic3ms53k"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-705439"> <figure class="resized-image"> <img alt="Shogun Samoerai" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/705439/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1707301101914_tbci8g3tov">Serieuze scripts</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707301107421_4mxei2b3kjc"> <p>De editie van James Clavells Shōgun die in mijn ouderlijk huis stond, had een getekend personage op de cover die vaag herkenbaar is als acteur Richard Chamberlain. Shōgun is namelijk al eerder verfilmd tot een miniserie die in 1980 uitkwam, met in de hoofdrollen de eerdergenoemde Chamberlain, Toshirô Mifune (Yojimbo) en John Rhys-Davies (Gimli uit Lord of the Rings). Dit was voor die tijd al best wel een indrukwekkende productie, waarin met zorg en flink wat budget op overtuigende wijze het Japan van de zeventiende eeuw werd nagemaakt. Maar dertig jaar later zeiden Rachel Kondo, een schrijfster van Japanse afkomst, en Justin Marks, Kondo's man en schrijver van Top Gun: Maverick: <i>hold my beer</i>...</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707301298407_0z0w2sizghpc"> <p>Kondo en Marks wilden met hun versie van Shōgun niet alleen het verhaal van James Clavell eer aan doen, maar ook Japan als land. Ze stelden een schrijversteam samen van Aziatische Amerikanen, voornamelijk Japanse en Chinese vrouwen, om een verhaal te schrijven over Lord Yoshii Toranaga en Lady Toda Mariko, die een bijzondere band ontwikkelen met Britse stuurman John Blackthorne in het Japan van 1600. Het zou nog minstens een jaar duren voordat de scripts klaar waren voor productie, want niet alleen Japanse producers gingen ermee aan de slag om het realistischer te maken in de betreffende tijdsgeest en cultuur, ook werden de scripts vertaald en ging een toneelschrijver uit Kioto er overheen om haar flair eraan toe te voegen. Tot slot mochten zelfs de acteurs, waaronder legende Hiroyuki Sanada (Mortal Kombat, Sunshine, Ringu, The Last Samurai), nog hun aanpassingen doen, waarna een laatste vertaalslag werd gedaan naar het Japans voor de dialogen, en het Engels voor de ondertiteling. En dan moest alles nog gefilmd worden!</p> </div> <div class="video-embed-container video-embed-container--16x9 rs-snippet rs-snippet__youtube" id="2ed56c52-ce9a-45c6-a4c1-5a4389d1f468"> <div class="youtube-rs-1707302040294_w7vu3ft6stg" data-allowfullscreen="1" data-frameborder="0" data-src="//www.youtube.com/embed/yAN5uspO_hk?autoplay=0&amp;controls=1&amp;rel=0&amp;showinfo=0&amp;iv_load_policy=3&amp;cc_load_policy=1&amp;cc_lang_pref=en&amp;wmode=transparent&amp;modestbranding=1&amp;disablekb=1&amp;enablejsapi=1&amp;widgetid=1"></div></div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1707301322708_07i8bwkjs78">Nippon Love</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707301339675_3viq5qxr1or"> <p>Alle tijd en moeite die zowel in het westen als in het oosten in de scripts van Shōgun is gestoken, is zeker niet voor niets geweest. De liefde voor Japan stráált van deze serie af, niet alleen dankzij de manier waarop het land in beeld wordt gebracht, maar ook de respectvolle wijze waarop rituelen worden gerepliceerd, het set design en de karakterisering van de (semi-)historische personages. In Shōgun zijn er geen archetypes, clichématige schurken of eendimensionale helden te vinden, want zelfs de na twee scènes onthoofdde samoerai is een gelaagd en complex personage wiens beweegredenen misschien cultureel gezien ver van de kijker verwijderd zijn, maar nooit ongegrond of onbegrijpelijk. En dat is knap, want de manier waarop de middeleeuwse Japanner omging met zaken als dood, eergevoel en plichtbesef, is iets dat moeilijk te communiceren valt naar een modern publiek.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707301353058_s88h3j898ud"> <p>Natuurlijk dient John Blackthorne, gespeeld door de nog vrij onbekende Cosmo Jarvis wiens indrukwekkende stemgeluid klinkt als een naderende onweersbui, als de perfecte spiegel om de bijzondere, feodale levensfilosofie naar de kijker te reflecteren. Blackthorne, die door de Japanners Anjin-san genoemd wordt, is een barbaarse Brit die zich één keer per week wast, maar verkeert een groot gedeelte van de acht afleveringen die ik heb gezien in een totale cultuurshock. Soms is dat hilarisch, bijvoorbeeld als zijn Japanse gastvrouwen het openlijk over <i>pillowing </i>hebben - hun manier om de seksuele daad bespreekbaar te maken - en John volslagen blijft hangen in z'n preutsheid. Maar even vaak was ik bijna net zo gechoqueerd als Anjin-san, bijvoorbeeld als iemand uit z'n huishouden plotseling seppuku (rituele zelfmoord) pleegt na een ogenschijnlijk klein misverstand. </p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1707302049670_ppvqn6hucmk"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-705440"> <figure class="resized-image"> <img alt="Shogun samoerai op het strand" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/705440/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1707301390623_ep5q1zskjr">In de ban van de samoerai</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707301410993_ehueos73kz"> <p>Gaandeweg