
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="39c6a775-9b27-4b32-829c-52fe5bfbc76d"><p style="text-align: justify;">AC: Liberation werd de afgelopen maanden door steeds meer mensen als de ‘musthave PS Vita-game van 2012’ betiteld. Je kunt je echter afvragen of het hier een gevalletje ‘in het land der blinden…’ betreft of dat de game daadwerkelijk zo goed is. Gelukkig is dat laatste weldegelijk het geval. Toegegeven, er zijn tot nu toe maar weinig topgames uitgekomen voor de Vita, maar als Liberation één ding aantoont, is ‘t dat er heel veel mogelijk is met de handheld van Sony. </p><p></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Hitgirl</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">In Liberation volgen we Aveline de Grandpré; een half Franse, half Afrikaanse dame afkomstig uit een welgestelde familie. Ondanks haar positie neemt Aveline het op voor de zwakkeren in de samenleving en tevens is ze fel tegenstander van de slavernij. De speelwereld van de game bestaat onder andere uit New Orleans en de wildernis daar omheen, en biedt alle bekende AC-gameplay die je gewend. Dat is op zich al een feestje. Het is heerlijk om, in de palmen van je handen, sierlijk over de daken te rennen, de leap of faith uit te voeren, steal kills te maken vanuit de bomen in het moeras en met tal van assassin-moves je vijanden bruut om te brengen.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Daarnaast is er ook veel nieuws te beleven in deze game. Nieuwe wapens als machete en blaaspijp geven de gameplay net weer een andere twist, maar groter is de impact van de vermommingen. Vermomd als dienstmeid of aristocrate beschik je over tal van moves die je als assassin niet hebt. Hierdoor krijgt de game wat Hitman-trekjes, en jullie hebben in Wouters verhaal al kunnen lezen dat dit een goed ding is.</p><h2 class="tekst"> <br/><strong><span style="text-align: justify;">Minpuntjes</span></strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">De typische touch-besturing van de Vita voelt soms wat geforceerd, (peddelen met je kano) soms intuïtief (zakkenrollen), maar het zorgt er ook voor dat de game af en toe wat te makkelijk wordt. Maak je genoeg stealth kills dan bouw je de mogelijkheid op om chain kills te maken. Dan stopt de tijd, kies je twee, drie of vier vijanden en vervolgens maakt Aveline die bruut af. Het oogt spectaculair maar feitelijk doet de game het leukste werk voor je. Nog een klein minpuntje is de levendigheid van de omgevingen, die een stuk achterblijft bij AC III. Op zich logisch, maar soms voelt de stad en het moeras wel erg leeg en kaal aan, terwijl de omvang van het gebied juist zo indrukwekkend is. </p><p class="tekst"></p><h2><strong>Op eigen benen</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Het knappe aan Liberation is dat ik als ervaren AC-speler meteen in het spel zat, en qua sfeer en gameplay daadwerkelijk het gevoel had van een volwaardige Assassin’s Creed beleving. De PS Vita-versie van Rayman Origins toonde al aan dat Ubisoft in staat is een handheld ervaring te bieden die niet of nauwelijks hoeft onder te doen voor die van zijn grote broer, en met Liberation schotelen ze je een game voor die fier op zijn eigen benen kan staan met een hoofdrolspeelster die je al snel in je hart sluit. </p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Assassin's Creed III: Liberation Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links