F1 24 (PS5) review – Paradoxale praktijken in de pits

Ja, ik was te laat op m'n eigen bruiloft. Shit begon om 10.00 uur, dus nam ik om 09.46 uur een taxi omdat het veertien minuten rijden is. In Amsterdam staan er weleens stoplichten op rood, de chauffeur was een man van 75 die nog net geen stok nodig had om het gaspedaal in te drukken, de taxi kon niet letterlijk in de trouwzaal parkeren... Maar ach, uiteindelijk kwam het goed: het bruidspaar dat eigenlijk na ons aan de beurt was, ging voor. Het paradoxale is dat ik juist van efficiëntie houd en niet tegen tijdverspilling kan, waardoor ik dingen altijd nét op tijd wil doen.

Tijgerprint auto's

Nu we het er toch over hebben, weet je wat ook heel snel, efficiënt en inmiddels één grote poel van tegenstrijdigheden is? De Formule 1! Doel is om de snelste te zijn, maar F1-wagens hebben banden waarop traag rijden loont omdat ze anders te snel slijten. Regenraces zijn het spectaculairst, maar de FIA wappert bij het eerste het beste regendruppeltje met de rode vlag. Of het toppunt: teams en coureurs die het het beste voor elkaar hebben en het succesvolst zijn, worden het hardst uitgefloten en benadeeld door nieuwe reglementen “omdat ze de sport saai maken”. Tót het moment dat ze niet meer winnen, dan hoopt men juist dat ze dat weer gaan doen. Snapt u het nog?

De laatste jaren is het paradoxale binnen de Formule 1 echt next level gegaan. Ook onder de fans. Je hebt de technerds, die je middels een uitgebreide analyse kunnen vertellen waarom Red Bull sinds Miami niet meer de snelste is, en je hebt de Drive to Survive-meute, die net zo goed schaatsen of wielrennen ofzo had kunnen kijken en de sport vooral volgt omdat het 'hip' is. Die tweespalt brengt ook Codemasters in een spagaat: komen ze tegemoet aan de wensen van casuals, of toch meer aan die van de serieuze simmers? Resultaat is dat F1 24 regelmatig 'two-faced' aanvoelt, met aan de ene kant super realistische afstelmogelijkheden, en aan de andere kant de boem-hoezee-koekoek-confetti-sfeer die we kennen uit EA Sports FC. Met paarse helmen, tijgerprint auto's en *slik* microtransacties.

Erlangs floepen

Laten we echter niet op de zaken vooruitlopen. Een van de tofste toevoegingen aan F1 24 is het vernieuwde Energy Recovery-systeem (ERS). Je bepaalt nu exact wanneer je het gebruikt én hoe krachtig je dat doet, wat je echt een tactisch wapen geeft. Zo pik ik tijdens de Japanse Grand Prix in ronde 1 massíéve floor damage op (thanks nog he, Norris), maar dankzij de dynamische ERS weet ik twaalf ronden lang te voorkomen dat iedereen er op de 130R straight zomaar langs floept. Met een keurig achtste plek als resultaat. Echt, Checo in Abu Dhabi 2021 is er niks bij.

Andere nieuwe foefjes zoals verbeterde suspension physics, dynamische camber, een 'rake'-baar chassis, realistischere luchtweerstand en unieke DRS-systemen per fabrikant klinken op papier als goedkope marketingpraatjes, maar heel eerlijk: al tijdens de eerste outlap heb ik door dat F1 24 op het gebied van rijgedrag geen bullshit verkoopt. Die auto's plakken aan de baan! Let alleen wel goed op je rubberen sloffen, voor je het weet hangen de vellen erbij.

Osama Bin Russell

Ook qua racedynamiek is F1 24 misschien wel de beste game uit de serie, wat je vooral merkt aan de AI. In de laatste drie ronden op het Jedah Corniche-circuit - dat met z'n ziek snelle bochten de laatste jaren een van mijn favo tracks is geworden - heb ik het heerlijk aan de stok met George Russell - die met z'n gejammer en kamikaze-piloterie de laatste jaren een van mijn meest gehate coureurs is geworden. Het is een waar spektakel, de hele trukendoos gaat open met switchbacks, slipstream-breaking en natuurlijk het nodige wheelbangen. Waarbij, whoopsie, op een gegeven moment de vleugel van Osama Bin Russel 'per ongeluk' op halfzeven hangt!

In de vorige games zou dit standaard in een pitsbezoekje van de AI hebben geresulteerd, zelfs al zitten ze in de laatste ronde met een trackpositie in de punten. Niet in F1 24: Bin Russell blijft buiten en scoort - achter mij, uiteraard - een prima tweede plek voor Mercedes. Elke huidige coureur heeft daarbovenop een facescan gehad en oogt dus niet langer als een zombie van wax. Ook hebben ze hun echte stemgeluid - ik kan inmiddels geen “simply lovely guys” meer horen - en kun je Career Mode nu met de huidige grid, F2-rijders of zelfs legends als Schumacher, Senna en uhm, Maldonado spelen in plaats van generieke Codemasters-pipo #631. Dat is tof.

Frankenstein-structuur

Het verhoogde realisme botst helaas enorm met de andere kant van de medaille: de tergende crap genaamd F1 World, je persoonlijke hub die in F1 23 werd geïntroduceerd en die dit jaar nog irritanter is geworden. Ik wil geen fucking stickers verzamelen! Ik wil niet om de twee clicks een melding krijgen over wanneer 'oninteressant event X' begint! En ik wil al helemaal niet in de richting van microtransacties worden geduwd! 

Ik word oprecht verdrietig van alle pitcoins en andere prullaria; je voelt gewoon dat EA wanhopig zoekt naar een manier om meer inkomsten te genereren met deF1-franchise. Je zal maar 5 euro meer voor de 'Champions Edition' hebben betaald en je realiseren dat je voor dat geld een matig lijkende James Hunt en Juan Pablo Montoya met onderkin hebt gekocht.

Braking Point was in eerdere delen nog een soort 'lijm' die de Frankenstein-structuur bij elkaar hield, en waarin het Drive to Survive-sausje wel geweldig samenviel met de meer serieuze aspecten van de sport. Maar Braking Point zit niet in F1 24. Als 'goedmakertje' kun je nu geheime meetings met rivaliserende teams hebben, plus een diepere en soms zelfs “carrièrebepalende” strijd met je rivalen. Geinig, maar karig uitgewerkt. 

Committen aan de apex

En zo is F1 24 een prima maar ook paradoxaal pakket waarin elke F1-fan wel wat van z'n gading gaat vinden, al maakt het daardoor nooit echt een keuze en mist het focus. Om in F1-termen te blijven: de game blijft vaak middle-of-the-road in plaats van te committen aan de apex. Er zijn momenten dat ik intens geniet: hard racen op de baan, zweetparels op mijn voorhoofd met minimale assist en geen flashbacks, waardoor opperste concentratie vereist is en elk foutje keihard wordt afgestraft.

Daarna kom ik echter terug in het menu met z'n 'trendy' housemuziekjes en hippie-achtige kleurschakering en is m'n 'podiumpas' weer een level gestegen. Met bijbehorende, in vijf minuten in Paint in elkaar geflanste racehandschoenen. En dan denk ik: potverdorie, waar is de tijd gebleven dat F1 een voorspelbare doelgroep en inhoud had, in plaats van de bij elkaar geraapte bende die het vandaag de dag is geworden…

F1 24 is nu verkrijgbaar voor PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S en pc.