het eerste seizoen van Shōgun wordt Anjin-san steeds verder de politieke intrige van vlak voor de Japanse Edo-periode ingetrokken. En aangezien dit het soort politiek is waarin een mensenleven evenveel waard is als ’iemands familienaam of meest eervolle daad, bereikt de intrige zo ongeveer het niveau van Game of Thrones. Lord Toranaga speelt een slim, bureaucratisch spelletje onder immens veel druk van de andere, hem onvriendelijk gezinde regenten in Osaka en Edo, waarbij een soort koude oorlog langzamerhand toe bouwt naar een zeer heet conflict. </p><p>Blackthorne raakt regelmatig betrokken bij het gekonkel tussen de lords, samoerai en de Christelijke kerk over de machtsverdeling binnen Japan, waarbij zijn Portugees (dat voor het gemak in het Engels is) vertaald wordt door Lady Mariko. Deze rol wordt vertolkt door Anna Sawai, een actrice die mij eerder vooral opgevallen is toen ze Eiko in het fantastische Giri/Haji speelde, terwijl ze ook een nogal mak rolletje heeft in Monarch: Legacy of Monsters. In Shōgun speelt Sawai echter met sierlijkheid en kracht de belichaming van Japanse ingetogenheid, hoewel Mariko ook zeker haar geheimen heeft die ze langzaamaan prijsgeeft, terwijl haar relatie met Anjin-san zich steeds verder ontwikkelt. Alleen al de verre van eenvoudige relatie tussen deze twee is het kijken van Shōgun waard, maar er is meer, zóveel meer.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1707302031714_3wygq1j7j22"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-705441"> <figure class="resized-image"> <img alt="Anna Sawai in Shogun" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/705441/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1707301434980_qz75begk0al">Holding out for a ninja</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707301456367_6sm8wjd40oj"> <p>Hoewel we in een periode van <i>peak</i> tv leven waarin de productiekracht en ambacht van series vaak niet meer onderdoet voor die van bioscoopfilms, zijn er nog steeds maar weinig shows met ‘<i>all killer, no filler</i>’. Verhalen worden vaak te dun uitgesmeerd over teveel afleveringen (The Walking Dead), series openen ontzettend sterk maar weten deze kwaliteit niet door te zetten (Stranger Things), of juist andersom (Parks and Recreation), of je moet een paar afleveringen doorzetten voordat het écht goed wordt (Justified). Shōgun weet echter zo'n constante kwaliteit per episode te bieden, want alle acht die ik gezien heb kennen enorme hoogtepunten, fantastische karaktermomenten en gigantische verrassingen. Alle intrige en drama is op perfecte wijze over het eerste seizoen verdeeld, met een ontzettende spannende opbouw naar een climax waar ik helaas nog tot april op moeten wachten, maar eigenlijk niet kán. </p><p>Natuurlijk ben ik bevooroordeeld als iemand die al sinds z'n jeugd in de ban is van samoerai en Japan in de middeleeuwen, maar Shōgun is wat mij betreft een nagenoeg perfecte serie. Een zo goed als volmaakte combinatie van historische accuraatheid (de personages en veel van de gebeurtenissen zijn gebaseerd op geschiedkundige feiten), tijdloze thema's zoals eer, plicht en cultuurverschillen, op moderne wijze in beeld gebrachte drama, een liefdesbrief aan Japan, prachtige geschetste, overtuigende personages, intrige met torenhoge inzet en ja, ook wel een beetje romantiek. Ik ben ontzettend in de ban van deze prachtige serie, en dat terwijl er nog niet één ninja is komen sluipmoorden. Moet je nagaan! Wie weet bewaren ze die voor de laatste afleveringen, of voor eventuele volgende seizoenen. Ninja of niet, ik kan niet wachten om te zien hoe deze feodaal Japanse epiek zich gaat vervolgen. </p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1707301492401_b9o5lz1sznp"> <p><i>De eerste twee afleveringen van Shōgun zijn vandaag wekelijks te zien op Disney+.</i></p> </div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
<div class="article-conclusion"> <div class="article-conclusion__title-wrapper"> <h2 class="article-conclusion__title">Ons oordeel</h2> </div> <div class="review conclusion rs-snippet rs-snippet_review"> <div class="rating"> <div class="rating__value rating__value--95">9,5</div> <div class="rating__graphic-container"> <div class="rating-text-wrapper"> <div class="rating__graphic--text"> <div class="rating__value-text">95</div> </div> </div> </div> </div> <div class="review__summary"> <h2 class="review__product-title">Conclusie:</h2> <span>Shōgun vertelt een prachtig, meeslepend en ongekend goed verteld verhaal over een bijzondere, meedogenloze periode uit de geschiedenis van Japan. De kundig geschreven personages worden vertolkt door een fenomenale cast, de politieke intrige is minimaal van Games of Thrones-niveau en in ieder geval acht van de tien afleveringen bevatten meer hoogtepunten dan de meeste series in een heel seizoen. Verplichte kost voor weeaboos, Japanofielen en suckers voor samoerai. </span> </div> <div class="review__container"> <div class="review__list-wrapper"> </div> </div> </div> </div>
</article>


Shōgun review (Disney+-serie) – Samoerai-epiek van ongeëvenaard niveau

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links