Gladiator 2 speelt zich zestien jaar na de gebeurtenissen van de eerste film af. De visie van een vrij Rome, geleid door de senaat, is in geen velden of wegen te bekennen en het rijk wordt geregeerd door de wrede keizers en tweelingbroers Caracalla en Geta. Lucius Verus (Paul Mescal), de buitenechtelijke zoon van prinses Lucilla en gladiator Maximus, keert na jaren terug naar Rome, nadat zijn stad wordt overvallen door het Romeinse leger en zijn vrouw door toedoen van de generaal Marcus Acacius (Pedro Pascal) wordt vermoord. Hij bevindt zichzelf in de klauwen van de slavendrijver Macrinus (Denzel Washington), die hem als gladiator de arena instuurt met wraak op de generaal als beloning.
Bekende formule
Het verhaal heeft bijzonder veel weg van dat van de eerste film. De evolutie van soldaat, naar slaaf, naar gladiator hebben we Russell Crowe ook al zien doorgaan en ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: hij deed het beter. Gladiator 2 heeft een boeiend verhaal te vertellen met intrigerende personages, maar verkiest het neerzetten van een gewelddadig spektakel consistent boven het ontwikkelen van de emotionele kern van de film.
Net als zijn voorganger zit Gladiator 2 vol met actie en ben je een groot gedeelte van de speeltijd aan het kijken naar bezwete, gespierde mannen die op elkaar inhakken met zwaarden, knotsen en bijlen. De sensationele vechtscènes vormen zonder twijfel de hoogtepunten van de film. Werkelijk alles wordt uit de kast getrokken, van bloeddorstige apen, neushoorns en haaien tot complete oorlogsschepen. De film maakt nogal heftig gebruik van CGI, wat hier en daar wat kitscherig aandoet, maar dat kan me eigenlijk helemaal niet schelen. De gevechten zijn geweldig gechoreografeerd, strak in beeld gebracht en puur genieten. Naar realisme en historische accuraatheid was ik in een Gladiator-film toch niet opzoek. Naar een hele hoop bruut geweld echter wel, en dat biedt deze film in overvloed.
Daarnaast blinkt Gladiator 2 uit in zijn pakkende visuele stijl. Scott maakt wederom gebruik van dramatische slow motion en heftige color grading die sterk aan het eerste deel doen denken. Flashbacks hebben een koele, blauwige waas – die mij vooral herinnert aan de eerste Assassin’s Creed-game – en de dromen van Lucius zijn gefilmd in contrastrijk zwart-wit. De straten van Rome en omstreken ogen levendig en warm en het kostuumdesign heeft een enorme upgrade gekregen ten opzichte van het eerste deel. Gladiator 2 heeft als gevolg absoluut geen gebrek aan prachtige beelden die ik zo aan mijn muur zou hangen.
Overvloed aan personages
Hoewel alles aan het plaatje van Gladiator 2 van top tot teen klopt, laten veel van de personages helaas te wensen over. De titulaire gladiator van deze film, Lucius, mist een behoorlijke portie diepgang. Je wordt als kijker doodgegooid met visuele en uitgesproken vergelijkingen met Maximus, zonder ooit een echt beeld te krijgen van wie Lucius zelf is. Ondanks dat hij als personage ontzettend veel potentie heeft, wordt er bijzonder weinig aandacht besteed aan zijn emoties, motivatie, achtergrond en overtuigingen. Het resultaat is een vlakke hoofdpersoon die onvolledig aanvoelt, in een film die keer op keer de aandacht vestigt op het feit dat Paul Mescal niet de stage presence bezit van Russell Crowe.
Door de grote hoeveelheid personages in de film krijgen weinig van hen voldoende ademruimte. Met name generaal Marcus Acacius is hier het slachtoffer van, maar ook Lucilla en keizers Caracalla en Geta en krijgen net niet genoeg tijd om een band met de kijker op te bouwen. Zij wekken daardoor niet altijd de emotie op die ze zouden moeten doen, ondanks het goede acteerwerk van de ondersteunende cast. Antagonist Macrinus steekt echter met kop en schouders boven het ensemble uit. Washingtons performance als de machiavellistische slavendrijver is werkelijk fantastisch en alleen al voor hem zou ik deze film nog een keer aanzetten.
Are you not entertained?!
Hoewel Gladiator 2 over de gehele linie je als kijker niet echt raakt op de manier waarop zijn voorganger dat deed, is het zeker een vermakelijke film, die bovenal spectaculair is en daarom ook het beste op een groot doek bewonderd kan worden. We leven in een tijdperk waar meer en meer gestreamd wordt en het blijkt steeds lastiger om publiek naar de bioscoop te lokken, maar als je dit jaar één film echt in IMAX met Dolby Atmos surround sound en een grote bak popcorn moet kijken, dan is het Gladiator 2 wel.
Het origineel werd bekroond met vijf Oscars, waaronder die voor beste film. Hoewel ik dat succes voor dit vervolg niet in het verschiet zie liggen, zou een nominatie voor Denzel Washington zeker op zijn plaats zijn. Regisseur Ridley Scott zou al ideeën hebben voor een derde deel en hoewel ik Gladiator 2 absoluut niet zijn Magnum Opus zou noemen, zie ik een trilogie best zitten.
Gladiator 2 is nu te zien in de bioscoop.
Opmerkingen