Paper Beast is een speelbare koortsdroom

Een duidelijke uitleg hoef je niet te verwachten; Paper Beast communiceert liever subtiel met de speler. Zodra je doorhebt hoe je iets vastpakt en teleporteert (een over het algemeen aangenamere manier van bewegen in VR dan ‘gewoon’ rondlopen), moet je de rest maar zelf uitvogelen. Al snel is duidelijk dat de papieren dieren er meestal zijn om je te helpen. Soms wijzen ze de weg of lopen ze gewoon een stukje mee, andere keren maken ze de weg voor je vrij.

Observeren om te leren

Hoe de papieren wezens precies van dienst kunnen zijn, moet je wel telkens zelf ontdekken. Al snel stuit je bijvoorbeeld op een soort slang die modder en water opslobbert en alles er aan de andere kant weer net zo hard uit spuit. Handig, want door het beest op te pakken en goed neer te leggen, pomp je in mum van tijd een ondergelopen gang leeg. De game leert je subliminaal wat het gedrag van ieder dier is, zodat je gaandeweg steeds weer nieuwe puzzels kan oplossen.

Paper Beast ontvouwt zich namelijk als een ware puzzelgame. Telkens moet je, met behulp dus van de papieren wezens, een puzzel oplossen om verder te komen. Dat begint simpel, zoals met die ondergelopen tunnel die je leeg dient te pompen. Maar naarmate de game vordert worden de puzzels gecompliceerder en moet je vaak verschillende elementen combineren.

Waar wachten we op?

Meestal pakt die opzet goed uit. Het helpt dat de dieren heel levendig geanimeerd zijn, wat het gelijk leuk maakt hun gedrag te observeren en uit te testen wat ze precies kunnen. Een vriendelijke planteneter reageert bijvoorbeeld op speelse manier als je een plant of een papieren propje voor z’n snuit houdt, terwijl spinachtige wezentjes ijverig klompen zand rondduwen. Vol verwondering bestudeer je de nieuwe wezentjes, benieuwd wat het papieren diertje allemaal kan en hoe je die eigenschap kan gebruiken bij de volgende puzzel.

Het gaat echter mis op een paar momenten waarop onduidelijk is wat de game van je verwacht. Het kán namelijk ook zo zijn dat je simpelweg moet wachten tot de dieren uit zichzelf iets doen. Dieren zijn echter niet bepaald snel. Soms sta je daardoor onnodig te zoeken naar een oplossing die er niet is, of sta je juist te wachten op een actie die maar niet komt. Desondanks ben je na zo’n drie á vier uur door het spel heen, wat toch wel erg kort is gezien de adviesprijs van €29,99.

Optimaal voor PSVR

Prijzig of niet, Paper Beast toont wel aan dat er anno 2020 nog leven zit in de PlayStation VR. Hoewel de techniek van de vr-bril voor de PlayStation 4 op zijn tandvlees loopt, weet ontwikkelaar Pixel Reef precies wat er wél mee mogelijk is. De spelwereld is weliswaar vrij leeg en bestaat vooral uit zand en rotsen, maar oogt juist door het gebrek aan pieterpeuterige details scherp. Het tempo is laag en daardoor perfect voor teleportatie als manier van voortbewegen, waardoor misselijkheid zo goed als uitgesloten is. En de interactie met de dieren luistert ook allemaal niet zo pixelprecies als bijvoorbeeld het schieten of objecten vastpakken in een game als Blood & Truth, waardoor rustig met een Dual Shock bewegen al ruimschoots voldoende is om aan te wijzen wat je wilt pakken, of waar je heen wilt.

Paper Beast speelt daarom als een droom. Nee, dat bedoelen we een keertje niet als clichématige hyperbool, maar vrij letterlijk. Het is koortsachtig en springt van de hak op de tak, en toch weet je intuïtief bijna altijd wat je moet doen – zelfs al weet je niet waarom of waar het toe gaat leiden. Maar, net als een droom, is Paper Beast ook vluchtig en beklijft het niet bijzonder lang.

Paper Beast is nu verkrijgbaar voor PlayStation VR. Voor deze review is de game gespeeld op een PS4 Pro.

Laatste reviews op Gamer.nl: